در دفاع از توزیع دولتی مواد مخدر

شایان ربیعی
عضو گروه فرهنگ و هنر

در دو سال گذشته مدتی برای اجرای یک کار پژوهشی درباره زیست شبانه در تهران، از ساعت 23 تا 5 صبح در مناطق مختلفی از تهران به ثبت مشاهدات و تحلیل و بررسی آنها می‌پرداختیم. بخش قابل توجهی از پارک‌ها، پیاده‌روها و پل‌های نیمه جنوبی شهر تهران پناهگاه کارتن‌خواب‌هایی است که دچار اعتیاد هستند. وضعیت دلهره‌آور زندگی این معتادان، هر شهروندی را آزرده و نگران می‌کند. مدیران شهری تهران با جمع‌آوری معتادان در برخی از خیابان‌ها و کوچه‌ها سعی کرده‌اند از پراکنده شدن‌شان در سطح شهر و گسترش دامنه گردش آنان در گوشه گوشه پایتخت جلوگیری کنند. اگر نیمه شب به خیابان‌های جنوبی شهر بروید، تجمع‌هایی سیصد، چهارصد نفره یا حتی بیشتر می‌بینید که در گوشه‌هایی از شهر مشغول مصرف مواد مخدر هستند؛ تصویری آزاردهنده و رعب‌آور. کیفرزدایی از مصرف مواد و توزیع دولتی انواعی از آن برای افراد خاص، یکی از بحث‌برانگیزترین تصمیماتی است که دولت برای مدیریت و کنترل مصرف مواد مخدر گرفته‌ است.

مصرف‌کنندگان سالانه 20 هزار میلیارد تومان خرج مواد می‌کنند. بخشی از این رقم می‌تواند درآمد دولت باشد تا از این منبع برای کاهش مصرف و کنترل موضوع هزینه کند. مخالفان می‌گویند این طرح، تاثیری در کاهش مصرف نخواهد داشت. اما درباره کنترل سرعت رشد مصرفش، سکوت می‌کنند یا استدلال کافی ندارند. هدف این طرح، الزاما یا منطقا کاهش مصرف نیست، ‌بلکه کنترل این فضا است؛ یعنی بریدن دست قاچاقچیان مواد، کمک به امنیت مرزهای شرقی، کنترل تولید مواد مخدر تقلبی، کاهش آسیب‌های اجتماعی ناشی از سوءمصرف و... بخش مهمی از راه‌های گسترش مواد در شیوه مصرف آن پنهان است. در گروه‌های خیابانی مصرف‌کنندگان. با کنترل این فضا می‌توان سرعت رشد مصرف‌کنندگان را هم کاست.