دو وظیفه مهم شرکت‌های پخش در ایران
امروزه در جهان توسعه سیستم مکانیزاسیون و نرم‌افزارها با سرعتی بیش از حد تصور در جریان است و به دلیل محدودیت‌های ورود دانش به کشور ما باید از امکانات موجود در شرکت‌های تولیدکننده نرم‌افزار کمال استفاده را کرد و لازم است شرکت‌های پخش در این مسیر راهنمای تولید نرم‌افزارهای جدید و تسهیلگر این مسیرها باشند، چراکه صاحبان این کسب و کار به خوبی به گره‌ها و میانبرهای صنعت آگاهی دارند و می‌توانند با ابتکار عمل سفارش دهنده نرم افزارهای متناسب با بسترهای کشور باشند.
هرچند امروز دنیا به سمت تکنولوژی‌هایی در حرکت است که سرعت جهش کسب و کارها را به شدت افزایش خواهد داد و به طور حتم این صنعت در سال‌های پیش‌رو دیگر شباهتی به یک دهه گذشته آن نخواهد داشت و این رشد قطعا به ارتقای جایگاه این صنعت در اقتصاد دنیا منتهی خواهد شد، اما در ایران به دلایل متعدد عملا امکان هم مسیر شدن با این تحولات وجود ندارد، با این حال این به معنای آن نیست که باید دست روی دست گذاشت و تماشا کرد.
براساس پیش‌بینی‌ها ظرف ۵ سال آینده نظام توزیع در کشور تغییر خواهد کرد و نرم‌افزارها و اپلیکیشن‌های توزیع، مصرف‌کننده‌های جدید در رده‌های سنی جوان تر را پوشش خواهد داد که این امر سرعت تامین کالا و گسترش فروشگاه‌های مجازی را در آینده تقویت خواهد کرد که با شیوع کرونا این تغییرات شروع شده است. این روش مزایای زیادی از جمله دریافت پیشنهادهای بهتر، قیمت‌های مناسب‌تر، حق انتخاب‌های بیشتر و... با خود به همراه دارد.
بر این اساس انتظار می‌رود در آینده شرکت‌های نرم‌افزاری سیستم‌های خود را برای شرکت‌های پخش نیز بر همین اساس طراحی کنند و به عبارتی شرکت‌های پخش را شرکت‌های لجستیک در نظر بگیرند و پخش محصول را از شرکت‌های پخش تا عرضه کننده با استفاده از نرم‌افزارهای مشابه طراحی کنند که این امر جلوی فروش‌های از دست رفته شرکت‌ها را می‌گیرد و از سمت دیگر از هزینه‌های سنگین‌تر در نتیجه تراکم بی‌مورد کالا در فروشگاه نیز جلوگیری می‌کند و سرمایه در گردش فروشگاه را به سمت کالاهایی هدایت می‌کند که مورد نیاز است.
تاکنون آنچه بوده گذشته نگری و تلاش برای بالا رفتن میزان فروش و رسیدن به اهداف از پیش تعریف شده بوده است، اما باید تلاش کرد نرم‌افزارهایی را تعریف کنیم که بتواند پیش‌بینی‌ها از آینده را انجام دهد و در اختیار تصمیم‌سازان قرار دهد که در برخی فروشگاه‌های زنجیره‌ای این موضوع آغاز شده است. در کنار ارتقای توان نرم‌افزاری در شرکت‌های پخش موضوع دیگر مساله نوسازی ناوگان حمل و نقل و تجهیز آن به الزامات استانداردسازی نگهداری و انتقال کالاها است. سال ۹۰ مجلس وقت دولت را مکلف به توسعه و نوسازی ناوگان حمل و نقل کالا و مسافر بر اساس لایحه‌ای کرد که در آن، منابع تامین سرمایه مورد نیاز نیز پیش‌بینی شده بود، اما هیچ گاه این اقدام صورت نگرفت و به عنوان مثال شرکت‌هایی که برای توزیع بخشی از کالای خود به خودروهای سردکننده نیاز دارند ناچار شدند با هزینه‌های گزاف، نیاز خود را به این خودروها برطرف کنند.
نکته مهم دیگر توسعه فردی و دانشی نیروی انسانی در صنعت پخش است. امروزه نیروی انسانی این صنعت در دنیا دیگر نیروی متکی بر کار یدی نیست، بلکه نیروی انسانی به سمت نیروهای دانشی حرکت کرده و بسیاری از متدهای جدید بسترهای رشد خلاقیت و فرهنگ سازمانی متناسب با صنعت پخش را ایجاد کرده و رشته‌های دانشگاهی مرتبط با حوزه پخش در دنیا ایجاد و به یک شاخه مستقل تبدیل شده است.
این موضوع در کنار توسعه مکانیزاسیون انبارها، حمل و نقل و سایر موضوعات دخیل در کسب و کار پخش بسیار اهمیت دارد و از آنجا که فرهنگ مصرفی و نگاه سنتی حاکم بر موضوع پخش در کشور ما در حال تغییر است، انتظار می‌رود شکل و شمایل جدیدی از فرهنگ سازمانی و نیروی انسانی نیز حکمفرما شود که خوشبختانه در یک دهه اخیر توجه به موضوع آموزش در نیروی انسانی در این مسیر مورد اهتمام جدی شرکت‌های فعال در این حوزه بوده است.
