تفکر توسعه پایدار
فارغ از مفاهیم و تعاریف اولیه در این یادداشت از منظر دیگری به موضوع توسعه پایدار می‌پردازم و آن عوامل توسعه پایدار است، بدیهی است در شرایط ناپایدار و گسترده علمی، سیاسی، اجتماعی جهان امروز، توسعه به‌عنوان یکی از اصلی‌ترین دغدغه کارگزارانی که به‌واقع در اندیشه آن می‌باشند نمودار گردیده است.
اگر نیت و ذات حاکمان هر سرزمین قرار گرفتن در مسیر پیشرفت آن کشور باشد و اراده‌ای بر این هدف وجود داشته باشد، پایه‌های بنیادی صحیح و اساسی آن به‌منظور طی این مسیر نهاده شده و این مهم حاصل نمی‌گردد مگر با احترام به خرد جمعی و پذیرش اصل تخصص گرایی. در دنیای متحول کنونی پرداختن به مدیریت و قبول مسوولیت در این زمینه توسط کارگزاران حکومتی نیاز به تحصیلات آکادمیک و آن‌هم به‌روز دنیا دارد. خوشبختانه با پیشرفت دنیای فن‌آوری و پدیدار شدن هوش مصنوعی دسترسی به آخرین رفرنس‌ها و تحقیقات و نظریه‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن میسر است به‌شرط برخورداری بانیان این امر از تخصص‌های روز دنیا. بنابراین اگر فلوچارت اولیه این تفکر رسم شود به‌صورت خلاصه به شرح ذیل است:
1-نیت پاک و اصیل مسوولان در نهادهای ذی‌ربط
2- وجود تخصص لازم در کارگزاران
3- تعیین اهداف برنامه‌ریزی‌شده و زمان‌بندی آن‌ها
4- تامین منابع اولیه
با این نگرش و دیدگاه پایه و اساس حرکتی گذارده می‌شود که خودبه‌خود در اصالت و ذات هرروز به تقویت و رشدی جدید می‌رسد. حالا باید به موضوعات پایه ازجمله آموزش و بهداشت عمومی، محیط‌زیست، حقوق انسان‌ها و سایر موارد ذی‌ربط پرداخت.
زمانی که دست‌اندرکاران این دیدگاه به‌دوراز فساد ریاکاری، تجاهل و تنبلی در مفهوم عام و خاص آن با نگرشی علمی و تخصصی به کار گمارده شده و برنامه‌ریزی نمایند، هرروز امکان تحول و تغییری روبه رشد در جامعه فراهم خواهد شد. به امید بنیاد چنین تفکری که طبعا در پی آن شاهد عدم خروج سرمایه‌های انسانی و مادی سرزمین خود ایران عزیز خواهیم‌بود.
درخت تو گر بار دانش بگیرد
به زیر آوری چرخ نیلوفری را
