دست خالی نمی‌مانید
افشین هاشمی
بازیگر آزمایشگاه
یادم می‌آید آن روزها وقتی قرار شد در «آزمایشگاه» بازی کنم احساساتم دوگانه بود. برای منی که از تئاتر آمده‌ام و سینما حیاط خلوتم محسوب می‌شود اینکه یک کارگردان قدر تئاتر بیاید بخواهد در سینما کار طنز بکند خیلی هیجان‌انگیز است و با توجه به اینکه «حمید امجد» برای من جزو کارگردان‌های مهم تئاتر محسوب می‌شد، بازی در آزمایشگاه را قبول کردم و این شد یک تجربه متفاوت برای منی که از تئاتر آمده بودم و به نظرم تئاتر اتفاق بسیار مهم‌تری از سینما بود. می‌خواهم به شما بگویم قرار نیست با یک کمدی سراسر خنده روبه‌رو شوید و از قهقهه روی زمین پهن شوید.
بازیگر آزمایشگاه
یادم می‌آید آن روزها وقتی قرار شد در «آزمایشگاه» بازی کنم احساساتم دوگانه بود. برای منی که از تئاتر آمده‌ام و سینما حیاط خلوتم محسوب می‌شود اینکه یک کارگردان قدر تئاتر بیاید بخواهد در سینما کار طنز بکند خیلی هیجان‌انگیز است و با توجه به اینکه «حمید امجد» برای من جزو کارگردان‌های مهم تئاتر محسوب می‌شد، بازی در آزمایشگاه را قبول کردم و این شد یک تجربه متفاوت برای منی که از تئاتر آمده بودم و به نظرم تئاتر اتفاق بسیار مهم‌تری از سینما بود. می‌خواهم به شما بگویم قرار نیست با یک کمدی سراسر خنده روبه‌رو شوید و از قهقهه روی زمین پهن شوید.
افشین هاشمی
بازیگر آزمایشگاه
یادم می‌آید آن روزها وقتی قرار شد در «آزمایشگاه» بازی کنم احساساتم دوگانه بود. برای منی که از تئاتر آمده‌ام و سینما حیاط خلوتم محسوب می‌شود اینکه یک کارگردان قدر تئاتر بیاید بخواهد در سینما کار طنز بکند خیلی هیجان‌انگیز است و با توجه به اینکه «حمید امجد» برای من جزو کارگردان‌های مهم تئاتر محسوب می‌شد، بازی در آزمایشگاه را قبول کردم و این شد یک تجربه متفاوت برای منی که از تئاتر آمده بودم و به نظرم تئاتر اتفاق بسیار مهم‌تری از سینما بود. می‌خواهم به شما بگویم قرار نیست با یک کمدی سراسر خنده روبه‌رو شوید و از قهقهه روی زمین پهن شوید. من می‌گویم قرار است از دیدن آزمایشگاه و یک کمدی سالم لذت ببرید. قرار نیست با یک کمدی سطحی که همه را به باد استهزا می‌گیرد طرف باشید. قرار نیست با شوخی‌های سطحی و گاهی مبتذل ساعات خوشی را برای شما رقم بزند. این یک کمدی شریف است که هر چند شما را زیاد نمی‌خنداند، اما کاری می‌کند که از ابتدا تا انتهای ذهن شما با نوعی هیجان و لذت خاطر همراه باشد. همیشه نباید لحظه به لحظه قهقهه بزنیم، بلکه گاهی اوقات باید لبخندی زده و بیندیشیم؛ در حالی که در دل احساس شادمانی عمیق‌تری داریم. «آزمایشگاه» شما را دست خالی از سینما بیرون نمی‌فرستد، چرا که لااقل بار محتوایی کار آن قدر هست که چیزی به متعلقات ذهنی‌مان اضافه کند. فیلم بر خلاف بسیاری از فیلم‌های روشنفکرانه سینمای امروز ما فیلمنامه‌ای دارد که از لحاظ اصول تکنیکی درست نوشته شده است. حمید امجد که اصلا نمایشنامه نویس است، ساختار و اصول حرفه‌ای درام را خوب می‌شناسد و می‌داند که چه وقت و تا چه اندازه گره‌های ریز و درشت ایجاد کند و چه وقت پرده از راز آنها بردارد. نقاط اوج، عطف، بحران و فاجعه را در نوشتن یک اثر دراماتیک به‌خوبی می‌شناسد و «آزمایشگاه» از این نظر فیلمنامه‌ای منسجم دارد که منطق اغلب جزئیاتش به‌خوبی چیده شده است... و اهل فن خوب می‌دانند که حفظ انسجام و منطق رویداد‌ها در یک فیلمنامه کمدی تا چه اندازه سخت است. شاید در ابتدا داستان فیلم ساده به نظر برسد و خیلی کلیشه‌ای باشد. داستان پسر شهرستانی و فقیر که برای کار به تهران می‌آید و عاشق دختری می‌شود و در شرایطی با رقیب خود مواجه می‌شود. حالا آزمایشگاه به شبکه نمایش خانگی آمده و می‌تواند لحظات مفرحی را برای تماشاچیان خود رقم بزند. پیشنهاد می‌کنم آنهایی هم که فیلم را دیده‌اند این بار بدون هیچ پیشداوری یک بار دیگر این فیلم را ببینند.
