نویسندگان: مایکل دی سوین، ونیان دنگ و اوبه ری لسکور
ترجمه: محمدحسین باقی

در بخش قبل «تلافی هسته‌ای»، «رقابتی کمی»، «تعادل کمی»، «برابری کمی» و «کلاهک گمراه‌کننده» مورد بررسی قرار گرفت. مخلص کلام این بود که وقتی چین اعلام می‌کند که وارد هیچ نوع مسابقه تسلیحاتی‌ نخواهد شد، به این معنا است که وارد آن نوع مسابقه تسلیحاتی که محرک آن «تلاش برای هژمونی» است، نخواهد شد. یعنی اینکه چین - در تلاش برای هژمونی- با کشورهای دیگر بر سر تعداد زرادخانه هسته‌ای‌شان رقابت نخواهد کرد.

وقتی متخصصان آمریکایی ثبات استراتژیک را با همتایان شوروی و سپس روس خود به بحث گذاشتند، نگرانی اصلی‌شان همانا تاثیر متقابل میان به‌کارگیری این سیستم‌ها و نحوه تاثیرگذاری این سیستم‌ها بر عزم هر طرف برای آغاز حمله بود. اگرچه متخصصان چینی ضرورتا از «ثبات استراتژیک» استفاده نمی‌کنند اما در مورد اینکه چگونه پیشرفت‌های تکنولوژیک جدید بر عزم یک کشور برای آغاز حمله تاثیر می‌گذارد - که به نوبه خود بر ثبات استراتژیک تاثیرگذار است- حتی نگران‌تر هستند. بنابراین حتی اگر چین تسلیحات خاص را به‌کار نگیرد، توانایی‌اش برای توسعه و درک تکنولوژی اساسی تسلیحاتی بسیار مهم است. این توضیح می‌دهد چرا چین تکنولوژی بمب نوترونی را توسعه داده اما آن را به‌کار نگرفته است.

فصل اول: محیط امنیتی چین و نقش تسلیحات هسته‌ای

مقدمه

استراتژی هسته‌ای چین در ماهیت خود جامع است و حتی پیش از اینکه چین اولین آزمایش هسته‌ای خود را در سال 1964 انجام دهد، کاملا ثابت و هماهنگ بوده است. این بررسی جامع از تفکر سیستم رهبری در مورد استراتژی هسته‌ای از زمان تاسیس جمهوری خلق چین به این مسائل می‌پردازد که: چه زمان و تحت چه محیط استراتژیک بین‌المللی‌ای تفکر چین در مورد استراتژی هسته‌ای شکل گرفت؛ چه مفاهیم اساسی‌ای این استراتژی را شکل می‌دهد؛ چرا جمهوری خلق چین پس از تاسیس تسلیحات هسته‌ای را توسعه داد؛ و چین چه دیدگاهی در مورد تسلیحات هسته‌ای دارد. این بررسی، بر اساس تکامل و تطور تاریخی محیط امنیت ملی چین، همچنین به‌دنبال شناسایی این است که نقش‌های سیاسی و نظامی که تسلیحات هسته‌ای ایفا می‌کند چیست؛ چین چگونه به جنگ در عصر تسلیحات هسته‌ای می‌نگرد؛ تحت چه شرایطی از تسلیحات هسته‌ای استفاده می‌کند؛ چگونه تغییرات در محیط امنیت ملی پسا جنگ سرد بر اندیشه چین در مورد استراتژی هسته‌ای تاثیر گذاشته است؛ و چین چه نگاهی به کنترل تسلیحات بین‌المللی به‌ویژه کنترل تسلیحات هسته‌ای دارد.