«بانک‌ها و موسسات مالی و اعتباری» غریبه‌ای در بازار ساخت‌وساز کلان‌شهرهای کشور هستند که خارج از حوزه تخصصی فعالیت خود یعنی «گردآوری سپرده‌های مردم و پرداخت تسهیلات به صاحبان صنایع و کشاورزان و بخش‌های تولیدی» برای «دسترسی به سود» حاصل از ساخت‌وساز به شکل گسترده به این بخش وارد شده‌اند. گستردگی فعالیت این تازه‌وارد‌های بازار مسکن با واکنش‌هایی از سوی کارشناسان مختلف همراه بوده است. منتقدان ورود مستقیم بانک‌ها به حوزه ساخت‌وسازهای تجاری، مسکونی، اداری و حتی فرهنگی دو دسته هستند. دسته اول از منتقدان به اصل حضور بانک‌ها و موسسات اعتباری درحوزه مسکن متمرکز شده‌اند. براساس استدلال این دسته از منتقدان ورود مستقیم بانک‌ها به حوزه ساخت‌وساز با قانون پولی و بانکی کشور در تضاد است. دسته دیگر از منتقدان، حضور بانک‌ها در عرصه ساخت و ساز را معلول اجرای یکسری از سیاست‌های پولی و بانکی در کشور می‌دانند. نرخ سود دستوری، تسهیلات تکلیفی و اجازه عمل نداشتن بانک‌ها در برخی حوزه‌ها از جمله مواردی است که به اعتقاد این گروه بانک‌ها را برای کسب سود به سمت حوزه ساخت وساز سوق داده است. این گروه شرکت داری بانک‌ها را تیر خلاصی بر پیکره نظام بانکی کشور تلقی می‌کنند.از دیدگاه آنان ارائه مجوزهای غیرحرفه‌ای برای تاسیس «بانک‌های خصوصی» در دوره گذشته منجر به شکل‌گیری برخی «بانک‌های اختصاصی» برای تحقق منافع ذی نفعان واحد شد تا جایی که حتی بانک مرکزی مجبور به اصلاح ساختار برخی بانک‌ها شد. در صفحه باشگاه اقتصاددانان امروز این پرسش را پیش روی کارشناسان و متخصصان قرار داده‌ایم که فعالیت بانک‌ها در ساختمان‌سازی چه آفتی را می‌تواند برای بازار مسکن در پی داشته باشد.