چول، بنیان‌گذار سامسونگ و مجموعه‌دار هنری
سپس، فروشگاه سامسونگ را به‌عنوان یک مرکز تجاری راه‌اندازی کرد. این شرکت در آغاز انواع محصولات خوراکی مانند ماهی، سبزیجات و میوه‌ها را به مناطقی در چین صادر می‌کرد. چول بااین نوع تجارت، بار خود را بست و تا سال1945 که اوج جنگ جهانی دوم بود ثروتش را چند برابر کرد. در سال پایانی جنگ جهانی، محصولات غذایی سامسونگ به سراسر کره و بخش‌هایی از چین صادر می‌شد.
دفتر سامسونگ سال1947 به سئول منتقل شد. دوران پس از جنگ به لحاظ تجاری برای چول یک مزیت محسوب می‌شد. هجوم نیروهای گسترده ارتش با تجهیزات نظامی زیاد باعث رونق حمل‌ونقل تجاری شد و سود فراوانی نصیب چول کرد. چول در پی پایان جنگ، کارخانه‌ی پشم داگو را راه انداخت که بعدتر تبدیل به بزرگ‌ترین کارخانه پشم در کره شد. کسب‌وکار او پیوسته در حال رشد و توسعه بود. با این حال، او می‌خواست از سامسونگ یک شرکت صنعتی تمام‌عیار بسازد. ازاین‌رو در سال1960 گام در وادی صنعت الکترونیک گذاشت. تمرکز سامسونگ روی تولید محصولاتی نو و خلاقانه بود و آنها خیلی زود اولین محصول خود یعنی یک تلویزیون سیاه و سفید را وارد بازار کردند. تا اواخر دهه1960 سامسونگ بیشتر و بیشتر وارد تجارت‌های الکترونیک شد و آنها در زمینه‌های مخابرات، سخت‌افزار، و نیمه هادی‌ها فعالیت می‌کردند.
این روند توسعه گرا در سامسونگ ادامه یافت تا اینکه در سال1980 آنها شرکت Hanguk Jeonja Tongsin را که یک کمپانی مهم در زمینه ارتباط از راه دور بود، خریدند. همان سال کمپانی بخش مختص به قطعات الکترونیک خود با اسم کمپانی الکترونیک سامسونگ را هم راه‌اندازی کرد. این شرکت از همان سال به تولید تلفن، نمابر و وسایل الکترونیکی دیگر به‌صورت گسترده پرداخت. لی بیونگ چول، در سال1987 در سئول درگذشت. اما شرکت سامسونگ به حیات خود ادامه داد و مدیران بعدی آن، کارخانه‌های خود را در نیویورک، تگزاس، لندن و دیگر شهرهای بزرگ دنیا تاسیس کردند. سامسونگ در سال 1992 به‌عنوان برترین تولید‌کننده تراشه‌های حافظه یا چیپ‌های مموری شناخته شد و خیلی سریع به جایگاه دوم تولید چیپ (پس از کمپانی اینتل) رسید. سال1995 هم سال مهمی برای سامسونگ بود. آنها در این سال اولین LCD خود را وارد بازار کردند که تحولی در صنعت تلویزیون به‌وجود آورد. سامسونگ از سال2012 بیش از 15درصد تولید ناخالص کره را در اختیار دارد.
کلکسیون‌های هنری
چول در کنار کار صنعتی به مجموعه‌داری آثار هنری نیز علاقه‌ای وافر داشت. کلکسیونی که او از آثار هنری کره‌ای گرد آورده بود از بزرگ‌ترین کلکسیون‌های خصوصی آثار هنری در کره به حساب می‌آید و برخی از این آثار از طرف دولت کره به‌عنوان گنجینه ملی شناخته شده‌اند.
منبع: www.businessinsider.com
