پیش از ایجاد یورو،اروپا بحران نداشت

پل کروگمن برنده نوبل اقتصاد درسال ۲۰۰۸ در اتاقی نشسته‌ام و به واکنش مقام‌های اروپا به نتایج انتخابات پارلمان اروپا گوش می‌دهم. به نظر می‌رسد آنها کاملا همه چیز را انکار می‌کنند. «ژوزه مانوئل باروزو» رئیس فعلی کمیسیون اروپا اعلام کرد که منطقه یورو در مقابل بحران مالی کاری نمی‌توانست انجام دهد و همه سیاست‌های شکست خورده در سطح ملی بودند؛ چند دقیقه پیش، او گفته بود که مشکل واقعی اروپا، فقدان اراده سیاسی است.

واقعا، این موضع‌گیری‌ها شگفت انگیزند. متاسفم، اما رکود اقتصادی در سطح بحران، قبل از ظهور منطقه یورو در قاره اروپا اتفاق نیفتاده بود.

پل کروگمن برنده نوبل اقتصاد درسال ۲۰۰۸ در اتاقی نشسته‌ام و به واکنش مقام‌های اروپا به نتایج انتخابات پارلمان اروپا گوش می‌دهم. به نظر می‌رسد آنها کاملا همه چیز را انکار می‌کنند. «ژوزه مانوئل باروزو» رئیس فعلی کمیسیون اروپا اعلام کرد که منطقه یورو در مقابل بحران مالی کاری نمی‌توانست انجام دهد و همه سیاست‌های شکست خورده در سطح ملی بودند؛ چند دقیقه پیش، او گفته بود که مشکل واقعی اروپا، فقدان اراده سیاسی است.

واقعا، این موضع‌گیری‌ها شگفت انگیزند. متاسفم، اما رکود اقتصادی در سطح بحران، قبل از ظهور منطقه یورو در قاره اروپا اتفاق نیفتاده بود. اینک ما به خوبی می‌دانیم چه اتفاقی افتاده است: اول اینکه ایجاد منطقه یورو سیل جریان‌های سرمایه‌ای انبوه به اروپای جنوبی را تشویق کرد، سپس سرچشمه این پول‌ها خشک شد. غیبت ارزهای ملی نیز به این معنی بود که کشورهای بدهکار به گذر از یک فرآیند ضدتورمی دردناک مجبور بودند. با وجود این، چطور کسی می‌تواند نقش یورو را انکار کند؟

اگر تنها یک چیز در اروپا وجود دارد، اراده سیاسی است.سراسر ناحیه جنوبی اروپا، دولت‌ها از روی وظیفه شناسی ریاضت فوق‌العاده سخت را به اسم پروژه اروپایی‌های خوب بر مردم خود تحمیل کرده‌اند. چرا باید کاری را بکنند که نمی‌توانند؟

فکر می‌کنم، نکته این است که اگر یونانی‌ها یا پرتغالی‌ها یا اسپانیول‌ها واقعا وصادقانه تمام اراده قدرتمند خود را روی اصلاح و تعدیل متمرکز کنند، اقتصادهای آنها بر خلاف اقدام‌های ضدتورمی و ریاضتی رونق خواهد گرفت.