سلام به سینما در آستانه جشنواره

ارغوان شعار فیلم: دیدی ای دل که غم عشق دگربار چه کرد کیوان علیمحمدی (یکی از گارگردانان): قصه این داستان طرح کوتاهی بود که توسط علی‌اکبر حیدری نوشته شده بود و وقتی من و آقای بنکدار آن را خواندیم خوشمان آمد و تصمیم گرفتیم آن را گسترش دهیم و بر اساس آن یک فیلم سینمایی بلند تولید و تجربه همیشگی دونفره خود را به یک تجربه سه نفره تبدیل کنیم. به نظر من علی اکبر حیدری هنرمند بسیار توانایی است و کار با او تجربه خوشایندی بود. ناهید

شعار فیلم: می‌خوام بدونم که من بدترم یا احمد

آیدا پناهنده(کارگردان): بعد از سال‌ها سختی و عذاب کشیدن و فیلم ساختن‌های بسیار بالاخره سینمایی را که دوست داشتم به تصویر کشیدم و از این جهت حالم خوب است؛ اما کار با حرفه‌ای‌ترین عوامل سینما حال مرا خوب‌تر کرد؛ چراکه این فیلم در شرایط جوی بسیار سخت و هوای سرد ساخته شد. امیدوارم موردپسند مردم قرار گیرد.

نوید محمدزاده (بازیگر): زمانی که فیلم‌نامه به من معرفی می‌شود ابتدا نظر اهالی فن را جویا می‌شوم و با آنها مشورت می‌کنم؛ اما زمانی که این فیلمنامه را خواندم بدون مشورت با کسی اعلام کردم که در این فیلم بازی خواهم کرد. من زیاد اهل حرف زدن نیستم. ترجیح می‌دهم این فیلم سینمایی اول دیده شود و بعد نظر مخاطبان را بشنوم.

شکاف

کیارش اسدی‌زاده (کارگردان): هسته مرکزی فیلمنامه براساس یکسری اتفاقات واقعی است و دغدغه اصلی قصه شکاف فرزندان در دل کانون خانواده و بی‌توجهی و خودخواهی‌هایی است که توسط والدین نسبت به آنها صورت می‌گیرد. صاحب فرزند شدن و اهمیتی که می‌تواند این موضوع داشته باشد، مساله اصلی فیلم شکاف است. ترجیح می‌دهم بیش از این توضیح ندهم تا نو بودن فیلم از بین نرود.

اعترافات ذهن خطرناک من

هومن سیدی(کارگردان): با توجه به اینکه هر سال ذهن و نگاه تغییر می‌کند به نظر من فضای فیلم‌هایم ارتباطی با هم ندارند.

عباس غزالی(بازیگر): فیلم «اعترافات ذهن خطرناک من» فیلم جذابی است که از دیدن آن پشیمان نمی‌شوید و از همه مهم‌تر برای من بازی در یک فیلم خوب بود.

دریا و ماهی پرنده

مهرداد غفارزاده(کارگردان): سوژه این فیلم ۱۹ سال پیش به ذهن من رسید و مربوط به اوایل دهه ۷۰ است. در آن سال‌ها برای تهیه گزارش به کانون اصلاح و تربیت تهران مراجعه کردم و با این سوژه روبه‌رو شدم. این سوژه حرف و پیام جهانشمولی دارد و در آن بحث آزادی را بیان می‌کند.

چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت

شعار فیلم: نقد انسان و ستایش انسان است

وحید جلیلوند(کارگردان): زمانی که داشتم روی فیلمنامه «چند ثانیه بیشتر» کار می‌کردم محمدحسین اسکندرزاده پیش‌آمد و رخدادی که برایش پیش آمده بود را تعریف کرد، بسیار متاثر شدم و تصمیم گرفتم این اتفاق را به صورت فیلمنامه درآورم. حدود ۴ ماه و نیم این فیلمنامه طول کشید.

کوچه بی نام

شعار فیلم: ماه داره میره پشت ابر....

هاتف علیمردانی(کارگردان): در این فیلم افکار و عقیده‌های مختلف در یک خانه در کنار هم زندگی می‌کنند؛ آدم‌های قصه آدم‌های واقعی هستند.

محمود کلاری(فیلمبردار): مضمون فیلمنامه باعث شد تا فیلمبرداری این اثر را بپذیرم. شرایط کنونی جامعه ما این چنین فیلمنامه‌ها را می‌پذیرد چرا که بدون هیچگونه دروغگویی واقعیت‌ها را با زبان ساده بیان می‌کند. دوست دارم در کارم تنوع ایجاد کنم و این فیلم به‌دلیل داشتن فیلمنامه مناسب تنوع در کارم ایجاد کرد.

خانه دختر

شهرام شاه‌حسینی(کارگردان):در حال حاضر می‌بینم که فیلم‌ها تک کاراکتری شده است و حس‌های خوبی را دارد ولی این رنگ آمیزی و اینکه این فیلم قهرمان ندارد برایم جذاب بود.

حامد بهداد (بازیگر): این فیلم را نقطه طلایی برای شاه‌حسینی می دانم.

خداحافظی طولانی

فرزاد موتمن(کارگردان):بیشتر از هر چیز به فیلم‌های جنایی علاقه دارم. در این باره هم در جایی گفتم سینما فیلم جنایی است. اما فیلم عاشقانه را هم دوست دارم چون داستان نزدیک شدن و دور شدن آدم‌ها را بیان می‌کند.

قول

محمدعلی طالبی(کارگردان): در دولت سابق شرایط سختی را سپری کردم بعد از تغییراتی که در دولت به‌وجود آمد تصمیم گرفتم فیلمی بسازم؛ سناریوی یکی از دوستانم را که بر اساس کتابی نوشته شده بود گرفتم و برای بودجه ساخت این فیلم مجبور شدم وام اندکی( حدود ۱۵۰ میلیون تومان) از بنیاد فارابی گرفته و توانستم بودجه را به ۲۰۰ میلیون تومان برسانم و فیلم را بسازم.

رخ دیوانه

ابوالحسن داوودی(کارگردان): همانطور که می‌دانید در بازی شطرنج اصطلاحی به نام رخ وجود دارد و فداکاری رخ باعث می‌شود شاه نجات پیدا کند؛ موضوع این فیلم دقیقا بر اساس آن ساخته شده است.

تا آمدن احمد

شعار فیلم: انسانیت و نوع دوستی فراتر از مرز جغرافیا است

صادق صادق دقیقی(کارگردان): طرح این فیلم را براساس داستان واقعی نوشته‌ام و با برداشتی آزاد کار کرده‌ام. داستان این فیلم در سال ۶۴ رخ داده است. فیلم من تنها به جنگ نپرداخته بلکه در آن دغدغه‌های مردم هم ذکر شده که در کنار آن تبعات جنگ را هم بازگو کردیم.

من دیه گو مارادونا هستم

شعار فیلم: فرافکنی دسته جمعی جهت کاهش عذاب وجدان عمومی

بهرام توکلی(کارگردان): امیدوارم این فیلم در جشنواره با استقبال خوبی مواجه شود فکر می‌کنم این فیلم یکی از بحث برانگیزترین فیلم‌های جشنواره باشد، امیدوارم مارادونا دعوت ما را برای حضور در این جشنواره را بپذیرد.