کودکان باید با تئاتر، زندگی و چگونگیِ آن را درک کنند

امیر شیخ جبلی، کارگردان تئاتر «خانه من کجاست؟» در این مورد می گوید: متن نمایشی «خانه من کجاست؟» اثری بود که در اجرا، به واسطه طرح و ایده خوب و اینکه نویسنده نیز در فرازهایی دست کارگردان را در اجرا به واسطه توضیحات و توصیه‌هایی باب اضافه شدن محتواهای تکمیلی مانند شعر و.. باز گذاشته بود، به نظرم می‌توانست در شکل و فرمی در قاب صحنه به بار بنشیند که رضایت مخاطب و استقبال بسیار خوبی که از اثر شد، نشان‌دهنده عملکرد موفق ما بوده است.

کودکان باید با تئاتر زندگی کرده و چگونگی آن را درک کنند. از منظر مخاطب شناسی اثر، مخاطب آثار من در طول سالیان فعالیتم در این حوزه تخصصی، کودکان و نوجوانانی هستند که همیشه همراه با بزرگسالان خود به تماشای آثار می‌نشینند. از این رو، تلاش همیشگی من در اغلب آثار این بوده که در کنار جذابیت خاص، آموزنده بودن و قابل انتقال بودن مفاهیم برای کودک و نوجوان، این زیبایی را با فضایی فانتزی همراه کرده و پتانسیل همراهی بزرگسالان را نیز در آن جای دهم که بتواند برای لحظاتی کودک و بزرگسال را با خود همراه و غرق در فضای فانتزی کند که البته کار آسانی نبوده و نیست.

این اثر نمایشی، خلق اثری است که در آن ذائقه کودک و نوجوان امروزی که در فضایی با انیمیشن‌های جذاب و... دست و پنجه نرم می‌کند، رشد پیدا کرده و نمی‌توان با ساده‌انگاری، اثری نازل، پست و دم دستی را در قاب صحنه به او تحمیل کرد چراکه مخاطب کودک اگر اثری را دوست نداشته و مورد رضایتش نباشد در همان صحنه اول و لحظه‌های ابتدایی پس می‌زند و با آن ارتباط نخواهد گرفت، و اعتراض خود را با جابه‌جایی و تکانش‌هایی همراه با حرف زدن با کنار دستی خود به‌صورت ناخودآگاه بیان می‌کند که در این هنگام، ارتباط دوباره او با نمایش، کار بسیار سختی است.