گروه جهان: کشورهای عرب حاشیه خلیج‌فارس، جزو کشورهایی هستند که از درآمد سرانه بالایی برخوردارند. رهبران این کشورها در مورد بحران سوریه با حرارت فراوان صحبت می‌کنند و رسانه‌های دولتی و پولدار آنها نیز بی‌وقفه در حال تهیه گزارش از جنگ داخلی سوریه هستند.

به نوشته نیویورک‌تایمز، این جنگ موجب مهاجرت بسیاری از این کشور شده است. از این‌رو برخی از کشورهای خاورمیانه میزبان این آوارگان سوری شده‌اند. اما داستان پناهجویی سوری‌ها به کشورهایی مثل ترکیه و اردن ختم نمی‌شود و حتی برخی جان خود را به خطر انداخته‌اند تا خود را از طریق دریا به قاره سبز برسانند. در این میان اما داستان غم‌انگیزی شکل گرفته که حاکی از این است که کشورهای «بسیار ثروتمند» عرب تنها عده اندکی از این سوری‌ها را می‌پذیرند.


این روزها عکس کودکی سه ساله و کردتبار که دریا جسد وی را پس داده است، دست به دست می‌چرخد. از سویی حضور هزاران سوری بی‌پناه در کشورهای اروپایی این پرسش را برانگیخته است که چرا کشورهای ثروتمند عرب به این سوری‌ها به اندازه کافی کمک نمی‌کنند. برخی از طرفداران حقوق بشر حتی این کشورها را متهم به کم‌کاری در این زمینه می‌کنند و می‌گویند این کشورها به اندازه کافی به این پناهجویان کمک نمی‌کنند.


افزون بر این، کشورهایی مثل قطر و عربستان سعودی نه تنها به این کشور کمک نمی‌کنند، بلکه شورشیان سوری را علیه بشار اسد مسلح می‌کنند تا اوضاع وخیم‌تر شود. همچنین بنا بر اسنادی که مقامات آمریکایی منتشر کرده‌اند، شهروندان ثروتمند این کشورها، چه با اطلاع و چه بدون اطلاع دولتمردان خود، تحت عنوان نیروهای جهادی به شورشیان سوری اضافه می‌شوند و وضعیت این کشور را بیش از پیش بغرنج کرده‌اند.


«سارا لی ویتسون»، مسوول اجرایی حقوق بشر شمال آفریقا و خاورمیانه می‌گوید: «کشورهای حاشیه خلیج‌فارس مثل قطر، امارات یا عربستان سعودی هیچ‌گونه همراهی با این موضوع ندارند. در واقع سیاست آنها این است که بگذارند بقیه با این موضوع کلنجار بروند.» او در ادامه اضافه می‌کند: «الان همه به رویکردی که آنها اتخاذ کرده‌اند منتقدند و می‌گویند اصلا روش آنها منصفانه نیست.» در واقع باید گفت در این کشورها می‌توان اجتماع کوچکی از سوری‌ها را یافت اما این عده برای کارگری به این کشورها رفته‌اند. گفته می‌شود نیروهایی هم که به این کشورها سفر کرده‌اند مدام با خطر اخراج روبه‌رو هستند. این در شرایطی است که آنها حتی نسبت به باقی کارگرها حقوق کمتری دریافت می‌کنند. سازمان‌های حقوق بشری می‌گویند افرادی که از سوریه به این کشورها پناه برده‌اند اصلا تحت حمایت مالی این کشورهای ثروتمند قرار نمی‌گیرند و حتی نمی‌توانند برای گرفتن تابعیت در این کشورها دل ببندند. کشورهای حاشیه خلیج‌فارس تمامی درها را به روی سوری‌ها بسته‌اند.


پاسخ به انتقادها

با بالا گرفتن انتقادها درخصوص عملکرد کشورهای حاشیه خلیج‌فارس، برخی از این کشورها سعی کرده‌اند به این انتقادها پاسخ دهند. دولتمردان این کشورها مدعی‌اند که کمک‌های فراوانی به سوری‌ها کرده‌اند اما اعتقاد دارند که سوری‌ها باید به جای خارج شدن از کشورشان، آنجا را با همکاری یکدیگر بسازند.


با این وجود هنوز برخی اعتقاد دارند این کشورها در کمک کردن به سوری‌ها کم‌کاری می‌کنند. برای مثال ترکیه با متوسط درآمد سرانه ۲۰ هزار دلاری، ۲ میلیون سوری را پناه داده است. اردن با متوسط درآمد ۱۱ هزار دلاری پذیرای ۶۳۰ هزار سوری شده است. لبنان هر چند کمی پولدارتر است اما ۲/ ۱ میلیون سوری را پناه داده است. این در حالی است که قطر با متوسط درآمد سرانه ۱۴۳ هزار دلاری، کویت با متوسط درآمد سرانه ۷۱ هزار دلاری و عربستان سعودی با متوسط درآمد سرانه ۵۲ هزار دلاری تنها تعداد اندکی از سوری‌های بی‌پناه را در کشورهایشان پذیرا شده‌اند.


بسیاری از سوری‌ها اعتقاد دارند که کشورهای عرب حاشیه خیلج فارس به‌رغم اینکه از استاندارد بالایی در زندگی برخوردار هستند اما به اندازه کافی به سوری‌ها کمک نمی‌کنند.


«عمر حریری» یکی از پناهندگان سوری در ترکیه می‌گوید: «می‌دانیم که کشورهای عرب خلیج‌فارس می‌توانستند سوری‌های بیشتری را پذیرا باشند اما آنها هرگز به درخواست‌های ما پاسخ ندادند.»