تاملی در شرایط تیم امید بعد از سه بازی تدارکاتی اخیر
«دستور» برای صعود کافی است؟
در چنین هنگامه‌ای، جناب مسعود سلطانی‌فر به‌عنوان وزیر ورزش روبه‌روی مهدی تاج نشسته و به رئیس فدراسیون فوتبال تاکید کرده تیم ملی امید «باید» به المپیک صعود کند. حس و حال آقای وزیر را درک می‌کنیم. او احتمالا دلش می‌خواهد این موفقیت و طلسم‌شکنی تاریخی در دوران صدارت خودش به ثبت برسد و ماندگار شود؛ اما آیا همه چیز به سادگی دستور دادن است؟ خب اگر این‌طور بود که وزرا و روسای قبلی هم یک «باید» می‌گفتند و خلاص می‌شدند! نکته اینجاست که حتی تیم ملی بزرگسالان ما هم در مباحث تدارکاتی و مخصوصا ترتیب دادن مسابقات دوستانه با مشکلات بسیار زیادی مواجه است؛ چنانچه خود فدراسیون اعتراف کرد در فیفادی اخیر حتی «هندوستان» هم حاضر نشده با ما بازی دوستانه انجام بدهد. خب در این شرایط برای تیم ملی امید که طبعا اولویت اول هم نیست، چه کار ویژه‌ای می‌توان انجام داد؟ اصلا بیایید همه انتظارات آن‌چنانی را کنار بگذاریم؛ آیا فدراسیون قول می‌دهد در چند ماه آینده هر بار تیم المپیک اردوی خارج از ایام فیفا داشت، بازیکنان لیگ برتری این تیم را برای حمید استیلی جمع کند. یک کلمه خدمت آقای وزیر عرض می‌کنیم که این کار «محال» است. فقط یک ثانیه فرض کنید سپاهان و استقلال در کورس فشرده لیگ، حاضر شوند بدون نورافکن و قائدی به میدان بروند. آیا آنها تن به این کار می‌دهند؟ واقعیت آن است که در شرایط فعلی شانس ما برای رسیدن به المپیک حتی کمتر از گذشته است؛ بنابراین کاش بالاخره یک اجماع به دردبخور بین مدیران فوتبال ایران شکل می‌گرفت که بر اساس آن تیم زیر ۲۱ سال را به مقدماتی المپیک بفرستیم. این‌طوری اگرچه احتمالا باز هم صعود نمی‌کردیم، اما حداقل یک تیم خوب و میدان‌دیده به‌عنوان پشتوانه تیم بزرگسالان باقی می‌ماند؛ گروهی که بازیکنان لیگ برتری کمتری هم دارد و جمع کردنش در هر زمان از سال کار آسانی است. ما گفتیم؛ خود دانید!
