اردلان منصوریان* متاسفانه یکی از مشکلات پیرامون صنعت لوله‌سازی استان موضوع تهیه مواد اولیه است. مواد اولیه لوله‌های پلی‌اتیلن از طریق پتروشیمی‌های داخلی و از طریق بورس برای مصارف آب عرضه می‌شود. ولی برای تولید لوله‌های گاز، مواد اولیه باید از خارج وارد شود که با مشکل تحریم مواجه است. متاسفانه نبود ثبات و مشکلاتی که در هر زمان به شکلی ظاهر می شود هم بر دشواری این مساله می‌افزاید. به عنوان مثال تا 3 ماه پیش امکان تامین نیاز مواد اولیه از طریق بورس میسر نبود.
همچنین در بحث صادرات، هیچ حمایتی از سوی دولت صورت نمی‌گیرد. مساله‌ای که در این بین وجود دارد این است که وقتی هیچ حمایتی از صادرکننده صورت نمی‌گیرد و بانکی برای گشایش اعتبار وجود ندارد، یک صادر کننده با چه جسارت و ریسکی می‌تواند به صادرات و تجارت بپردازد؟
بگذارید مثالی بزنم تا با عمق فاجعه بهتر و بیشتر آشنا شوید. در 40 روز گذشته برای ورود مواد اولیه از سابیک عربستان، ناچار شدیم که با یک کمپانی چینی وارد مذاکره شویم درحالی‌که بانک کشاورزی 135 درصد از مبلغ خرید را نقدا دریافت کرده و تاکنون یک ریال در وجه کمپانی سابیک واریز نکرده است. حال سوالاتی که در اینجا مطرح می‌شود این است که چرا باید بانک 35 درصد اضافه بر مبلغ از تولیدکننده بگیرد؟ چرا باید برای واردات این همه تلاش کنیم؟ و مواد اولیه را از قیمت واقعی 10 درصد گران‌تر بخریم؟
حتی در موارد پیش و پا افتاده هم درگیر مسائل متعددی هستیم، به عنوان مثال اگر یک هفته قبض برق کارخانه پرداخت نشود با کارخانه تماس می‌گیرند که چرا قبض پرداخت نشده‌است و اصلا به این موضوع توجه نمی‌کنند که این واحد سال‌هاست که مشتری خوش حساب شرکت برق بوده است و سالانه حداقل دومیلیارد ریال هزینه برق را پرداخت می‌کند. تحمل این برخوردها بسیار سخت است.
*مدیر عامل شرکت رام پلاست شرق