خبرنگاری که صنعتگر شد

گروه بورس- مجید اسکندری: بی‌اغراق، کمتر مدیری را می‌توان یافت که تا این اندازه با رسانه‌ها و خبرنگاران همکاری داشته باشد و کمتر خبرنگار اقتصادی را می‌توان یافت که با او مصاحبه نکرده یا نام او را نشنیده باشد. در هر شرایطی که باشد پاسخ خبرنگاران را می‌‌دهد و صد البته با روی باز و گاه توام با چاشنی طنز. شاید توجه او به مطبوعات به این دلیل باشد که روزگاری خود خبرنگار بوده آن هم زمانی که تنها دو روزنامه وجود داشت. به گفته خودش، او خواندن و نوشتن را نیز از تیتر روزنامه‌ها آموخته است. اما به هر دلیل که باشد او اهمیت مطبوعات را دریافته و آنها را ارج می‌نهد و این ستودنی است. «ابراهیم جمیلی» متولد ۱۳۳۵ زنجان است. شهری که به قول او «سوغاتش تو دل برو است». این جمله را با ایهام می‌گوید و با دست اشاره می‌کند.زنجان به عنوان قطب صنعت سرب و روی کشور سال‌ها است میزبان سهامداران شرکت‌های فعال در این صنعت است و شاید این سهامداران بهتر از هر کسی، جمیلی را بشناسند. صنعتی که با پشتوانه هزاران سهامدار حقیقی یکی از پرطرفدارترین صنایع حاضر در بازار سرمایه است.جمیلی، سال‌ها در کرسی هیات مدیره چند شرکت فعال این صنعت حضور داشت و سهامدارانی که برای حضور در مجمع از تهران به زنجان می‌آمدند به خوبی به یاد دارند که او چگونه در مجمع دغدغه منافع سهامداران خرد و به ویژه همشهریانش را داشته و اکنون نیز دارد.بدون شک برای گفت‌وگو با مدیری که کار و تلاش را از کودکی آموخته و آغاز کرده است باید زمان زیادی را اختصاص داد، البته اگر مشغله آن مدیر، این اجازه را بدهد. جمیلی برای معرفی خود نیز با مطبوعات شروع می‌کند: «پدرم روزنامه‌خوان بود و خانواده ما با مطبوعات پیوندی قوی داشت به گونه‌ای که زمانی نمایندگی توزیع روزنامه‌ها را در زنجان داشتیم. آن روزها همه بچه‌ها در تابستان، کار می‌کردند و کلاس تابستانی وجود نداشت و من نیز باوجود اینکه نیاز مالی نداشتم و در خانواده‌ای متوسط زندگی می‌کردم، تابستان‌ها کار می‌کردم. در دوران دبیرستان علاقه زیادی به خبرنگاری داشتم و وارد این حرفه شدم اما ورود من به حوزه تجارت پس از انقلاب بود. نخستین بار سال ۵۹ با تاسیس شرکت نمایندگی پخش مواد غذایی و بهداشتی در استان زنجان وارد بازار شدم. پس از آزادسازی واردات با شناسنامه، از سال ۶۲ با تاسیس دفتر در تهران فعالیت در حوزه خارج از کشور را آغاز کردم.» جمیلی، همواره به قومیت خود افتخار می‌کند اگرچه گاه خود این موضوع را دستمایه شوخی با دوستان می‌کند. مثلا می‌گوید: «بارزترین خصلت من، ترک بودنمه.» «واردات را از ترکیه آغاز کردم زیرا در این کشور مشکل زبان نداشتم. آن زمان مرحوم برادر بزرگم در زنجان لابراتوار عکاسی داشت بنابراین یکسری لوازم موردنیاز عکاسی را وارد کشور کردیم و توانستیم نمایندگی چند شرکت بزرگ را بگیریم و پس از آن نیز وسایل و لوازم دیگری را وارد کردیم.» پس از گسترش شرکت‌های تعاونی، در سال ۷۵، جمیلی با همکاری دیگران «اتاق تعاون» را تاسیس کردند و او به عنوان یکی از موسسان به عضویت نخستین هیات مدیره اتاق تعاون درآمد و پس از ۶ ماه و به دنبال انتشار اصلاحیه قانون اتاق‌های بازرگانی، به دلیل علاقه و تعصبی که به زادگاه خود داشت، به زنجان بازگشت و با کمک استاندار وقت، سازمان بازرگانی و جمعی از تولیدکنندگان و تجار، اتاق بازرگانی زنجان را بنیان نهاد. او در این باره می‌گوید: «آن زمان، قزوین و تاکستان تابع زنجان بودند و من