دکه مطبوعات
Mother Jones
آمریکای سمیِّ سمیّ
مجله مادرجونز در این هفته به سراغ سیاست‌های کاخ سفید رفته است. این مجله با شعار دونالد ترامپ «Make America great again» بازی کرده و تیتر «Make America toxic again» را انتخاب کرده است. شعار ترامپ در دوران انتخاباتی از این قرار بود: «آمریکا را مجددا شکوهمند کنیم». این مجله با استفاده از این شعار «آمریکا را مجددا سمی کنیم» را انتخاب کرده است. این دو ماهنامه می‌نویسد: یک ماه پس از مراسم تحلیف دونالد ترامپ، اسکات پریوت، وارد دفتر کاری خود در آژانس حفاظت از محیط زیست شد و یک روز کاری کامل را تجربه کرد. او در نخستین روز کاری‌اش از وجود نزاع با کارخانه‌ها خبر داد و گفت که وی اکنون مسوول تنظیم این روابط با کارخانه‌ها شده و قصد دارد تا آرامش را به این سازمان بازگرداند. او خود در مقام دادستان اوکلاهاما چند‌بار به ضرر حامیان محیط زیست وارد دعوی شده بود. او از زمانی که وارد اتاق سبز ریچل کارسون شد، از اینکه خود را در چنین مقامی مسوول یافته بود، راضی به نظر می‌رسید.
با این وجود شرایط حکایت از این داشت که کسی از این انتصاب راضی نیست. در این راستا کارکنان کنونی و پیشین سازمان حفاظت از محیط زیست (EPA) آمریکا با ارسال نامه‌ای سرگشاده و برپایی تظاهرات، با گزینه پیشنهادی «دونالد ترامپ» رئیس‌جمهوری آمریکا برای ریاست این سازمان مخالفت کردند. بیش از ۴۰۰ نفر از کارکنان سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا با ارسال نامه‌ای به سنا، خواستار مخالفت با معرفی «اسکات پریوت/ Scott Pruitt» دادستان کل اوکلاهما به‌عنوان رئیس جدید این سازمان شدند. به گفته آنها، پریوت علاقه‌ای به اجرای قوانین محیط زیست نشان نداده است. در شیکاگو نیز حدود ۳۰ نفر از کارکنان دفتر منطقه‌ای حفاظت از محیط زیست آمریکا با پیوستن به تظاهراتی که یک گروه مدافع محیط زیست و فدراسیون کارمندان دولتی برای مخالفت با معرفی پریوت ترتیب داده بودند، مخالفت خود را ابراز کردند. «داگ اریکسِن/ Doug Eriksen » سخنگوی تیم انتقالی ترامپ در سازمان محیط زیست آمریکا هم با کم اهمیت نشان دادن این تظاهرات گفته بود: «کارمندان حق دارند در اوقات فراغت خود اقداماتی انجام دهند.»
شرایط در دوران ترامپ به‌گونه‌ای عجیب عوض شده است. این اعتقاد وجود دارد اسکات پریوت مامور دونالد ترامپ شده است تا اقدامات زیست محیطی اوباما را نابود کند. در این شرایط ترامپ وعده داده است مقررات مربوط به صنایع نفت و گاز و زغال سنگ را بازنگری کند. وی پریوت را که به‌عنوان دادستان اوکلاهما، بارها سازمان محیط زیست آمریکا را به منظور جلوگیری از اعمال مقرراتش تحت پیگرد قانونی قرار داده، به‌عنوان ریاست این سازمان معرفی کرده که این امر زنگ هشدار را میان دموکرات‌ها و حامیان محیط زیست به صدا در آورده است. کمیته محیط زیست سنا صلاحیت پریوت را با وجود تحریم معرفی وی از سوی برخی اعضای دموکرات این کمیته تایید کرد. پیشتر نیز انتظار می‌رفت که وی با رای کامل سنا که اکثر اعضای آن را جمهوری‌خواهان تشکیل می‌دهند، تایید شود. در نامه کارمندان سازمان محیط زیست آمریکا به سنا آمده بود: پریوت تمایلی به پذیرش توافق علمی قوی بر سر تغییرات آب و هوایی ندارد. این یکی دیگر از مهمترین قول‌های ترامپ بوده که از این معاهده بیرون بیاید. زیرا در صورت پذیرش این قانون باید برخی محدودیت‌ها را در ایجاد کارخانه‌ها بپذیرد. چنین امری موجب می‌شود تا ترامپ نتواند در بخشی‌هایی از اقتصاد این کشور از جمله معادن زغال‌سنگ شغل ایجاد کند.
