راه «دنیای‌اقتصاد»، امروز- دیروز
«دنیای‌اقتصاد» از سیاست‌گفت و شنید و تحلیل کرد اما سیاست راه و روش آن نشد. از سیاست نگفت اما بر سیاست‌ها موثر بود. سیاستمدار نبود اما سیاستمداران و سیاست‌گذاران هم آن را نادیده نگرفتند. درباره حکمرانی سیاسی، قدرت بین‌الملل و دیپلماسی، آشوب و شرر جهانی به‌عنوان اجزایی از سیاست امروز نوشت چراکه آنان را موثر بر اقتصاد می‌دانست. تعلق نداشتن سیاسی البته مانع از آن نشد که در تحلیل مسائل اقتصاد ایران نسبت به دیدگاه‌های معطوف به اصلاحات پایه‌ای و نهادی یا نقش دولت‌ها و سیاستمداران موثربی‌اعتنا باشد. بنابراین دوری از سیاست و سیاست زدگی راه را باز کرد تا به صراحت و روشنی از اصلاحات اقتصادی و تغییر سیاست‌گذاری‌ها در هر برهه و زمانه‌ای بگوید. موضوعات سیاسی را با اقتصادی دقیق پیوند زد اما جانبدارانه نبود، آگهی‌نامه یا نامه احزاب نشد. می‌دانست که اگر اقتصاد در تعقیب سرمایه است، سرمایه هم در تعقیب قدرت سیاسی است.«دنیای‌اقتصاد» این پیچیدگی را درک می‌کرد و می‌شناخت، پس از «رانت» خود را بی‌نیاز دانست. این چنین است که باید گفت محصول مکتب «دنیای‌اقتصاد» رشد و بالندگی یک رسانه حرفه‌ای است.از همین زاویه، واقع گرایی و واقعیت انگاری در «دنیای‌اقتصاد» نشان داد رسانه «دنیای‌اقتصاد» در هر دوره‌ای از واقعیت‌های جهان رسانه چگونه بهره می‌گیرد. با رسانه کاغذی آغاز شد اما وقتی کنار خبر، تحلیل، اولویت یافت، نخست انتشارات خود را راه‌اندازی کرد تا همانند رسانه‌های طراز اول جهان، داشته‌ای به داشته‌های مخاطبان و مشتریان خود اضافه کند و محصولی جدید در سبد آنان بیفزاید. پس از آن، نشریه تحلیلی تجارت فردا را منتشر کرد تا نیاز آگاهی‌رسانی و تحلیل‌محوری مخاطبان و مشتریان خود را رفع کند. در دوره‌ای که ضرورت آنلاین بودن احساس شد، از داشتن سایت آنلاین دریغ نکرد و امروز نیز به دنیای صوت و تصویر روی آورده است. به این ترتیب «دنیای‌اقتصاد» یک بنگاه اقتصادی نیست؛ بلکه یک سازمان رسانه‌ای است. سازمانی که محصول محور و مشتری مدار است. برای مدیرارشد سازمان «دنیای‌اقتصاد»، اعتماد مشتری- مخاطب اولویت اول است و با این اعتماد به ثبات و دوامی دست یافت که برای رسانه‌های امروز ایران نایاب است. این سرمایه بزرگی است که «دنیای‌اقتصاد» را می‌تواند وارد مرحله تازه‌تری از رسانه‌داری و رسانه‌نگاری کند.«دنیای‌اقتصاد» اکنون، به نقطه برومندی و استحکام رسیده و ستبری اندیشه و توانمندی در عمل را در حوزه حرفه‌ای اقتصاد تجربه کرده است و این استواری را مرهون التزام به تکالیف و فلسفه وجودی خویش می‌داند. «دنیای‌اقتصاد» دوراندیشی و واقع‌بینی را در عمل حرفه‌ای از خود دور نساخت و چشم بصیرت به افق‌های دوردست دوخت و با اطمینان کافی باید به سوی آینده قدم بردارد. اکنون در زمستان سرد و سوزان فقر مطبوعات، «دنیای‌اقتصاد» ماموریت مهم دیگری دارد. مدیریت دور اندیشانه و کارآمد دکتر بختیاری در بنگاه خصوصی و نگاه حرفه‌ای و به روز جناب میرزاخانی در تحریریه و تیم کارآمد و متصل باتجربه‌ها و جوانان، دنیای‌اقتصاد را امروز تا به اینجا رسانده‌اند اما این راه پایان نیافته است. «رسانه روزنامه» رقبای جدیدی از جمله رسانه‌های اجتماعی و شبکه‌های ماهواره‌‌ای پیدا کرده است که در خبررسانی سریع‌تر و چابک‌تر عمل می‌کنند، برای همین در بیشتر جاهای دنیا روزنامه‌ها با کاهش تیراژ مواجه بوده‌‌اند و روزنامه‌هایی موفق‌تر بودند که از بستر رسانه‌های آنلاین استفاده کرده‌اند. امروز این مساله بر محتوا و محصولات خبری، فرمت‌های رسانه‌ای، الگوهای بازرگانی و توزیع محتوا و حتی مدیریت رسانه‌ها تاثیر گذاشته است. میل مخاطب از رسانه‌های سنتی به رسانه‌های جدید و از فضای مکتوب به آنلاین و از فضای منولوگ به فضای تعاملی و رسانه رسمی به رسانه غیررسمی گرایش بیشتر و سریع‌تر پیدا کرده است. مخاطب همچنین به واقعیت‌ها نزدیک ترشده است و بین شبه واقعیت و واقعیت، بین حقیقت و حقیقت واهی، بین خبر جعلی و خبر واقعی تفکیک بهتری انجام می‌دهد. انتظارات و ذائقه مخاطب هم عوض شده است و رسانه نمی‌تواند رسانه قبلی و با همان منوی گذشته باشد. انتظارات مخاطب اکنون گسترده‌تر و متنوع‌تر شده است. صنعت رسانه و سازمان رسانه طبیعتا دچار تغییر خواهد شد به عبارتی شاهد تغییراتی چون انتخاب سوژه‌ها، نحوه کسب درآمد، پوشش رویدادها، فرم‌های نگارشی و… خواهیم بود. از سوی دیگر رسانه‌ها باید از نظر درون‌سازمانی به بازخوانی و بررسی وظایف خودشان بپردازند چون نمی‌توانند قواعد و سیستم‌های گذشته را برای مخاطب کنونی اعمال کنند. شک نیست «دنیای‌اقتصاد» در این مرحله نیز سربلند خواهد بود. انتشار پنج هزارمین شماره «دنیای‌اقتصاد» را به مدیریت روزنامه و همه همکاران عزیز تبریک می‌گویم.
