تاریخ شفاهی (۷۵)
رابطه شریف‌امامی با اقبال شکرآب شد
رضا نيازمند :
وقتی من در شرکت نساجی بودم، شریف‌امامی خیلی به من احترام می‌گذاشت و هرگز کار من را به معاونان خودش(مهندس رزم‌آرا و دکتر ضیایی) ارجاع نمی‌کرد و هر وقت هم نامه‌ای باید به کسی نوشته شود و شریف‌امامی امضا کند، من خودم نامه را می‌نوشتم و برای او می‌فرستادم و او امضا می‌کرد.
شریف‌امامی وزیر دکتر اقبال بود، ولی در همان اوایل کار نمی‌دانم به چه دلیل میانه این دو به‌هم خورده بود و شریف‌امامی دیگر هرگز در هیات دولت اقبال شرکت نمی‌کرد و در میهمانی‌ها هم اگر دکتر اقبال بود، او نمی‌رفت. در این موقع من یک تصویب‌نامه هیات وزیران لازم داشتم که متن تصویب‌نامه را تهیه کردم که حدودا چنین بود: «جناب آقای دکتر اقبال نخست‌وزیر چون برای فلان کار تصویب‌نامه هیات وزیران لازم است خواهشمند است تصویب‌نامه‌ای که متن آن تهیه شده و پیوست است در هیات وزیران مطرح و در صورت تصویب به این وزارت ابلاغ فرمایید.» وزیر صنایع، شریف امامی.
