رونمایی از آینه‌ تلسکوپ فضایی جیمز‌وب

جیمز‌وب را به عنوان جانشین هابل می‌شناسند،‌ تلسکوپی که به فناوری‌هایی با قابلیت ردیابی نور از اولین ستاره‌هایی که در جهان هستی درخشیده‌اند،‌ مجهز است. مهمترین ابزاری که در این راه به او کمک خواهد‌کرد، آینه اصلی غول‌پیکری است که به همراه دارد.

به گزارش همشهری آنلاین، این آینه با وسعتی برابر ۶.۵ متر قدرت جذب نوری هفت برابر بیشتر از هابل را به تلسکوپ جیمز‌وب خواهد‌بخشید. این آینه به اندازه‌ای بزرگ است که باید از قابلیت تا خوردن برخوردار باشد، زیرا تنها با تا خوردن لبه‌های آن به سمت داخل می‌توان قطعات بریلیومی آن را درون تلسکوپ گنجاند.

این تلسکوپ درحال حاضر در مرکز فضایی گودارد واقع در مریلند آمریکا در دست ساخت است. در ماه‌های اخیر زمانی که مهندسان تکه‌های مختلف آینه را روی تلسکوپ قرار می‌دادند،‌ تکه‌ها دارای پوشش بودند. اما اکنون مهندسان که آماده ورود به مرحله بعدی شده‌اند، پوشش‌های آینه را از روی آن برداشته و آینه کامل شده را رونمایی کنند.کمی پس از آن آینه ثانویه نیز در وضعیت پیکربندی مسطح قرار خواهد‌گرفت و در مرحله بعدی کل سازه 180 درجه خواهد چرخید تا مهندسان بتوانند تجهیزات تلسکوپ را در پس آینه آن نصب کنند.

رها کردن چنین سطح حساسی در معرض دسترسی حتی برای کوتاه مدت نیز می‌تواند پرخطر باشد. یکی از اصلی‌ترین نگرانی‌ها ایجاد خراش روی سطح آینه است. اما پیر فرویت دانشمند آژانس فضایی اروپا در پروژه جیمز‌وب معتقد است احتمال وقوع چنین رویدادی بسیار کم است. به گفته وی اصلی‌ترین خطر انباشته شدن غبار روی آینه است و از آنجایی که آینده درون یک اتاق استریل و پاک قرار دارد، میزان نشستن غبار روی آن بسیار ناچیز است.

به گفته فرویت از آنجایی که مهندسان برای نصب تجهیزات باید تلسکوپ را وارونه کنند، باید پیش از این چرخش پوشش‌های محافظ را از سطح آینده جدا می‌کردند. زمانی که آینه وارونه است،‌احتمال اینکه غبار روی آن بنشیند بسیار کمتر می‌شود، و در عین حال کسی اجازه راه رفتن در زیر آینه را نیز ندارد.

پس از نصب نهایی آینه و تجهیزات،‌تلسکوپ برای انجام تست‌های محیطی ارسال می‌شود تا با قرار گیری در معرض صدا و ضربه، تحمل آن برای پرتاب شدن به فضا سنجیده شود. اگر فرض را بر این بگذاریم که تمامی آزمایش‌ها موفقیت‌آمیز خواهند‌بود،‌پس از پایان این مرحله تلسکوپ به مرکز فضایی جانسون در تگزاس ارسال می‌شود تا آزمایش نهایی سرد شدن روی آن انجام گیرد. این آزمایش درون مخزن غول‌پیکر انجمادی انجام خواهد شد که در دهه 1960 مخصوص تجهیزات آپولو ساخته شده‌است.

با پایان این مرحله مهندسان باید سیستم‌های ارتباطاتی و رایانه‌های پرواز را به تلسکوپ متصل سازند تا در نهایت جیمز‌وب برای پرواز آماده شود. این تلسکوپ غول‌پیکر پروژه‌ای مشترک میان آمریکا، اروپا و کانادا است و هزینه کلی آن 10 میلیارد دلار برآورد شده‌است.