با این حال کارکنان حاضر در تظاهرات شیکاگو نیز ابراز نگرانی کرده بودند که پریوت ممکن است ضمن تعدیل کارکنان این سازمان، منابع لازم برای اجرای مقررات محیط زیستی را کاهش دهد. «شری ایستس/ Sherry Estes» وکیل سازمان حفاظت ازمحیط زیست آمریکا در دوران باراک اوباما می‌گوید: سازمان مربوطه باید بتواند در شرایط نقض قوانین از سوی شرکت‌ها مقررات را اجرا کند. انتخاب پریوت که از مخالفان قوانین فدرال در حوزه محیط زیست و برنامه‌های مقابله با تغییرات آب و هوایی است، انتقاد برخی فعالان محیط زیست آمریکا را نیز به دنبال داشته است.
تحلیلگران بر این باورند که انتخاب وی برای سازمان حفاظت از محیط زیست، نشان‌دهنده وفاداری ترامپ به تعهدهای انتخاباتی خود برای مقررات‌زدایی در این حوزه و احیای صنعت زغال سنگ است. ترامپ در جریان رقابت‌های انتخاباتی، وعده توقف کمک‌های مالی آمریکا به برنامه‌های مقابله با گرمایش جهانی سازمان ملل و لغو توافقنامه مهم آب و هوایی پاریس را داده بود. پس بیراه نیست که در نخستین همایشی که این سازمان برگزار کرد و پریوت به همراه کاترین مک‌کابی به روی سن رفت، در ردیف نخست مدعوین کسانی دیده می‌شدند که ماموریت کاری آنها انحلال قوانین زیست محیطی دوران باراک اوباما بوده است. جای تعجب نیز ندارد که در میان آنها فردی مانند دیوید اشنار دیده می‌شود؛ کسی که از اساس در مورد پدیده تغییر آب و هوایی شک دارد.
در گروه جدید در سازمان کسانی حضور دارند که اگر عقاید تندتری نسبت به دیوید اشنار نداشته باشند، کمتر از او نیز نیستند. ترامپ در حوزه محیط زیست مانند هر رئیس‌جمهور جمهوری‌خواهی بی‌توجه است. هدف نخست او ایجاد اشتغال است. او به همین منظور توانست رای یقه‌آبی‌ها را هم به دست آورد.به نوشته این مجله در دوران مدیریت دونالد ترامپ آمریکا در حوزه زیست محیطی یک عقبگرد بزرگ خواهد داشت.
The New York review
مخروبه‌ای به نام ونزوئلا
مجله نیویورک ریویو، مجله‌ای است که عمدتا به بررسی و نقد کتاب‌ها می‌پردازد. این شماره این مجله از ونزوزئلا نوشته است. کشوری که گفته می‌شود دچار یک ابرتورم باور نکردنی بوده و اقتصاد آن کاملا ورشکسته شده است. این مطلب با عنوان «ونزوئلای مخروبه» به قلم انریکه کرائوز نوشته شده است. کرائوز، مکزیکی‌الاصل و کارشناس مسائل ونزوئلا است. او مطلب خود را چنین به رشته تحریر در آورده است: در بهار ۲۰۱۷ و در تمام سال، رسانه‌های اجتماعی در ونزوئلا با انتشار عکس‌هایی از محرومیت، گرسنگی و بیچارگی پر شده بود: صف‌های طولانی از مردمی که امید داشتند بتوانند غذا بخرند، زنی که برای یک تکه کره در حال جنگ است، مادری که نمی‌تواند برای کودک خود شیر پیدا کند، کودکانی که در سطل‌های آشغال به دنبال پس‌مانده‌های غذا هستند، قفسه‌های خالی در داروخانه‌ها و فروشگاه‌ها، بیمارستان‌های بدون برانکارد، بدون دارو، بهداشت پایین، دکترهایی که با نور موبایل‌هایشان در حال عمل جراحی هستند و زنانی که کودکان خود را در محوطه بیرونی بیمارستان به دنیا می‌آورند.
ریکاردو هاسمن، اقتصاددانی که اخیرا تحقیقاتی داشته، نوشته است: ونزوئلا در معرض فروپاشی قرار گرفته که برای دنیای غرب غیرمنتظره است. بین سال‌های ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۷، سرانه تولید ناخالص ملی بیشتر از دوران رکود بزرگ آمریکا منقبض شده است. حتی انقباض سرانه تولید ناخالص ملی این کشور با کشورهایی مثل آلبانی و روسیه قابل قیاس نیست. این یک بحران بشری عظیم است. در ماه مه از سال ۲۰۱۷، درآمد ونزوئلایی‌ها به اندازه‌ای نبود که حتی بتوانند ۱۲ درصد از نیازهای اساسی غذایی خود را رفع کنند. یک تحقیقات پیمایشی که شامل نظرسنجی از ۶۵۰۰ خانوار بود و توسط سه دانشگاه صورت گرفته نشان می‌دهد ۷۴ درصد مردم این کشور در سال ۲۰۱۷ از کاهش عجیب وزن رنج برده‌اند. در این تحقیقات خاطر نشان شده است که ونزوئلایی‌ها به‌طور متوسط ۸ کیلوگرم وزن کم کرده‌اند. مرگ و میر نوزدان در بیمارستان‌های ونزوئلا ۱۰۰ درصد افزایش یافته است. بیماری‌هایی که در بسیاری از کشورها ریشه‌کن شده‌اند، از جمله مالاریا و دیفتیری، در این کشور دوباره رشد کرده است. اما این تمام ماجرا نیست، بیماری‌های نوپایی نیز به این کشور ورود کرده‌اند از جمله زیکا و چیکونگونیا که به سرعت در حال رشد هستند.
