روح‌الله هاشمی ساعت 10:30 شب بود که با ماشین شخصی به سمت مرز بازرگان به راه افتادیم و نزدیک به 12 ساعت بعد، به مرز رسیدیم. هفت ساعت را در صف ماندیم و پس از گذشتن از مرز و تنظیم ساعت (به دلیل اختلاف زمانی، ساعت‌هایمان را یک و نیم ساعت عقب کشیدیم). راهی شهر ترابزون شدیم.
اولین مقصد ما شهر آگری بود که در آن برای ناهار توقف کردیم. تا به ارزروم برسیم شب شده بود و ترجیح دادیم شب را در همان جا توقف کنیم. صبح روز بعد از ارزروم راهی ترابزون شدیم. جاده ارزروم- ترابزون به نسبت جاده قبلی بسیار بهتر بود. با چند توقف کوتاه به این شهر رسیدیم. صبح روز بعد به سمت شهر مرزی سارپ (مرز ترکیه- گرجستان) رهسپار شدیم، آن هم در جاده‌ای زیبا که از کنار دریای سیاه عبور می‌کرد. پس از پنج ونیم ساعت رانندگی به مرز رسیدیم. دوباره نوبت تنظیم ساعت بود (ساعت گرجستان نیم ساعت از ایران عقب‌تر است) و بعد حرکت به سمت باتومی.
باتومی شهری ساحلی و زیبا است، به ویژه در شب؛ چرا که شهر را با نورهای مختلف تزئین کرده‌اند و همچنین تمام نماهای ساختمان‌های شهر به هزینه دولت بازسازی شده است. در باتومی شما غیر از لذت بردن از سواحل دریا می‌توانید از بازدید از آبشار زیبایی به نام مخونستی (MAKHUNSETI) و باغ ملی آنجا لذت وافری ببرید. در این باغ انواع درختان و گیاهان سراسر جهان قرار داده شده است. مقصد بعدی ما تفلیس بود. مسیر به گونه‌ای بود که از دریا فاصله می‌گرفتیم؛ اما کماکان جاده سرسبزی و زیبایی خودش را داشت. در مسیر رسیدن به این شهر از شهر گری (GORI) عبور کردیم. تفلیس شهری است با معماری جذاب و مجسمه‌های فراوان، به گونه‌ای که در هر گوشه شهر مجسمه‌ها خودنمایی می‌کنند، برعکس باتومی مردم در تفلیس لباس‌های رسمی‌تری می‌پوشند و جذابیت‌های آن هم بیش از آنکه طبیعی باشند، تاریخی است.
پس از چند روز ماندن در تفلیس مسیر بازگشتمان از گرجستان به ترکیه را تغییر دادیم و از مرز پسوف وارد این کشور شدیم. پس از پشت سرگذاشتن جاده کوهستانی وارد یک جاده ناهموار شدیم که ما را به شهر کارز (KARS) راهنمایی می‌کرد. در این شهر برای استراحتی کوتاه و صرف غذا توقف کرده و پس از آن راهی مرز بازرگان شدیم تا از آنجا به سمت خانه بازگردیم و کوله بار سفر را در آنجا به زمین بگذاریم.