اولین آزمون واقعی برای اجرای پیمان آب‌وهوایی پاریس

ویکتوریا کامینگ / بلومبرگ ان‌ای‌اف تلاش بیشتری مورد نیاز است؛ این احتمالا نتیجه اولین ارزیابی پیشرفت جهانی اهداف موافقت‌‌‌نامه پاریس باشد؛ نتیجه‌‌‌ای که شاید خیلی هم موجب شگفتی نباشد. اما آنچه موفقیت یا عدم‌موفقیت اجلاس کاپ۲۸ را تعیین می‌کند این واقعیت است که شرکت‌کنندگان بر سر پیشنهادهای جسورانه و مشخصی که دولت‌ها را به سوی اجرای طرح‌های زیست‌محیطی سوق دهد به توافق برسند. مذاکره‌کنندگان همچنین باید بر شکاف‌های باقی‌مانده از جمله مسائل فاینانس و تامین مالی و حذف سوخت‌های فسیلی فائق آیند. انتظار می‌رود اجلاس سازمان ملل براساس تحلیل بلومبرگ NEF، تنها امتیاز ۳.۶ از ۱۰ را در زمینه پیشرفت در ۱۰حوزه کلیدی که برای تحقق اهداف توافق‌نامه پاریس ضروری هستند، کسب کند.

•  شمار اندکی از دولت‌‌‌ها به اهداف تعیین‌شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌‌ای تا سال ۲۰۳۰ -در راستای محدود کردن گرمایش جهانی به ۱.۵درجه سانتی‌گراد- دست یافته‌اند. این امر باید دولت‌ها را تشویق کند تا با اجرای خط‌مشی‌های جسورانه به‌عنوان بخشی از اولین ارزیابی پیشرفت اجرای توافق پاریس موافقت کنند. پس از آن لازم است کشورها به اجرای اهداف بلندپروازانه‌تر زیست‌محیطی در سال ۲۰۲۵ متعهد شوند.

• برخلاف آنچه در اجلاس سران گروه۲۰ در سال ۲۰۲۳ روی داد، دولت‌‌‌ها لازم است کمتر روی «شرایط ملی» تمرکز کنند. به‌‌‌منظور تشویق و ترغیب اقتصادهای نوظهور به اجرای طرح‌‌‌های گسترده‌‌‌تر، کشورهای توسعه‌‌‌یافته می‌‌‌توانند در این مسیر پیشقدم شده و متعهد به اجرای طرح‌‌‌های جسورانه تا اجلاس کاپ۲۹ شوند.

• این کشورها همچنین می‌‌‌توانند با عمل به وعده‌‌‌های عقب‌‌‌افتاده خود و تامین اعتبار ۱۰۰میلیارد دلاری زیست‌‌‌محیطی که قرار بود در سال ۲۰۲۰ تامین شود اعتماد ازدست‌‌‌رفته را بازسازی کنند.

• به‌‌‌عنوان بخشی از «برنامه اقدام» امارات متحده عربی، مجموعه‌‌‌ای از ابتکارات و اقدامات بخش محور اعلام خواهد کرد. بااین‌‌‌حال دولت‌‌‌ها و طرفین حاضر احتمالا (دوباره) از پذیرفتن حذف تدریجی سوخت‌‌‌های فسیلی اجتناب ‌‌‌کنند و گزینه کم‌‌‌اثرتر «حذف تدریجی» را ترجیح دهند. هرچند میزبان (دولت امارات) ممکن است برای متعهد کردن دولت‌‌‌ها به سه‌برابر کردن ظرفیت انرژی‌‌‌های تجدیدپذیر تا سال ۲۰۳۰ تلاش کند؛ اما این عدد هم ممکن است بعد از رایزنی‌‌‌ها و چانه‌‌‌زنی‌‌‌ها همان‌طور که در اجلاس سران گروه۲۰ رخ داد، مورد تجدیدنظر قرار گیرد.

• در این میان، نتیجه غیرمحتمل دیگر این اجلاس آن است که طرفین بتوانند اختلاف‌‌‌نظرهای موجود بر سر موضوع تامین مالی ضرر و زیان حوزه اقلیم را حل‌‌‌وفصل کرده و یک صندوق جدید تامین مالی ضرر و زیان –به‌‌‌عنوان یکی از معدود موفقیت‌‌‌های اجلاس کاپ۲۷- ایجاد کنند یا اینکه در راستای تدوین برنامه جهانی جدید مشتمل بر استانداردهای سخت‌‌‌گیرانه‌‌‌تر برای تعدیل انتشار کربن، جهت ایجاد همخوانی میان‌‌‌وعده‌‌‌ها و اولویت‌‌‌های خود در حوزه محیط‌‌‌زیست تلاش کنند. سال گذشته در کاپ۲۷ توافق شد که کشورهای ثروتمند به کشورهای فقیری که دستخوش اثرات تغییرات اقلیمی هستند، خسارت و ضرر و زیان بپردازند.

• با عنایت به همه این موارد پیش‌بینی می‌شود که احتمال شکست یا توفیق شرکت‌کنندگان و دولت‌‌‌ها و کسب پیشرفت محسوس در زمینه اهداف جهانی در حوزه سازگاری و تعهدات جدید در زمینه تامین مالی اقلیم، از شانس یکسانی برخوردار است. پس باید منتظر نتیجه پایانی کاپ۲۸ نشست.