انجمن‌های صنفی بازاریان و پیشه‌وران

گروه تاریخ‌اقتصاد- در ایران قدیم بازاریان و پیشه‌وران انجمن‌های صنفی داشتند، اعضای هر صنف از میان خود، یک نفر را که مورد اطمینان کامل آنان بود، انتخاب می‌کردند و طی صورت‌جلسه‌ای به او گواهی می‌دادند که رییس و معتمد آنها است و مواجبی نیز برایش تعیین می‌کردند. آنگاه این سند را به امضای نقیب که معاون داروغه شهر بود می‌رساندند و از او تعلیقه و گواهی و خلعت برای برگزیده خود می‌گرفتند. دست یافتن به مقام استادی نیز در هر صنف با حکم کلانتر انجام می‌شد و صنف، صلاحیت فنی استادکار را گواهی و تصویب می‌کرد.

گروه تاریخ‌اقتصاد- در ایران قدیم بازاریان و پیشه‌وران انجمن‌های صنفی داشتند، اعضای هر صنف از میان خود، یک نفر را که مورد اطمینان کامل آنان بود، انتخاب می‌کردند و طی صورت‌جلسه‌ای به او گواهی می‌دادند که رییس و معتمد آنها است و مواجبی نیز برایش تعیین می‌کردند. آنگاه این سند را به امضای نقیب که معاون داروغه شهر بود می‌رساندند و از او تعلیقه و گواهی و خلعت برای برگزیده خود می‌گرفتند. دست یافتن به مقام استادی نیز در هر صنف با حکم کلانتر انجام می‌شد و صنف، صلاحیت فنی استادکار را گواهی و تصویب می‌کرد. در هر صنفی درجات مختلف شاگرد، خلیفه و استاد وجود داشت و مراسمی نیز برای اعلام استادی برگزار می‌شد. هیچ‌کس نمی‌توانست بدون اجازه رییس صنف، کارگاه صنفی دایر کند. استادان صنوف، مجامعی داشتند و مالیات‌های پیشه‌وران (بنیچه)، طی جلسه‌ای که در سه ماهه اول هر سال در خانه کلانتر شهر به پا می‌شد، تعیین و میان اصناف مختلف تقسیم می‌شد. منبع: مقاله ویژگی‌های تاریخی شهرنشینی در ایران، از دکتر احمد اشرف