که رییس هیات موسس اتاق بازرگانی زنجان بودم، پس از برپایی انتخابات به عنوان اولین رییس اتاق بازرگانی زنجان برگزیده و از اتاق تعاون خارج شدم. اتاق زنجان با کمک دوستان به یکی از فعال‌ترین اتاق‌های کشور تبدیل شد و به دلیل ارتباطی که از طریق تجارت خارجی داشتم، توانستیم زنجیره تجارت خارجی را در زنجان شکل بدهیم. پس از آن با همکاری استانداری و ادارات بازرگانی و صنایع زنجان، گمرک زنجان افتتاح شد و به دنبال آن کار ثبت سفارشات و گشایش اعتبار از طریق بانک‌ها صورت گرفت. از سوی دیگر اداره استاندارد که در قزوین بود به زنجان منتقل شد و چرخه صنعت و تجارت در زنجان با همکاری همه شکل گرفت و الان شاهدیم که استان زنجان باوجود جدا شدن قزوین و تاکستان، فعالیت خوبی در صادرات غیرنفتی دارد.» جمیلی پس از این اقدامات در سال ۷۶ وارد عرصه تولید شد و با همکاری اتاق زنجان در راه‌اندازی چند شرکت تولیدی بزرگ از جمله توسعه معادن روی و سیمان زنجان موثر واقع شد. «به اتفاق چند تن از دوستان، مشارکت در نمایشگاه‌های خارجی را سرلوحه قرار دادیم و در این راستا، در نمایشگاه‌های ظهران عربستان، مصر، اردن، ترکیه، رومانی و... شرکت کردیم. همزمان از طریق اتاق بازرگانی ایران، به تقویت اتاق‌های شهرستان‌ها پرداخته و با همکاری چند تن از دوستان، «شورای روسای اتاق‌های کشور» را بنا نهادیم. جمیلی دو دوره به عضویت هیات رییسه اتاق ایران درآمد و در این مدت تلاش کرد اتاق‌های شهرستان‌ها را به عنوان شاخه‌های قوی اتاق ایران، مطرح کند که در این زمینه موفقیت‌های بسیاری کسب شده است. او همزمان به هیات مدیره شرکت توسعه معادن روی رفت و با همکاری یک تیم منسجم، نتایج درخشانی را در این شرکت به بار آورد. جمیلی از سال ۸۱ تا ۸۶ به عنوان رییس هیات مدیره شرکت کالسیمین به فعالیت خود ادامه داد. حاصل فعالیت جمیلی و همکارانش در صنعت سرب و روی در مدت یادشده، افزایش قیمت چشمگیر سهام و سود شرکت‌های این گروه را به دنبال داشت. به دنبال توسعه شرکت‌های فعال در این صنعت و افزایش تولید کارخانجات، نیاز آنها به کنسانتره افزایش یافت و برخی از آنها را با مشکل مواجه ساخت. جمیلی در این باره می‌گوید: «یک کارخانه متروکه تولید کنسانتره در زنجان وجود داشت که هیچ کس حاضر نبود حتی آن را اقساطی بخرد اما ما آن را خریدیم و اکنون پس از ۸ سال تبدیل به بزرگ‌ترین کارخانه تولید کنسانتره سرب و روی کشور شده است: «زرین معدن آسیا» ارتقای راندمان و استفاده صحیح از پسماندها و راه‌اندازی پایلوت تولید نیکل در شرکت کالسیمین و تاسیس شرکت «تولید سرب و روی البرز ایرانیان» که تولیدکننده اکسید روی و اکسید کادمیوم بود و نیز برای نخستین بار، تولید «زاماک» در کشور از اقداماتی بود که در دوره حضور او در کالسیمین انجام شد. جمیلی براساس این اعتقاد که «معدن می‌تواند جایگزین نفت باشد» با همکاری گروهی از متخصصان و مدیران ارشد صنعتی و مالی، هلدینگ خاورمیانه را تشکیل داد و به عنوان اولین مدیرعامل این شرکت انتخاب شد. او سپس شرکت سیمان خمسه، دومین تولیدکننده سیمان در زنجان را تاسیس و راه‌اندازی کرد و به دنبال آن اقدام به راه‌اندازی شرکت تولید شمش سرب از کنسانتره کرد. راه‌اندازی واحد فلوتاسیون سولفوره و تولید ۴۴ درصد از ظرفیت تولید کنسانتره مورد نیاز این صنعت نیز از دیگر تلاش‌هایی است که توسط او و همکارانش به ثمر رسیده است. جمیلی سپس با همکاری دانشگاه‌ها، یک شرکت دانش بنیان تاسیس کرد که تاکنون ۱۸ اختراع را