در صورت سودده نبودن سهام شرکت‌ها، تقاضا نیز وجود نخواهد داشت؛ بنابراین اگر هیات مدیره‌ها مقررات حاکمیتی را اجرا نکنند، به مرور ارزش سهم کاهش پیدا می‌کند و در این حالت در هیچ کجای دنیا سهم زیان‌ده روی تابلوی بورس نخواهد بود. دکتر عباس هشی، حسابرس معتمد بورس اوراق بهادار، در گفت‌وگو با ایسنا، پذیرش سهم در بورس را مستلزم رعایت یک‌سری از مقررات انضباطی دانست و گفت: این گونه مقررات انضباطی مترتب بر عملکرد هیات مدیره، اطلاع‌رسانی شفاف، نبود سوء استفاده از اطلاعات محرم، روان بودن سهم، حسابرسی شدن صورت‌های مالی شرکت و یا اظهارنظر مطلوب روی سهام است. او با بیان‌ اینکه در همه جای دنیا ثابت شده که در دوران رونق نمی‌توان قوانین خیلی حاکمیتی را کنترل، وضع و اجرا کرد، گفت: همیشه در مراحل رکود، قانون‌نویسی شکل می‌گیرد. در ایران مجموع مقررات نظارتی در ۲ سال اخیر شکل گرفته که بورس رکود داشته است.

هشی با بیان اینکه شرکت‌هایی که در تابلوی چهارم قرار می‌گیرند باید خود را با شرایط بورس تطبیق داده و سودآور شوند، گفت: در صورتی که شرکت‌ها این شرایط را رعایت نکنند از تابلو حذف و سپس از لیست شرکت‌ها اخراج خواهند شد. عضو هیات علمی‌ دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد: چون مردم براساس پیش‌بینی آتی سود برای خرید سهام تصمیم‌گیری می‌کنند و EPS آتی نیز براساس بودجه است، مقررات حاکمیتی حسابرسی بودجه و EPS را الزامی‌کردند، با این وجود فشاری بر روی کار حسابرسی در کشور است؛ در سال ۸۵ با اینکه بخش قابل ملاحظه‌ای از سهام مربوط به شرکت‌هایی که حسابرس آن سازمان حسابرسی است, انجام شد اما تعداد گزارش‌های حسابرسی که صادر شده برای بودجه و EPS تعداد آن بسیار کم است. وی یکی از مواردی که منجر به بسته شدن نماد خواهد شد را نداشتن EPS حسابرسی شده قلمداد کرد و افزود: زمانی که نماد بسته شود تا مدتی سهم در روی تابلو نزول خواهد کرد و به تابلوی چهارم انتقال پیدا می‌کند. هشی در پاسخ به این پرسش که نبود حق خرید سهم از سوی سهامداران حقیقی مشکلی را متوجه آنها خواهد کرد؟ گفت: ایجاد محدودیت خرید سهام منطقی نیست باید دلایل این کار از تدوین‌کنندگان مقررات پرسیده شود. وی با بیان اینکه سهام شرکت متعلق به سهامدار عمده است، گفت: با وجود اینکه سهامدار عمده در جریان تمام امور قرار دارد اما سهامدار جزء بیرون است و هیچ اطلاعی از داخل شرکت ندارد و هدف دولت حمایت از سهامدار بدون توجه به جزء یا عمده بودن آن است.