هادی خسروشاهین رجب طیب اردوغان یک اعجوبه است. هم زبان مردم و توده‌ها را می‌فهمد و هم زبان نخبگان و روشنفکران را. پس هم پوپولیست می‌شود تا امور به کام فرودستان شود و هم در قامت یک مدیر کارآزموده و نخبه تمام‌عیار آنچنان عمل می‌کند تا فرادستان هم منفعتی بیابند و منزلتی. شاید به همین دلیل هم گاهی سخیف و درشت سخن می‌گوید و گاهی نجیب و ظریف. همین توانمندی‌های منحصر به فرد از اردوغان یک رهبر کاریزماتیک ساخته است. او قدرت و محبوبیتش را نه از ساختار حزبی می‌گیرد و نه از لوله تفنگ.
او از این حیث هم از سیاستمداران غربی متفاوت می‌شود و هم فرسنگ‌ها از رهبران خاورمیانه‌ای فاصله می‌گیرد. منابع قدرت اردوغان ناشی از ویژگی‌های شخصیتی و مهارت‌های فردی است. به همین دلیل هم او بر طرفدارانش سلطه می‌یابد و توده‌ها نیز زیر چتر حمایتی‌اش قرار می‌گیرند.
بر این اساس قدرت اردوغان و ماندگاری‌اش در قدرت نه وابسته به صندوق‌‌های رای است و نه رعایت ضوابط دموکراتیک. او در چشم هوادارانش به فرشته نجاتی می‌ماند که خداوند به آنها هبه کرده است.
در ترکیه اردوغان صرفا مورد تمجید قرار نمی‌گیرد؛ بلکه حتی در مقام یک رب‌النوع به عرش می‌رسد تا نتوان آن را به فرش انتقادات کشاند. پس افسون‌زدایی از اردوغان به ماموریتی غیرممکن برای همه مخالفان غیرکاریزماتیک و نفرین‌شده‌اش تبدیل می‌شود. حتی زمین و زمان هم به کمک می‌آیند تا وجهه کاریزماتیک اردوغان از تب و تاب نیفتد.تداوم رشد اقتصادی، افزایش سطح رفاه اقتصادی و کاهش فسادهای مالی همه به آقای نخست‌وزیر جانی دوباره می‌بخشند تا شرایط همان‌گونه باشد که اردوغان می‌خواهد. او از این جهت با همه رهبران فره‌وش تاریخ متفاوت است. از لنین در روسیه بلشویکی تا کاسترو در کوبای کمونیستی که همه به عنوان رهبران محبوب اما ناکارآمد شهره‌اند.
نگاه و تاملی بر کارنامه اقتصادی این رهبران از عملکرد نامناسب آنها در حوزه دغدغه‌های معیشتی مردم پرده برمی‌دارد. اما اردوغان در این بعد یک تافته جدابافته است. او هم رهبر کاریزماتیک و محبوب است و هم سیاستمدار کارآمد و مشروع. سبک مدیریتی منحصر به فرد اردوغان او را در سپهر سیاست قرار می‌دهد و نه در ساحت زمینی سیاست. به همین دلیل هم انتقادها از او بیشتر شبیه نق زدن‌های بی حاصل می‌شود تا تابیدن نور بر اتاق تاریک افکار و تدابیر اردوغان.
در چنین اتمسفری خیلی طبیعی است که او سودای بر هم زدن سیستم سیاسی ترکیه را داشته باشد. ظاهرا آقای نخست‌وزیر قصد آن کرده که پارلمان را از شوکت بیندازد تا زمینه برای شکوه هرچه بیشتر رئیس‌جمهوری آینده فراهم شود. از همین رو رهبر حزب عدالت و توسعه می‌خواهد رئیس‌جمهور شود اما بسان عبدالله گل. اردوغان در تدارک تکرار تاریخ است و برای احیای دوباره کمالیسم عزم خود را جزم کرده است. او می‌خواهد آتاتورک ترکیه شود؛ آتاتورکی که با روح اسلام‌گرای رجب طیب اردوغان به تاریخ جدید ترکیه بازخواهد گشت.