ثبت لحظات واقعی و دست نخورده ماموریت اصلی ماست

مترجم: زهرا علی‌پور

یک بچه شیر، بدون پدر و مادر و تنها در میان دشت‌های آفریقا، قطعا قبل از پیدا کردن یک وعده غذای درست و حسابی خواهد مرد. این مساله غم‌انگیز نیست، این یک واقعیت است و اکثر فیلم‌های حیات‌وحش، جزئیات ناخوشایند را حذف می‌کنند؛ مگر آنکه حیوان مورد نظر برای ساخت عروسک‌، بامزه یا مشهور باشد.اما این موضوع در مورد براد بستلینک (Brad Bestelink) فیلمساز مجموعه چند قسمتی جدید به نام «قلمرو وحش» از شبکه نشنال جئوگرافیک وایلد صدق نمی‌کند. بستلینک و اعضای گروهش در شمال بوتسوانا مستقرهستند. (یکی از معدود نقاط باقی‌مانده در جهان که در آن شیر، پلنگ، کفتار و کرگدن آزادانه گردش می‌کنند، همدیگر را می‌کشند و برای حفاظت از خود تلاش می‌کنند). بستلینک در بازدید از پارک ملی Chobe که یکی از مکان‌های فیلم‌برداری مجموعه است این‌طور بیان می‌کند: «آنها هم مثل من و شما، پدر و مادر هستند. آنها هم خانواده دارند. هرروز برای زنده نگه داشتن بچه‌هایشان و پیدا کردن غذا برای خودشان و تمام خانواده می‌جنگند.»

نام این مجموعه که «قلمرو وحش» است از تمام مجموعه‌های حیات‌وحش متفاوت است. تقریبا ‌در هر اپیزود، یک توله بانمک می‌میرد. یک بچه پلنگ که ۴۰ دقیقه شاهد بزرگ شدنش بوده‌اید، در زمان اشتباه، در مکان اشتباه قرار می‌گیرد. یک شیر جوان توسط یکی از اعضای بیش از حد حریص خانواده، تا حد مرگ آسیب می‌بیند. یک بچه خوک بد شانس به یک وعده غذای سریع تبدیل می‌شود. گروه براد در واحد فیلمبرداری تاریخ طبیعی بوتسوانا، که مجموعه‌ای از فعالان محیط‌زیست از قاره‌های گوناگون است، زمانی که برای فیلمبرداری می‌روند، تنها یک ماموریت برای خود متصور هستند: بازگویی داستان واقعی، پرهیز از آب و تاب دادن به ماجرا و پرهیز از دروغ‌گویی.

این کار خیلی هم آسان نیست. گروه هفته‌های متمادی را در بیشه‌زار می‌گذراند و پیوندهای قدرتمندی با حیوانات ایجاد می‌کند. ریچارد ارن (Richard Urn) مدیر گروه فیلم‌برداری می‌گوید گاهی اوقات این ذهنیت شکل می‌گیرد که فیلمبردار هم یکی از اعضای گروه است. هر از گاهی شیرها آرام آرام به سمت کامیون‌ها می‌آیند و در سایه آنها چرت می‌زنند. زمانی که یک حیوان کشته می‌شود، مخصوصا یکی که به آن احساس نزدیکی کرده‌اند، گروه بسیار متاثر می‌شود. ارن که عاشق پلنگ‌هاست می‌گوید: «می‌توانید به شناخت کاملی از این حیوانات برسید، چراکه ما شاهد بزرگ شدنشان بوده‌ایم.» اما دوربین‌ها متوقف نمی‌شوند، و بستلینک می‌گوید این حقیقت بکر، حیوانات را به شکلی به تصویر می‌کشد که «احترام شما را نسبت به آنان برمی‌انگیزد.»«باید مطمئن باشیم که فیلم صادقانه، واقعی و دست نخورده است.سعی می‌کنیم با نمایش کامل موضوع این نکته را مشخص کنیم که همیشه هم پایان خوش در کار نیست. در مورد انتقام، حسادت، قدرت و قلمرو صحبت می‌کنیم. مسائلی که برای همه قابل‌درک است.»

مکان فیلمبرداری هم به شدت خشن و بی‌رحم است. بوتسوانا یکی از معدود کشورهای آفریقایی است که حیات‌وحش خودگردان دارد. این حیوانات در پارک‌های ملی بدون حفاظ زندگی می‌کنند. این کشور به بهشتی برای حیوانات تبدیل شده است و این مساله تا آنجا پیش رفته که تعدادی از دانشمندان هشدار داده‌اند که ممکن است به‌زودی تعداد فیل‌ها بیشتر از ظرفیت محیط طبیعی شود. در حال حاضر، حدود ۱۳۰ هزار فیل در مرزهای این کشور زندگی می‌کنند، رقمی که بیشتر از هر جای دیگری در این سیاره است. اما اخیرا اوضاع حیات‌وحش آفریقا چندان بر وفق مراد نبوده است. هر سال حدود ۳۰ هزار فیل و ۱۲۰۰ کرگدن توسط شکارچیان غیرمجاز که به‌دنبال پول بیشتر هستند کشته می‌شوند و بدون تلاش‌های بی‌وقفه در حفاظت از محیط‌زیست، دراواسط قرن، شیرها با خطر انقراض روبه‌رو خواهند شد. بستلینک می‌گوید نقش پروژه‌هایی همچون «قلمرو وحش» این است که فراتر از این آمارها حرکت کرده و توجه و حمایت مردم را به سوی حیات‌وحش معطوف کنند. این حیوانات برای بقای خود در تلاشند و این نبرد، بدون فشار اضافه شده از سوی انسان هم به‌شدت دشوار است. او می‌گوید «زیستگاه‌ها، محیط‌زیست و احترام به حیوانات به تدریج در حال از دست رفتن است. باید افراد بیشتری را به این کار وارد کرده و آنها را متوجه اهمیت طبیعت و جان حیوانات کنیم. با آگاه شدن از این مسائل، افراد می‌توانند توجه بیشتری را صرف این موضوع کنند.»