کاراکاس هم‌اینک خطرناک‌ترین شهر سیاره زمین است. این اتفاقات در شرایطی برای ونزوئلا رخ داده که این کشور دارای بیشترین ذخایر نفتی دنیا است. هیچ‌کدام از این بحران‌هایی که هم‌اینک مشاهده می‌کنید در سال ۲۰۰۷ و ۲۰۰۸ در این کشور دیده نمی‌شد. کاراکاس برای اروپایی‌ها، آمریکایی‌ها و لاتین‌تبارها تبدیل به یک قطب جدید شده بود که شاهد و پذیرای توریست‌های بسیاری بود. در این کشور سازمان‌های رسانه‌ای قوی حضور پیدا کرده بودند؛ گاردین، نیویورک‌تایمز، بی‌بی‌سی و همه اینها گزارش‌های مطلوبی از هوگو چاوز منتشر می‌کردند که از سال ۱۹۹۹ تا سال ۲۰۱۳ رئیس‌جمهوری این کشور بود. البته آنها خطرات شخصیت وی را ذکر نکردند اما به ذکر دستاوردهای وی پرداختند، آنگونه که نویسنده‌ای معروف در نوشته‌های خود شخصیت چاوز را «بدون شک جذاب و دلربا» توصیف کرده بود. به‌رغم اینکه چاوز محدودیت‌هایی برای آزادی بیان اعمال می‌کرد و قانون رادیو و تلویزیون مستقل را ذره ذره از بین می‌برد، طارق علی نویسنده بریتانیایی همچنان ونزوئلا را قوی‌ترین دموکراسی در میان کشورهای لاتین‌تبار می‌خواند.
هر چقدر آنها از کوبا بد می‌گفتند اما هرگز مشاهده نکردند که ونزوئلا نیز در حال تبدیل شدن به کوبایی دیگر است. آنها تنها برای کم شدن فقر در ونزوئلا جشن می‌گرفتند اما مشاهده نمی‌کردند که سیاست‌های چاوز در حال از بین بردن زیرساخت‌های این کشور است. کشور تنها با ولخرجی‌های نفتی چاوز اداره می‌شد و سایر معایب این کشور به چشم رسانه‌های مستقل نمی‌آمد.
در سال ۱۹۹۸، دو متخصص و کارشناس توسعه یعنی رومن اسپیناسا و کارلوس سوکره خاطرنشان کردند که فقط در صنعت تماما دولتی نفت ونزوئلا ۴۰ هزار نفر مشغول به کار هستند و روزانه ۳.۴ میلیون بشکه نفت تولید می‌کنند. در اوایل قرن جدید برنامه آنها این بود که تولید روزانه نفت را به ۴.۴ میلیون بشکه برسانند. این امر به‌طور مستقل توسط شرکت نفت صورت می‌گرفت و سپرده‌ها با سود آن به نزد بانک مرکزی سپرده می‌شد. این رویه اما با روی کار آمدن چاوز تغییر کرد. او دستور به استخدام بی‌رویه در شرکت ملی نفت ونزوئلا داد بدون اینکه باوری به تخصص تازه استخدام شدگان داشته باشد. او همچنین نفت را با تخفیف بسیار در اختیار کشورهای لاتین‌تبار قرار می‌داد تا از این طریق بتواند حس سمپاتی رهبران این کشورها را با مدیریت خود همراه کند.
در دسامبر سال ۲۰۰۲، کارکنان شرکت نفت اعتصاب کردند. دولت در پاسخ با انحلال خودمختاری شرکت پاسخ معترضان را داد. او همچنین بانک مرکزی این کشور را ملزم به فروش همه ارزهای خارجی کرد. در این میان ۲۰ هزار نفر از کارگران و کارمندان شرکت نفت ونزوئلا از کار اخراج شدند. چند سال بعد شرکت ملی نفت این کشور بسیار بزرگ شد و حتی در توزیع غذا، ساخت خانه و خدمات دیگر نیز دست داشت. همزمان اما این کشور با کاهش ۷۰۰ هزار بشکه‌ای تولید نفت روبه‌رو شد و کاهش قیمت نفت نیز اوضاع را برای این کشور وخیم‌تر کرد. حالا باید گفت که ادامه سیاست‌های غلط از سوی مادورو، جانشین چاوز که خود را یک چاویست می‌داند، موجب شده است که بهشت ونزوئلا به مخروبه‌ای تبدیل شود.
ارسال نظر