دنیای اقتصاد: عامل وحدت دو آلمان درگذشت. به گزارش رویترز، هلموت کهل، پدر اتحاد دو آلمان و صدراعظم سابق این کشور روز جمعه در ۸۷ سالگی درگذشت. روزنامه بیلد نوشت که کهل صبح روز جمعه در ساعت ۹ و ۱۵ دقیقه در بستر خود در منزلش لودویگ‌شافل (در آلمان‌غربی) فوت کرده است.

مرکل که اصالتا اهل آلمان‌شرقی است پیشتر در توصیف کهل گفته بود؛ او کسی است که سرنوشت مرا- با اتحاد دو آلمان- عوض کرد. کهل نه‌تنها در عرصه سیاسی آلمان، بلکه در اروپا نیز نقش فعالی بازی کرد. دهم نوامبر ۱۹۸۹ که دیوار برلین فروریخت، وی به‌عنوان سخنران پشت تریبون رفت. وی از بالکن ساختمان شهرداری محله‌ «شونه‌برگ» برلین و در میان هیاهوی اعتراض‌آمیز گروه‌های چپ فریاد می‌زد: «هدف اتحاد است و حق و آزادی. زنده‌باد سرزمین پدری، آلمان، زنده‌باد اروپای آزاد و متحد.» او اما کار سختی در پیش داشت، زیرا چپ‌های آلمان نگران این اتحاد بودند و مشکلات پس از فروپاشی نیز دامن‌گیر وی شد. هلموت کهل، صدراعظم آلمان‌غربی، رضایت میخائیل گورباچف، رهبر وقت شوروی سابق را برای اتحاد دو آلمان و خروج نیروهای شوروی از آلمان شرقی جلب کرد. جلب رضایت گردش‌کنان صورت گرفت؛ قدم‌زدن آنان با هم مشهور است. کمتر از یک سال پس از فروریختن دیوار، آلمان‌شرقی رسما به آلمان فدرال پیوست. هلموت کهل گام‌های موثری در تاریخ سیاسی اروپا برداشت. او همواره در تلاش برای شکل‌گیری وحدت اروپا بود.

مشهور بود که هلموت کهل دارای شم قدرت بوده است. وی در سن ۲۹ سالگی-۱۹۵۹- وارد مجلس ایالتی «راین‌لاند-فالتس» شد و ۴ سال بعد در این مجلس به مقام ریاست فراکسیون دموکرات‌مسیحی‌ها رسید. کهل در سال ۱۹۶۹ به‌عنوان رئیس دولت ایالت راین‌لاند-فالتس انتخاب شد اما او به همین مقدار بسنده نکرد.

تنها دو سال از ریاست او بر دولت ایالتی می‌گذشت که خود را نامزد ریاست حزب دموکرات‌مسیحی در آلمان کرد، ولی در انتخابات مغلوب راینر بارتسل شد. پس از شکست جنجالی بارتسل در انتخابات ۱۹۷۲، بار دیگر راه برای کهل گشوده شد. ژوئن ۱۹۷۳ هلموت کهل به دبیرکلی حزب دموکرات‌‌مسیحی آلمان رسید. همان زمان گفت: «من قصد دارم صدراعظم شوم. می‌خواهم با پیروزی در انتخابات، صدراعظم شوم.» آرزوی سیاسی کهل می‌رفت که در سال ۱۹۷۶ به حقیقت بپیوندد اما با اختلاف اندکی آن را از دست داد. ائتلاف سوسیال‌دموکرات‌ها و لیبرال‌ها به رهبری هلموت اشمیت اما با اختلاف بسیار ناچیزی، گوی سبقت را از کهل ربود. در سال ۱۹۸۰ و پس از کشمکش‌های شدید درون‌حزبی، سرانجام فرانتس یوزف اشتراوس، دبیرکل حزب سوسیال‌مسیحی ایالت بایرن که هم‌پیمان حزب دموکرات‌مسیحی است، نامزد صدراعظمی آلمان شد. او اما در انتخابات در مقابل اشمیت، نامزد سوسیال‌دموکرات‌ها، شکست سختی خورد. از این زمان به بعد، هلموت کهل رهبر بی‌چون‌وچرای نیروهای اپوزیسیون در آلمان شد. در سال ۱۹۸۲ بدنه‌ حزب سوسیال‌دموکرات با هلموت اشمیت، صدراعظمی که از همین حزب بود، دچار اختلاف شد. دلیل این اختلاف تصمیم‌گیری‌های اشمیت در مورد مسائل مهم داخلی و خارجی بود. علاوه بر آن، لیبرال‌ها هم که متحد سوسیال دموکرات‌ها بودند، از صدراعظم فاصله گرفتند. در این زمان کهل وارد میدان شد، با لیبرال‌ها ائتلاف جدیدی به‌وجود آورد و با کسب اکثریت آرا در مجلس، بر مسند صدراعظمی آلمان‌غربی تکیه زد. هلموت کهل تلاش فراوانی برای وحدت دو آلمان کرد، اما هزینه‌های سرسام‌آور پس از آن را دست‌کم گرفت. پس از فروپاشی شوروی سابق و وحدت دو آلمان، هزینه‌های دولت غیرقابل کنترل شدند و با سرازیر شدن سیل بیکاران از آلمان‌شرقی، نرخ بیکاری در آلمان به‌شدت افزایش یافت. با این اوصاف، کهل دیگر هیچ بختی در انتخابات مجلس آلمان در سال ۱۹۹۸ نداشت. پس از شکست گفت: «ما برای پیروزی در انتخابات به میدان آمدیم، اما شکست خوردیم. شکی نیست که ائتلاف سوسیال‌دموکرات‌ها و سبزها در انتخابات پیروز شده است. هیچ بحثی در مورد نتایج وجود ندارد.»