تا نبینم به چشم خویش نخست ...

گروه بازرگانی- روز خبرنگار بهانه‌ای است برای دیدار مدیران با روزنامه‌نگاران. در حوزه ما که بازرگانی و تجارت و مناطق آزاد است. دیروز و پریروز دو مراسم برگزار شد؛ اولی در محل نمایشگاه بین‌المللی تهران و دومی در دبیرخانه شورایعالی مناطق آزاد. در نخستین مراسم وزیر بازرگانی، رییس سازمان توسعه تجارت، رییس مرکز ملی فرش و مدیرعامل جدید شرکت‌ سهامی نمایشگاه‌ بین‌المللی تهران، به دیدار خبرنگاران آمدند. دکتر میرکاظمی اگرچه در سکوت آمد و رفت، اما از لبخندهایش می‌شد احساس خوب او را تشخیص داد. دکتر غضنفری نیز هنگامی که با خبرنگار «دنیای‌اقتصاد» رو‌به‌رو شد، در چند جمله دیدگاه خود را مطرح کرد و گفت: «بیشتر انتقاد کنید. ما هر روز صفحه ۵ روزنامه را می‌بینیم و می‌خوانیم ... البته گاهی به نصف صفحه تبدیل می‌شود.»

پاسخ ما نیز کوتاه بود: «وقتی صفحه‌ای آگاهی و خواننده داشته باشد، به طور طبیعی مشتری و آگهی هم دارد.»

در مراسمی دیگر، در خیابان اسفندیار تهران، دکتر محمود صلاحی و مشاور او احد امیرمحمدی با خبرنگاران به گفت‌و‌گو نشستند، مشاور رییس‌جمهور در امور مناطق آزاد و ویژه اقتصادی، نگاهی حرفه‌ای و تمام‌عیار به ساز و کار خبر و اطلاع‌رسانی دارد.

دکتر صلاحی گفت: فقط خبر ننویسید، تحلیل هم داشته باشید. نقد منصفانه هم ما را به کار بیشتر وا می‌دارد و هم مدیران و فعالان مناطق آزاد و ویژه را در معرض پاسخ‌گویی قرار می‌دهد.

او از خبررسانی به عنوان «عامل جذب سرمایه» یاد کرد که اگر نباشد چه بسا هیچ اتفاقی در هیچ کجا نیفتد. وقتی از او پرسیدیم که تفاوت مناطق آزاد و ویژه ما با نمونه‌های مثالی‌اش در ترکیه و امارات و ... چیست؛ نشانگری این تفاوت‌ها را چاره‌ساز دانست و گفت: «ما باید مناطق خودمان را با بزرگ‌ترین مناطق دنیا مقایسه کنیم تا دریابیم که ما کجاییم و آنها کجا. مقایسه کنید و بنویسید چه قدر با آنها فاصله داریم.»

او کنش انتقادی و گفت‌و‌گو میان خبرنگاران با مدیران مناطق آزاد و ویژه را به عنوان ضرورتی اجتناب‌ناپذیر ارزیابی کرد که باید هر چه بیشتر پررنگ شود.

به گفته صلاحی، مدیران این مناطق باید همواره در دسترس باشند و به پرسش‌های خبرنگاران پاسخ دهند، اگر چنین نشود یک جای کار عیب دارد که باید اصلاح شود.

ما این گفته‌ها را به فال نیک می‌گیریم و از قول جناب صلاحی این بیت شعر را به عنوان نکته پایانی می‌آوریم:

تا نبینم به چشم خویش نخست

باورم ناید این سخن درست