اگر وب جهانی وجود نداشت...
دنیای‌اقتصاد- در یک شهر معمولی در بریتانیا و در یک صبح یکشنبه پر ازدحام در سال 2014، در ایستگاه قطار لندن چهره افراد در پشت صفحات روزنامه‌ها پنهان شده است. بعضی از مردم با یکدیگر صحبت می‌کنند و بعضی دیگر با استفاده از آیپادها، واکمن‌ها یا مینی دیسک پلیرها به موسیقی گوش می‌کنند. تعدادی در حال صحبت با گوشی موبایل‌شان هستند و تماس‌های کاری اول صبحشان را جواب می‌دهند یا پیام متنی و ایمیل می‌فرستند.
در خیابان «های استریت» فروشگاه‌ها و مغازه‌ها کارشان را آغاز می‌کنند. هر‌چند بحران مالی شرایط تجاری سختی را بر آنها تحمیل کرده است، اما این خرده‌فروشی‌ها سعی دارند دوباره به روزهای پررونق گذشته بازگردند و دوران بهبود را آغاز کنند. کاغذها شامل اطلاعات قیمت‌ها و اجناس موجود در فروشگاه‌ها پشت پنجره آنها قرار می‌گیرد تا عابران را مطلع کنند. در کنار خرده‌فروشی‌ها، کسب و کارهای دیگر هم با افزایش استخدام نیرو، تمرکز بر گسترش فعالیت‌ها و کارمندان باتجربه در دفاتر کاری‌شان در حال رونق گرفتن هستند.
کودکان با شوق دیدن دوستانی که از هفته گذشته آنها را ندیده‌اند و با آنها صحبت نکرده‌اند، راهی مدرسه می‌شوند و نوجوانان درباره گروه‌های موسیقی مورد علاقه‌شان با یکدیگر صحبت می‌کنند. پستچی درحالی‌که سوت می‌زند به دفتر تحویل مرسولات برمی‌گردد. نامه‌ها دیگر با وجود ایمیل محبوبیت گذشته را ندارند، اما دست‌کم کار پستچی برای رساندن نامه‌ها و بسته‌ها کمتر شده است. در مقابل زن جوانی که مشخصا به خاطر شرایط مالی نامناسب و فقر مجبور به تحویل پیک‌های تبلیغاتی به منازل است، قطعا از تحویل حجم زیادی از تبلیغات محلی روی این کاغذهای زردرنگ راضی نیست...
به نظر می‌رسد اینها برای یک روز بسیار خسته‌کننده و زیاد باشند، اما گویا یک موضوع مهم جا افتاده است. در حقیقت این تصاویر نشان‌دهنده دنیای قبل از اختراع وب جهانی است. مردم اینجا نمی‌توانند با وارد کردن رمز عبورشان به اطلاعات تبلت یا موبایل هوشمند خودشان دسترسی داشته باشند، لپ‌تاپ‌شان را روشن کنند، با دوستان‌شان تماس بگیرند، اطلاعات را جست‌وجو و پیدا کنند، اخبار را بخوانند، خرید یا تجارت کنند.
۲۵ سال پیش این داستان واقعیت داشت. جهان جای بسیار متفاوتی بود تا زمانی که فیزیکدان بریتانیایی «تیم برنرزلی» روشی را در مرکز تحقیقات CERN در سوئیس ارائه کرد که امکان دسترسی به اطلاعات آزمایشات و تحقیقات عظیم و کلان را فراهم می‌کرد. جنگ سرد هنوز ادامه داشت، هرچند اوضاع رو به بهبودی می‌رفت. اتحاد جماهیر شوروی هنوز پابرجا بود، دیوار برلین همچنان یک سد بزرگ بود، اما همه اینها عمر زیادی نداشتند.
امروزه ۴/۲ میلیارد نفر در سرتاسر جهان به اینترنت و وب جهانی دسترسی دارند و از آن در موارد مختلف و در طول زندگی روزمره‌شان استفاده می‌کنند. پروفسور «آندرو هوگیل» مدیر بخش رایانش خلاق در دانشگاه Bath Spa
در این مورد می‌گوید: «واضح است که وب جهانی تاثیر گسترده و تحولی در بسیاری از جهات داشته است. این پدیده حالا بخشی از جهان پیرامون ما است تا جایی که ممکن است حتی متوجه این نباشید که در حال تعامل با آن هستید.»
آمار منتشر شده از سوی دفتر آمار ملی بریتانیا نشان می‌دهد که مردم این کشور علاقه زیادی به استفاده از وب جهانی دارند. براساس این آمار ۳۶ میلیون بزرگسال بریتانیایی در سال ۲۰۱۳ هر روز به اینترنت دسترسی داشته‌اند که این تعداد برابر ۷۳ درصد جمعیت بریتانیا است و البته ۲۰ میلیون نفر بیشتر از تعداد بزرگسالان بریتانیایی که در سال ۲۰۰۶ هر روز به اینترنت دسترسی داشته‌اند. این آمار نشان می‌دهند که تمام ۲۱ میلیون نفر خانواده بریتانیایی در سال ۲۰۱۳ به اینترنت دسترسی داشته‌اند. ۷۲ درصد از بزرگسالان در این کشور در سال گذشته میلادی کالا یا خدماتی را به صورت آنلاین خریداری کرده‌اند، درحالی‌که این رقم در سال ۲۰۰۸ برابر ۵۳ درصد بوده است.
به دنبال یک نظرسنجی از پنج هزار نفر در انگلستان، مشخص شد که ۸۷ درصد آنها معتقدند که وب جهانی تاثیر مثبتی بر زندگی آنها داشته است. یک سوم آنها (برابر ۳۳ درصد) یک مهارت جدید را از طریق وب آموخته‌اند و یک چهارم آنها (برابر ۲۵ درصد) از وب برای یافتن یک شغل جدید استفاده کرده‌اند. بیش از یک سوم این افراد (برابر ۳۶ درصد) می‌گویند که وب به آنها در زندگی زناشویی‌شان کمک کرده است. از دیدگاه تجاری هم اقتصاد دیجیتالی حالا هشت درصد از تولید ناخالص داخلی انگلستان را در اختیار دارد. حالا فقط فکر کنید که چقدر همه‌چیز می‌توانست بدون وب متفاوت باشد؛ خرید آنلاین، Amazon، eBay، خرید اینترنتی روزانه با تنها چند کلیک و تحویل آن در جلوی در خانه وجود نداشت. حالا بدون گوگل جست‌وجو بسیار سخت و گاهی ناممکن است و بدون رسانه‌های اجتماعی مانند توییتر، فیس‌بوک و اینستاگرام نیمی از دنیای اطراف ما از بین می‌رفت و البته مارک زوکربرگ دیگر یک جوان میلیاردر نبود.