بازیگر آزمایشگاه
یادم می‌آید آن روزها وقتی قرار شد در «آزمایشگاه» بازی کنم احساساتم دوگانه بود. برای منی که از تئاتر آمده‌ام و سینما حیاط خلوتم محسوب می‌شود اینکه یک کارگردان قدر تئاتر بیاید بخواهد در سینما کار طنز بکند خیلی هیجان‌انگیز است و با توجه به اینکه «حمید امجد» برای من جزو کارگردان‌های مهم تئاتر محسوب می‌شد، بازی در آزمایشگاه را قبول کردم و این شد یک تجربه متفاوت برای منی که از تئاتر آمده بودم و به نظرم تئاتر اتفاق بسیار مهم‌تری از سینما بود. می‌خواهم به شما بگویم قرار نیست با یک کمدی سراسر خنده روبه‌رو شوید و از قهقهه روی زمین پهن شوید. من می‌گویم قرار است از دیدن آزمایشگاه و یک کمدی سالم لذت ببرید. قرار نیست با یک کمدی سطحی که همه را به باد استهزا می‌گیرد طرف باشید. قرار نیست با شوخی‌های سطحی و گاهی مبتذل ساعات خوشی را برای شما رقم بزند. این یک کمدی شریف است که هر چند شما را زیاد نمی‌خنداند، اما کاری می‌کند که از ابتدا تا انتهای ذهن شما با نوعی هیجان و لذت خاطر همراه باشد. همیشه نباید لحظه به لحظه قهقهه بزنیم، بلکه گاهی اوقات باید لبخندی زده و بیندیشیم؛ در حالی که در دل احساس شادمانی عمیق‌تری داریم. «آزمایشگاه» شما را دست خالی از سینما بیرون نمی‌فرستد، چرا که لااقل بار محتوایی کار آن قدر هست که چیزی به متعلقات ذهنی‌مان اضافه کند. فیلم بر خلاف بسیاری از فیلم‌های روشنفکرانه سینمای امروز ما فیلمنامه‌ای دارد که از لحاظ اصول تکنیکی درست نوشته شده است. حمید امجد که اصلا نمایشنامه نویس است، ساختار و اصول حرفه‌ای درام را خوب می‌شناسد و می‌داند که چه وقت و تا چه اندازه گره‌های ریز و درشت ایجاد کند و چه وقت پرده از راز آنها بردارد. نقاط اوج، عطف، بحران و فاجعه را در نوشتن یک اثر دراماتیک به‌خوبی می‌شناسد و «آزمایشگاه» از این نظر فیلمنامه‌ای منسجم دارد که منطق اغلب جزئیاتش به‌خوبی چیده شده است... و اهل فن خوب می‌دانند که حفظ انسجام و منطق رویداد‌ها در یک فیلمنامه کمدی تا چه اندازه سخت است. شاید در ابتدا داستان فیلم ساده به نظر برسد و خیلی کلیشه‌ای باشد. داستان پسر شهرستانی و فقیر که برای کار به تهران می‌آید و عاشق دختری می‌شود و در شرایطی با رقیب خود مواجه می‌شود. حالا آزمایشگاه به شبکه نمایش خانگی آمده و می‌تواند لحظات مفرحی را برای تماشاچیان خود رقم بزند. پیشنهاد می‌کنم آنهایی هم که فیلم را دیده‌اند این بار بدون هیچ پیشداوری یک بار دیگر این فیلم را ببینند.
ارسال نظر