مهدیس مدنی کارشناس ارشد برنامه‌ریزی توریسم هفت یا هشت نفر بودند. با لباس‌هایی یکرنگ و یک‌شکل به همراه دستاری بر سر. حرکاتشان در عین چالاکی، منظم و موزون بود. چوب‌ها را درست سر ضرب به هم می‌زدند. اینجا مریوان است. مراسم اختتامیه جشنواره بازی‌های بومی و محلی. گروهی از خراسان شمالی به میهمانی میزبانان کرد هموطنشان آمده‌اند تا رقص چوب برایشان اجرا کنند. در طول روزهای جشنواره علاوه بر آداب و سنن کردی گروه‌هایی از استان‌های دیگر نیز هر یک آیینی از دیار خودشان را به پیشکش این جشنواره آورده بودند. تحفه‌ای که نصیب گردشگران شد یک دنیا شور و رنگ و نوا و آهنگ بود. می‌گویند اگر می‌خواهی کسی را به‌درستی بدانی و درک کنی، قدمی چند با کفش‌های او گام بردار.

بر تن کردن لباس محلی، همراهی و همصدایی با هنرمندان جشنواره، خوردن از دستپخت زنان کدبانوی مریوانی، شرکت در بازی‌های محلی همه و همه فرصتی را برای گردشگران فراهم آورد تا چند روزی را همراه میزبانان خون‌گرمشان باشند و از کشف ناشناخته‌ها لذت ببرند.

جشنواره‌هایی از این دست کم نیستند. برخی‌شان خود از یک آیین یا رسمی کهن برجای مانده‌اند. معمولا زمان و شیوه اجرای آن نیز تا حد ممکن به نسخه اولین آن شباهت دارد. برخی از این آیین‌ها از گستره همان روستا پا فراتر نگذاشته‌اند و آنهایی که تا حدی خبر‌ساز شده‌اند مورد استقبال گردشگران قرار گرفته‌اند. البته در این نوع رویدادها گردشگران مشارکت کمتری دارند و عمدتا تماشاچی هستند.

در چنین مواردی اغلب یک فعالیت محور آن رویداد می‌گردد و فعالیت‌های فرعی دیگر در کنار آن فرصت رشد می‌یابند. مانند مراسم علم واچینی در روستای

شاه شهیدان در گیلان یا مراسم ورف چال در روستای آب اسک در مازندران (البته فرقی نمی‌کند محدوده خبرساز شدن این رویدادها تا چه اندازه وسیع باشد، همین که افراد بیشتری را جذب کند برای شکل گرفتن فعالیت‌های حاشیه‌ای عمدتا درآمد‌زا کافی است). برخی دیگر نیز اگرچه به معرفی آیین و رسمی کهن می‌پردازند اما رویدادهایی نوین هستند که تلاش دارند تا همه چیز را از همه جا گرد هم آورند و در یک بسته فرهنگی در معرض دید علاقه‌مندان قرار دهند.

مانند همین جشنواره در مریوان. یکی از مهم‌ترین خاصیت‌های چنین جشنواره‌هایی علاوه بر معرفی مجدد بسیاری از آداب و سنن فراموش شده، مشارکت فعال گردشگران در بازی‌ها و مراسم است. چنین فرصتی زمینه آشنایی آنان را با فرهنگ و هنر و تاریخ آن منطقه در بستری شاد فراهم می‌آورد و فرصتی استثنایی را برای تعامل و تبادل فرهنگی بیشتر ایجاد می‌کند.