بناهای تاریخی ارزشمند واقع در بافت‌های تاریخی شهرها را که کالبد و کارکرد هر یک از آنها در حیات شهری مردمان در زمان‌های مختلف، به آنها چهره‌ای متمایز بخشیده است، می‌توان حافظه شهر تلقی کرد؛ حافظه‌ای که باید به آن پرداخت. بازگرداندن این ابنیه ارزشمند به شهر، مستلزم استفاده مجدد و متناسب با شخصیت آنهاست که در طول سالهای متمادی، شکل گرفته است. آنچه اهمیت دارد جریانی است که با جان گرفتن دوباره این بناها، زندگی گذشته شهر را به زندگی حال پیوند می‌زند و تداوم حضور اثرگذار این بناها را ضمانت می‌کند.