بیماری‌های همه‌گیر

سالی نبود که بیماری‌های همه‌گیر و کشنده مانند آبله، وبا، طاعون، سل، مالاریا، حصبه و دیگر بیماری‌های مهلک بسیاری را به دست مرگ و نابودی نسپارد و اگر این بیماری‌ها موجب کمبود جمعیت نمی‌شد قحطی و فقر و بیچارگی به جان مردم می‌افتاد.

در ۱۳۳۶هـ، قحطی در کاشان چنان بیداد کرد که مردم از دفن فقرا امتناع می‌کردند. قحطی به مردم فشار آورده بود و بالغ بر ششصد نفر تلف شدند. علما جدا از دولت تقاضا داشتند اقلا اموات را دفن کند چراکه جنازه‌ها در کوچه و خیابان افتاده و مردم توان دفن آنها را نداشتند. بیماری‌های یاد شده همیشه همراه مردم بودند. میزان شیوع بیماری‌ها و کشتار آنها آن چنان زیاد بود که گاه یک‌سوم جمعیت را تلف می‌کرد.

- منبع: تحول پزشکی نوین ایران، از دارالفنون تا تاسیس دانشگاه تهران، ۱۳۹۰.