ژنو 2  و ایــران
شادی آذری دبیر گروه بین‌الملل گاهی برای حل اختلافات تنها یک گفت‌وگوی ساده بین طرفین کافی است. اما در برخی مواقع که دو طرف حتی یکدیگر را به رسمیت نمی‌شناسند تا با هم مذاکره کنند، حضور عواملی که نقش کاتالیزور را ایفا کنند، ضروری به نظر می‌رسد.
مذاکرات ژنو دو با هدف دستیابی به راه حلی برای پایان دادن به جنگ داخلی سوریه تشکیل اما در این راه با موانع زیادی مواجه شد. در ابتدا طرفین بر سر حضور در این نشست دچار تردید شدند. یکبار دولت سوریه اعلام کرد که اگر موضوع نشست، برکناری اسد یا براندازی حکومت باشد، در آن شرکت نخواهد کرد و بار دیگر گروه‌های مخالف نتوانستند با یکدیگر به توافق رسند. در آخر هم مخالفان دولت اسد شرکت نکردن ایران در این نشست را شرط حضور اعلام کردند. این‌گونه بود که بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد تحت تاثیر فشار غرب و مخالفان حکومت اسد تنها یک روز پس از دعوت ایران برای حضور در ژنو ۲ دعوت خود را پس گرفت، اقدامی که شاید بتوان آن را پاشنه آشیل این نشست دانست و به گفته وزیر امور خارجه کشورمان نشانه ضعف بان کی مون است. مذاکره برای کمک رسانی به شهر حمص و خروج زنان و کودکان از این شهر را می‌توان دستاورد حداقلی چند روز مذاکره دانست که به مذاکرات انتقال قدرت در سوریه ختم شد، نتیجه‌ای که بی‌شک بر بحران داخلی سوریه دامن خواهد زد و جای خالی ایران را به عنوان کاتالیزور موثر بر نشست ژنو ۲ نشان می‌دهد. بحران سوریه از سال ۲۰۱۱ تاکنون حدود صدهزار کشته و ۹ میلیون آواره در پی داشته است