بیستم ژوئن در تاریخ حق طلبی ملت‌ها روز بزرگی است. در این روز در سال ۱۷۸۹ به دستور لویی شانزدهم پادشاه وقت فرانسه، نمایندگان طبقه سوم این کشور را به این سبب که در جلسات قبل مجمع ملی خواهان تدوین یک قانون اساسی برای فرانسه و محدود و مشروط کردن اختیارات پادشاه شده بودند به مجلس راه ندادند و آنان به جای بازگشت به شهر و خانه‌هایشان، هرگونه خطر را پذیرفتند، در نزدیکی ساختمان مجمع به یک زمین تنیس رفتند و در آنجا سوگند یاد کردند که تا قانون اساسی تدوین نشود متفرق نشوند و جز یکی از آنان بقیه این سوگند نامه را امضا کردند. «میرابو» نطق معروف خود را که به خواست مردم آمده ایم و جز با سرنیزه بیرون نخواهیم رفت در همان زمین تنیس ایراد کرد که در «تاریخ» باقی مانده و معروف شده است. در اینجا درگیری سربازان پادشاه با نمایندگان طبقه سوم، سبب دفاع مردم معمولی از آنان شد که به بپاخیزی عمومی و انقلاب فرانسه منجر شد. مجلس طبقات سه گانه به منظور تصویب مالیات اضافی به تشکیل جلسه دعوت شده بود که نمایندگان طبقه سوم خواهان قانون اساسی شده بودند. طبقه سوم در فرانسه آن زمان، «عوام الناس» نبود، بلکه توانگران و صاحبان صنایع و بازرگانان را طبقه سوم (پایین تر از روحانیون و اشراف و اعیان) می‌خواندند.