اعترافات یک رمان‌نویس جوان

امبرتو اکو در نخستین روزهای سال ۱۹۳۲ میلادی در ایتالیا به دنیا آمد: پنجم ژانویه. پدرش گرچه حسابداری ساده بود اما با آغاز جنگ جهانی به جنگ فراخوانده شد و امبرتو در نبود پدر، به همراه مادرش مجبور شد به دهکده‌ای کوچک نقل مکان کند. جنگ که به پایان رسید، امبرتو وارد دانشگاه شد و در رشته مطالعه فلسفه قرون وسطا و ادبیات تحصیل کرد و اطلاعاتی را که در این حوزه به دست آورده بود، در نخستین رمانش به کار گرفت. نویسنده‌ای که در ۸۱ سال زندگی خود حدود ۳۰ مدرک دکترای افتخاری از دانشگاه‌های مختلف دنیا دریافت کرده ‌است، از همان دوره جوانی در حوزه‌های مختلفی مانند نشانه‌شناسی، فلسفه، متون قرون وسطا، نقد ادبی و رمان‌نویسی فعالیت داشته و مطالعاتش سبب شده ‌است دید گسترده‌ای نسبت به مسائل اطرافش داشته باشد.

امبرتو اکو در نخستین روزهای سال 1932 میلادی در ایتالیا به دنیا آمد: پنجم ژانویه. پدرش گرچه حسابداری ساده بود اما با آغاز جنگ جهانی به جنگ فراخوانده شد و امبرتو در نبود پدر، به همراه مادرش مجبور شد به دهکده‌ای کوچک نقل مکان کند. جنگ که به پایان رسید، امبرتو وارد دانشگاه شد و در رشته مطالعه فلسفه قرون وسطا و ادبیات تحصیل کرد و اطلاعاتی را که در این حوزه به دست آورده بود، در نخستین رمانش به کار گرفت. نویسنده‌ای که در 81 سال زندگی خود حدود 30 مدرک دکترای افتخاری از دانشگاه‌های مختلف دنیا دریافت کرده ‌است، از همان دوره جوانی در حوزه‌های مختلفی مانند نشانه‌شناسی، فلسفه، متون قرون وسطا، نقد ادبی و رمان‌نویسی فعالیت داشته و مطالعاتش سبب شده ‌است دید گسترده‌ای نسبت به مسائل اطرافش داشته باشد. داستان‌های اکو در سراسر جهان مخاطبان گسترده‌ای دارند و ترجمه‌های مختلفی از آثار این نویسنده ایتالیایی در کشورهای مختلف منتشر شده ‌است. او که در روندِ داستان‌نویسی بسیاری از نویسندگان جوان تاثیر داشته، همواره از جیمز جویس و خورخه لوییس بورخس به عنوان نویسندگانی یاد می‌کند که بیش از دیگران از خواندن آثارشان لذت برده و از آنها درس‌های زیادی آموخته‌است. اکو نوشتن را در حوزه‌های مختلفی تجربه کرده و آثارش را به دسته‌های مختلفی می‌توان تقسیم کرد. او علاوه بر رمان‌هایش، چندین کتاب فلسفی از جمله «نظریه نشانه‌شناسی»، «نقش خواننده»، «نشانه‌شناسی و فلسفه زبان»، ‌«ایمان یا بی‌ایمانی» و «حدود تاویل» دارد و همچنین داستان‌هایی را نیز برای کودکان نوشته که «سه فضانورد» و «بمب و ژنرال» از آن دسته‌اند. اکو در کتاب «اعترافات یک رمان‌نویس جوان» که توسط مجتبی ویسی به فارسی منتشر شده‌ است، تجربیات خود را روایت می‌کند و از آنجا که به نسبت دیگر حوزه‌ها خیلی دیر به رمان‌نویسی روی آورده در عنوان کتاب از صفت «جوان» برای خود استفاده کرده‌ است.
مجتبی ویسی در مصاحبه ای درباره این رمان می‌گوید که امبرتو اکو قادر است مخاطب عام و خاص را همزمان به سمت آثار خود بکشاند و بهره‌گیری وی از موضوعات متنوع در داستان‌هایش سبب جذاب‌شدن کتاب‌هایش می‌شود. اکو اطلاعات گسترده‌ای در حوزه‌های مختلف دارد و این اطلاعات به وی امکان می‌دهد مفاهیمی عمیق را در داستان‌هایش بپروراند. او نه تنها در وجه داستان‌نویسی قدرتمند است بلکه در وجه نظری هم آثار خوبی خلق کرده‌ است. همین وجوه مختلف ذهنی وی و نگرشش، اکو را به موجود کم نظیر و شخصیت فرهنگی ممتازی بدل کرده ‌است.
این نویسنده، نه تنها در رمان‌هایش از زبان طنز استفاده می‌کند؛ بلکه در نظریه‌ها و مقاله‌های خود هم طناز است. اکو گاه از شاعران انتقاد می‌‌کند اما در کتاب «اعترافات یک رمان‌نویس جوان» به شعر توجهی ویژه دارد و اعتراف می‌کند که شعرهای مختلف را می‌خواند. کتاب «اعترافات یک رمان‌نویس جوان» با ترجمه رضا علیزاده نیز منتشر شده ‌است ولی ترجمه ویسی توسط انتشارات مروارید با 201 صفحه و قیمت 11 هزارتومان منتشر شده است.