در این راستا در اواخر سال ۹۸، اعضای شورای اقتصاد هیات دولت درخواست وزارت نفت درباره حمایت از تولید و تبدیل کارخانه‌ای و کارگاهی یک‌میلیون و ۴۶۴هزار خودروی تاکسی، ون (تاکسی)، وانت و مسافربر شخصی بنزینی به CNGسوز را تصویب کردند که این تبدیل نیز به صورت «رایگان» برای خودروهای دارای اولویت انجام می‌شد. هر چند تبدیل کارگاهی این مصوبه در ابتدا با سرعت مناسبی پیش رفت اما تاکنون هیچ‌گونه پیشرفتی در تولید کارخانه‌ای خودروهای سی‌ان‌جی‌سوز حاصل نشده است. آذرماه سال ۱۴۰۰ برای نخستین‌بار قرارداد تولید ۴۵هزار خودروی دوگانه‌سوز بین شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی و گروه صنعتی ایران‌خودرو امضا شد که از این تعداد ۴۰هزار خودروی تولیدی تاکسی و ۵هزار خودرو نیز وانت خواهد بود.

معادل پرداختی وزارت نفت به شرکت خودروساز ۵۰۵دلار به ازای تولید هر وانت دوگانه‌سوز و ۴۲۵دلار به ازای تولید هر تاکسی دوگانه‌سوز خواهد بود که شرایط تولید نیز براساس نسل‌های ۴ و ۵ است. اما اکنون با گذشت بیش از یک سال و دو ماه از انعقاد این قرارداد، هنوز خبری از تولید کارخانه‌ای خودروهای CNGسوز توسط ایران‌خودرو نیست، این درحالی است که این قرارداد باید در ۸ ماه به اتمام می‌رسید. بدین ترتیب در دسترس‌ترین و زودبازده‌ترین راهکار جلوگیری از تراز منفی بنزین نیز به بن‌بست رسیده است و هنوز معلوم نیست دلیل پیش نرفتن پروژه‌های بهینه‌سازی مصرف سوخت از جمله توسعه CNG در دولت سیزدهم چیست؟ طبق محاسبات، در صورتی که طبق برنامه شورای عالی انرژی CNG در سبد سوخت توسعه می‌یافت و جایگزین بنزین می‌شد، دولت می‌توانست سالانه ۲میلیارد دلار با صادرات بنزین درآمدزایی کند؛ ولی هم‌اکنون در سایه بی‌توجهی به توسعه این سوخت پاک، این اتفاق رخ نداده است.