صبار فرمانفرماییان کفیل وزارت بهداری دولت مصدق

صبار فرمانفرماییان (زاده ۲۳ تیر ۱۲۹۱) پزشک و سیاستمدار ایرانی، وزیر بهداری دولت محمد مصدق و رئیس انستیتو پاستور ایران بود. او فرزند معصومه‌خانم، همسر چهارم عبدالحسین میرزا فرمانفرما بود. عبدالحسین میرزا فرمانفرما، نوه عباس میرزا و از شاهزادگان قاجار محسوب می‌شد که در دوره فترت مجلس بین دوره‌های سوم و چهارم نخست‌وزیر ایران بود. فرزندان فرمانفرما پس از اجرایی شدن قانون نام خانوادگی به نام‌های فرمانفرما و فیروز شناخته می‌شوند.

 صبار در ۱۲سالگی، برای ادامه تحصیل به اروپا رفت و پس از تحصیل در رشته پزشکی و دریافت مدرک پزشکی عمومی از دانشگاه ژنو به ایران بازگشت. او بعد از مرگ پدرش در ۱۳۱۸ ش، تحصیلات پزشکی خود را پی گرفت و در رشته تخصصی بیماری مالاریا از دانشگاه لندن فارغ‎التحصیل شد؛ سپس دوباره به ایران بازگشت و به استخدام وزارت بهداری درآمد. او در وزارت بهداری به سمت مدیر برنامه کنترل مالاریای ایران منصوب شد. صبار فرمانفرماییان در مدت مدیریت بر برنامه کنترل مالاریای ایران با حمایت‌های مالی موسسه راکفلر توانست در مدت ۳ سال این بیماری را در سرتاسر ایران ریشه‌کن کند.

فرمانفرماییان در۴ مرداد ۱۳۳۱ از سوی دکتر محمد مصدق، نخست‌وزیر وقت، به عنوان کفیل وزارت بهداری انتخاب شد و تا ۱۸ خرداد ۱۳۳۲ در این سمت مشغول به کار بود؛ سپس به استانداری فارس منصوب شد و در دوران پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، به دعوت سازمان جهانی بهداشت (WHO)، به عنوان سرپرست برنامه‎های این سازمان در دفاتر بیروت و قاهره به انجام وظیفه پرداخت. از مهم‌ترین ماموریت‌های وی در این برنامه‎ها، مدیریت برنامه ریشه‎کنی مالاریا در آسیای جنوب شرقی، به‎ویژه در فیلیپین، کامبوج و ویتنام بود.

از دیگر فعالیت‌های فرمانفرماییان می‎توان به ریاست انستیتو پاستور ایران از ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ ش و نیز تدریس در دانشگاه‌های کشور اشاره کرد. سازمان بهداشت جهانی او را از جمله هشت مالاریاشناس برتر جهان معرفی کرده بود. این پزشک سیاست‌ورز ۲۹ اردیبهشت ۱۳۸۵ چشم بر جهان فروبست.