کانادا در اوج

مادلن دورهان

زوج‌های ازدواج کرده احساسات را در هوا، همانند فضایی که دولت لیبرال تحت هدایت جاستین ترودو در دومین سالی که قدرت را به دست گرفته است، تشخیص می‌دهند. این ماه عسل طولانی شده است و آغاز آن به پیروزی شگفت‌انگیز لیبرال‌ها در انتخابات عمومی در ماه اکتبر سال ۲۰۱۵ بازمی‌گردد. زمان سرخوشی فرا رسیده است: برای مثال به میلیون‌ها عکس سلفی که کانادایی‌ها با نخست‌وزیر جوان و کاریزماتیک خود می‌اندازند، نگاه کنید. کانادایی‌ها و دولت لیبرال مدت زیادی از سال گذشته را صرف سخن گفتن در مورد چگونگی تغییر این کشور و جهان کرده‌اند.

در سال ۲۰۱۷ این کشور به زندگی واقعی بازخواهد گشت. سیل گفت‌وگوهای عمومی پیرامون چگونگی بهبود اوضاع از طریق رای دادن به نحوه توزیع کمک‌های بین‌المللی پایان خواهد یافت. تصمیمات سیاسی ادامه خواهند یافت و هیچ‌کس را خشنود نخواهند کرد. اگر دونالد ترامپ به‌عنوان رئیس جمهور، به تهدید خود در مورد پاره کردن معاهده تجاری بین این دو کشور عمل کند، ترودو با نخستین بحران تمام‌عیار خود روبه‌رو خواهد شد. ایالات متحده آمریکا مهم‌ترین شریک تجاری کانادا است و تقریبا ۷۷ درصد از صادرات آن را در سال ۲۰۱۵ خریداری کرده است.

ماه عسل این کشور ممکن است تمام شده باشد، اما این کشور به دنبال برگزاری یک اتفاق شاد است: صد و پنجاهمین سال تولد کشور در اول جولای. کانادایی‌ها تاسیس حزب دومینیون کانادا را بر اساس قانون پارلمان بریتانیا در سال ۱۸۶۷، جشن می‌گیرند. قانون آمریکای شمالی بریتانیا خودمختاری را به مستعمره‌نشین‌هایی نظیر اونتاریو، کبک، نیو برونزویک و نوا اسکوشیا اعطا کرد و به آنان حق نوشتن قانون اساسی داد. سایر استان‌ها و نواحی دیگر نیز بعدا به آن اضافه شدند و قانون اساسی کانادا تنها به‌عنوان قانون پارلمان بریتانیا تا سال ۱۹۸۲ وجود داشت، با این حال کانادایی‌ها تاریخ تولد کشور خود را سال ۱۸۶۷ می‌دانند.

پیش از اینکه این جشن تابستانی آغاز شود، تصمیم سختی برای دولت در حال رخ دادن است: آیا با یک خط لوله برای آوردن نفت خام از استان غربی آلبرتا که غنی از انرژی است به بندر ساحل غربی برنابی که در ایالت بریتیش کلمبیا واقع شده، موافقت می‌شود یا خیر؟ قانون‌گذار انرژی ملی با توسعه خط لوله موجود بین کوه‌ها با شرایطی موافقت کرده است. اکنون نوبت به دولت فدرال رسیده است تا در مورد این پروژه تصمیم‌گیری کند استان آلبرتا از هر چیزی به جز پاسخ مثبت ناراحت خواهد شد، زیرا این استان با رکود و کسری بودجه تاریخی به دلیل معضلات مربوط به قیمت نفت دست و پنجه نرم می‌کند. با این حال، موافقت با این طرح گروه‌های محیط‌زیستی و کانادایی‌ها را از لیبرال‌ها ناراحت می‌کند زیرا آنان قول کانادایی سرسبزتر را نسبت به محافظه‌کارانی که طرفدار انرژی هستند، داده بودند.

ترودو سعی می‌کند با هر دو حقیقت روبه‌رو شود. پس از مذاکرات فراوان، وی در ماه اکتبر به استان‌ها اعلام کرد که آنها باید با قیمت کربن در سال ۲۰۱۸ با یکدیگر توافق کنند. ناراضیان حداقل قادر خواهند بود درآمدهای جدیدی را در اختیار داشته باشند. هفت استان از ۱۰ استان کانادا با مشکل کسری بودجه روبه‌رو هستند، بنابراین برخی مخارج فدرال در مورد برنامه‌هایی همانند مراقبت‌های بهداشتی می‌تواند اعتراضات را ساکت کند. با وجود این، طرفداران محیط‌زیست در حال حاضر با تصویب احداث یک خط لوله گاز طبیعی مایع به سواحل غربی مخالف هستند و به آن واکنش نشان خواهند داد.

ترودو باید تا انتخابات بعدی در سال ۲۰۱۹ نظر آنان را به خود جلب کند. وعده انتخاباتی وی در زمینه حذف تدریجی یارانه به تولیدکنندگان سوخت فسیلی به ارزش ۵/ ۲ میلیارد دلار در سال شروع خوبی خواهد بود. با این حال نخست‌وزیر از شر بزرگ‌ترین مشکل بعدی دولت آسوده نخواهد شد: تصمیم‌گیری در مورد آنچه جایگزین سیستم انتخاباتی خواهد شد. ترودو وعده داده بود که انتخابات سال ۲۰۱۵ آخرین دوره‌ای خواهد بود که در دوره وی برگزار خواهد شد. همان طور که یک کمیته ویژه بین کشوری در دسامبر ۲۰۱۶ گزارش می‌کند، دولت باید سریع‌تر کار کند تا مهلت مقرر مربوط به ماه مه ۲۰۱۷ را که از سوی رئیس قانون‌گذاری انتخابات تعیین شده است، رعایت کند تا بتواند برای جایگزینی انتخابات سال ۲۰۱۹ آماده باشد. محافظه‌کاران، که مخالفان رسمی را تشکیل می‌دهند، بر برگزاری یک رفراندوم ملی در مورد انجام هر گونه تغییر پیشنهاد شده اصرار می‌کنند. با این حال دولت که تجربه رای دادن به خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا را مشاهده کرده است، از انجام این کار خودداری می‌کند.