از بن‌بست دولتشاهی تا میدان شعاع
«دنیای‌اقتصاد» آن روزها نهال کوچکی بود که از لابه‌لای توفان‌های سیاسی و اجتماعی و جریانات رسانه‌ای پرسروصدای دوران سر بلند می‌کرد. آن روزها حتی خوش‌بین‌ترین افراد برای یک روزنامه جدید عمری چندساله هم متصور نبودند؛ آن هم در روزگاری که رسانه‌ها عمری پرفراز و نشیب چند ماهه یا حداکثر یکی دو ساله داشتند. اما حالا نزدیک به دو دهه از آن روزهای «دنیای‌اقتصاد» گذشته است. آن نهال حالا به درختی تنومند در فضای رسانه‌ای ایران تبدیل شده است. حتی برای کسی در داخل این مجموعه، ساده انگاری خواهد بود که دنیای‌اقتصاد را صرفا در چارچوب یک روزنامه یا یک رسانه و فضایی برای کار تعریف کند. بیشتر مایلم آن را ترویج‌دهنده یک الگوی تفکر بدانم که در دوره پرتلاطم و سیاست‌زده دو دهه اخیر، آزاداندیشی اقتصادی را مقدم مدل‌های توسعه دیگر برمی‌شمارد. امروز که جامعه مشخصا گرفتار عوارض تصمیمات نادرست اقتصادی جریانات مختلف سیاسی است، ارزشمندی این تفکر بیش از پیش نمایان شده است. به رغم فراگیرنشدن این جریان، ایجاد نمونه‌های موفقی از تبلور آن در اقتصاد ایران (مشخصا استارت‌آپ‌ها و برخی شرکت‌های خصوصی حوزه تکنولوژی) یکی از مهم‌ترین نقاط امید آینده و الگویی برای توسعه اقتصادی به شمار می‌روند. موفقیت اقتصادی خود مجموعه «دنیای‌اقتصاد» هم در دورانی که رسانه‌های سنتی سخت‌ترین روزهای خود را سپری می‌کنند نیز موید کارآیی همان تفکر است. به نظر من مهم‌ترین ارزش‌های موجود در دنیای‌اقتصاد «صبوری»، «اعتماد»، «احترام»، «حرفه‌ای‌گری» و «دوراندیشی» است. ارزش‌‌هایی هم در درون (بین مدیران و کارکنان) و هم بیرون (بین مخاطبان و خود رسانه) . نتایج ترویج چنین تفکر استراتژیکی به ایجاد نهادهای با ثبات داخل مجموعه و تربیت روزنامه‌نگاران متعددی هم منجر شد که هرکدام اکنون جزو بهترین‌های رسانه‌ای ایران در حوزه‌های مختلف به شمار می‌روند. این دوراندیشی مدیریت ارشد «دنیای‌اقتصاد» بود که در دورانی که هنوز اقتصاد دیجیتال یک بحث تئوریک به شمار می‌رفت و تعداد خبرنگاران تکنولوژی فضای رسانه‌ای به تعداد دو دست هم نمی‌رسید، صفحات دیجیتال منتشر کنیم؛ مسیری که بعدا توسط رسانه‌های دیگر هم دنبال شد. وقتی به ساختمان میدان شعاع پا می‌گذارم به این فکر می‌کنم «دنیای‌اقتصاد» هم همه این سال‌ها در بخش خصوصی با رقبای دولتی، فشارهای مختلف و چالش‌های اقتصادی فراوان مواجه بوده اما در همین شرایط و به‌رغم نبود رقابت آزادانه، موفق بیرون آمده است. داشتن اندک سهمی از این موفقیت برای من ارزشمند است.