به ثبت رسانده است. او با تلاش و همکاری گروهی دیگر از متخصصان، اولین معدن پتاس کشور را به بهره‌برداری رساند و موجب شد ایران جزو تولیدکنندگان پتاس قرار بگیرد. از سوی دیگر تحقیقاتی در زمینه فسفات انجام شد که به نتایج خوبی رسیده و باعث می‌شود کشور با استفاده از این دو محصول، در زمینه تولید کودهای شیمیایی به موفقیت‌های بیشتری نایل شود. البته این موضوع به همکاری و حمایت بانک‌ها نیاز دارد که در این صورت ایران به عنوان یکی از صادرکنندگان پتاس و فسفات، جایگاه مناسبی خواهد یافت. جمیلی درباره فعالیت خود در حوزه تولید می‌گوید: «خوشبختانه در چند سال اخیر توانسته‌ایم چند کارخانه جدید وارد مدار تولید کنیم و خدا را شاکرم که همه این کارخانجات در خدمت سهامداران و صنعت کشور هستند.» فعالیت جمیلی تنها به حوزه تجارت، صنعت و معدن ختم نمی‌شود. از دیدگاه او هر فرد وظایف اجتماعی و انسانی دیگری نیز دارد که باید به آنها عمل کند. در این راستا او یک بنیاد نیکوکاری تاسیس کرد که دارای دو ویژگی است. نخست اینکه کلیه هزینه‌های آن از سوی هیات امنا تامین می‌شود و هیچ گونه کمک نقدی یا غیرنقدی دریافت نمی‌کند و دیگر اینکه خدمات این بنیاد به دانش‌آموزان و دانشجویان تحت پوشش تعلق می‌گیرد. در حال حاضر ۷۵۰ نفر از مقطع ابتدایی تا دکتری تحت پوشش این بنیاد هستند. همچنین این بنیاد در زمینه مدرسه‌سازی و خوابگاه‌سازی مشارکت می‌کند تا از این طریق امکان تحصیل را برای آنها که از این امکانات بی‌بهره‌اند، فراهم کند. او درباره جایگاه صنعت سرب و روی در کشور می‌گوید: «این صنعت در ۱۵ سال گذشته رشد خوبی داشته و در حال حاضر ظرفیت تولید ۴۵۰ هزار تن در سال را دارا است که تنها یک‌پنجم این میزان در داخل مصرف می‌شود و بقیه آن باید صادر شود البته کمبود مواد اولیه در این صنعت، مشکل اساسی است. نکته دیگر اینکه باوجود اقدامات زیادی که در این صنعت شده، سرمایه‌گذاران و بازار سرمایه، شناخت کافی از این صنعت ندارند که امیدواریم این موضوع نیز با همکاری رسانه‌ها برطرف شود. جمیلی بر این اعتقاد است که این صنعت به دلیل خصوصی بودن، از سوی دولت با بی‌مهری روبه‌رو شده و به دلیل وابستگی به معادن انگوران و مهدی‌آباد، رشد این صنعت با تلاش‌های انجام شده همخوانی ندارد و ما نتوانسته‌ایم مزیت‌های خود را در تولید و قیمت تمام‌شده در دنیا به اثبات برسانیم. او امیدوار است دولت یازدهم بتواند زمینه را برای استفاده مطلوب از پتانسیل‌های صنعت سرب وروی فراهم آورد. جمیلی در حال حاضر رییس هیات مدیره شرکت «زرین معدن آسیا» است که در فرابورس حضور موثری دارد. تنها شرکتی که توانمندی فلوتاسیون اکسید روی از خاک‌های کم‌عیار و تبدیل آن به کنسانتره را دارا است. او هنوز هم بر مواضع خود درخصوص سهامداران پایبند است و می‌گوید: «ما در تصمیم‌های خود به نظر سهامداران خرد توجه می‌کنیم و در طول ۴۰ سال کار، آموخته‌ایم که باید در بازار و در میان سهامداران اعتبار داشته باشیم.» از جمیلی درباره علایق شخصی‌اش می‌پرسیم، پاسخ می‌دهد: «ایجاد اشتغال، بزرگ‌ترین علاقه و دلخوشی من است و رسیدن به تکنولوژی برتر دومین هدفی است که دنبال می‌کنم. همچنین از اینکه می‌توانم به کسانی که مشتاق تحصیل‌اند اما امکان آن را ندارند، کمک کنم، لذت می‌برم و لذتی بالاتر از آن نمی‌شناسم.» جمیلی گفتنی‌های بسیاری دارد که در این مقال نمی‌گنجد و فرصتی دیگر را می‌طلبد. برای او و همه کارآفرینان برتر کشورمان، موفقیت آرزو داریم.