نبرد برای فرانسه

سوفی پدر

ترس و درون‌نگری، فرانسه را در سال انتخاباتی مهمی در بر خواهند گرفت و هویت سیاست قاطعانه این کشور را به پیش خواهد راند. رای‌دهندگان، جانشین فرانسوا اولاند را در انتخابات دو مرحله‌ای ۲۳ آوریل و ۷ ماه مه انتخاب خواهند کرد، سپس به پارلمانی جدید در ماه ژوئن رای خواهند داد. پرسش‌های فزاینده‌ای در مورد چگونگی احیای اقتصاد و کاهش بیکاری تحت‌الشعاع مناظره‌های پوپولیستی در مورد کلیساها، مساجد، روسری‌ها، غذای خوک و آنچه برای فرانسوی بودن اهمیت دارد، مطرح خواهند شد. همان گونه که کاندیداها با نگرانی‌هایی پیرامون مساله مهاجرت، اسلام و تروریسم روبه‌رو می‌شوند، کارزار انتخاباتی مسموم خواهد شد.

سیاستمداری که به زمین ناسیونالیسم کشیده شده مارین لوپن است، رهبر راست افراطی جبهه ملی فرانسه. جایگاه وی به‌عنوان یکی از اعضای محبوب و برتر در دور اول انتخابات، کارزار را تبدیل به رقابتی برای حذف وی تبدیل می‌کند. وی در تلاش برای گسترده‌تر کردن پایگاه خود و از میان بردن اتهاماتی که به وی وارد می‌شود، بر برند «مارین» تمرکز کرده است. او خود را به‌عنوان کاندیدای «تمام مردم» می‌خواند. اما در واقعیت خانم لوپن با یک استدلال قاطعانه روبه‌رو خواهد شد، روی آوردن به مسلمانان و مهاجران از منتون گرفته تا کاله. او از برگزیت به‌عنوان نمونه‌ای برای تقاضای برگزاری یک رفراندوم «فرگزیت» در اروپا استفاده خواهد کرد.

توانایی زیرکانه برای به جنبش درآوردن ملی گرایی می‌تواند برای حزب وی کرسی‌های زیادی در پارلمان فراهم کند که نتیجه تاریخی آن تعادل سیاسی را بر هم خواهد زد. آیا وی می‌تواند پیروز انتخابات ریاست‌جمهوری فرانسه شود؟ پس از پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا، این پرسش‌ها کمتر مضحک به‌نظر می‌رسند. اکثر رای‌‌دهندگان هر چقدر هم که در مورد کاندیدای جایگزین وی شبهه داشته باشند، تمایل دارند تا تبانی کرده و جبهه ملی را حذف کنند. پیروزی لوپن همچنان دور از ذهن باقی می‌ماند، با این حال در صورت پیروزی امواجی از شوک‌ها را به سراسر فرانسه و اروپا خواهد فرستاد. با این وجود، سیاست های پر سر و صدای پوپولیستی در همه جا بیانگر این هستند که این خودپسندی بسیار خطرناک است. ستاد انتخاباتی وی را باید با دقت مورد بررسی قرار داد.

عجیب است که حریف خانم لوپن ، آلن ژوپه خواهد بود که پیشتر نخست‌وزیر بوده است امید به اصلاحات اقتصادی از طریق مخارج و کاهش مالیات، بازنشستگی دیرتر از موعد و ساعات کاری طولانی‌تر از جمله تبلیغات این حریف است. اما جنبه مربوط به اعتصابات و تظاهرات نیز در نظر گرفته می شود. رئیس‌جمهوری ژوپه احتمالا با نخست‌وزیری زنی همچون والری پکرس کمتر دردناک خواهد بود، اما همچنین ممکن است اجماع نظر در بین سیاسیون را به‌دست نیاورد. اگرچه فرانسه با احتیاط به کاندیداهای خود نگاه می‌کند، یک شخصیت جدید وجود دارد که به وی باید توجه کرد: امانوئل ماکرون که وزیر اقتصاد پیشین آقای اولاند بوده است. او پیشنهاد ریاست‌جمهوری را داده است؛ اما خارج از حزب سوسیالیست و علیه آقای اولاند.

شوک خبری

شانس انتخاب مجدد رئیس‌جمهوری فعلی آنقدر کم است که حتی می‌تواند کنار بکشد و مانوئل والس، نخست‌وزیر خود را به جای خود قرار دهد. اما کاندیداتوری ماکرون موجب آشوب در جناح چپ خواهد شد و با وجود التهاب در جناح راست، او تلاش می‌کند تا رای ترقی خواهان طرفدار اروپا را از هر دو جناح در اختیار بگیرد. یک تازه‌کار سیاسی که هیچ ساختار حزبی متشکلی ندارد و توسط بسیاری از سوسیالیست‌ها استهزاء می‌شود، شانس کمی در این زمینه دارد.