یادمان
بزرگ مرد اندیشه
حدود ده روز قبل از درگذشت شادروان استاد مصطفی علیمدد، یکی از دوستان از طریق پست الکترونیک یاد‌آور شد که چون می‌خواهیم مراسم خاصی برای استاد برگزار کنیم اگر ممکن است، مطلبی پیرامون استاد بنویس. من هم مقاله‌ای را تهیه و برایش فرستادم اما با کمال تاسف چند روز بعد از طریق همین دوست با خبر شدم که استاد جهان فانی را بدرود گفته‌اند. بر آن شدم همان نوشته را باز نویسی کنم و به رسم شاگردی در پاسداشت استاد ارائه دهم.
غلامحسین دوانی*
حدود ده روز قبل از درگذشت شادروان استاد مصطفی علیمدد، یکی از دوستان از طریق پست الکترونیک یاد‌آور شد که چون می‌خواهیم مراسم خاصی برای استاد برگزار کنیم اگر ممکن است، مطلبی پیرامون استاد بنویس. من هم مقاله‌ای را تهیه و برایش فرستادم اما با کمال تاسف چند روز بعد از طریق همین دوست با خبر شدم که استاد جهان فانی را بدرود گفته‌اند. بر آن شدم همان نوشته را باز نویسی کنم و به رسم شاگردی در پاسداشت استاد ارائه دهم. با استاد علیمدد در موسسه عالی حسابداری در سال ۱۳۵۱آشنا شدم. استادی عارف مسلک، مبادی اخلاق، منظم و باوقار.
علیمدد در گفتار و کردار نمونه یک استاد و معلم بود که هیچگاه موقعیت معلمی خود را با عناوین و مناصب آلوده نکرد و همراه تنی چند از اساتید دیگر در برپایی مرکز تحقیقات و بررسی‌های حسابداری سازمان صنایع ملی و سازمان حسابرسی منشا خدمات برجسته به حرفه حسابداری شد. روزگاری که مرکز تحقیقات در خیابان زرتشت مستقر بود به دلیل نزدیکی منزل مسکونی‌ام با مرکز، بعد از ظهر‌ها به دفتر جناب استاد نظام‌الدین ملک آرائی می‌رفتم و با بزرگواران حرفه، علیمدد، عالیور، ارباب سلیمانی، شباهنگ و تیموری گپ می‌زدیم. بعضی اوقات هم جرات می‌کردم و چند طنز خاص مطرح می‌شد. بعدها در دهه هفتاد با رهنمود ایشان و کوشش محمد شلیله و نجمی هاشمی‌فشارکی و تنی چند از فارغ‌التحصیلان موسسه عالی حسابداری در بزرگداشت خدمات و یاد بود شادروان دکتر نبوی «انجمن فارغ‌التحصیلان موسسه» را با توجه به مشکلات و تنگناهای تاسیس انجمن‌ها در آن زمان، در قالب «شرکت سرمایه‌گذاری حسابداران آینده» با هدف احیای «موسسه عالی حسابداری» تاسیس کردیم و این شرکت در راستای رهنمودهای استاد، مرکز آموزشی حسابداران همراه را تاسیس کرد که هنوز هم باوجود بی‌وفایی‌هایی که برخی از مسوولان آن به وجود آوردند، به فعالیت آموزشی خود ادامه می‌دهد. محور ما فارغ‌التحصیلان در این انجمن و مرکز آموزش، شادروان علیمدد بود که همیشه با صبر و متانت ما را به خونسردی دعوت می‌کرد و کوشش می‌نمود «آب رفته را به جوی بازگرداند».
استاد، فردی انتقادپذیر بود و از مقالات انتقادی استقبال می‌کرد به گونه‌ای که این موضوع موجب شد مقالات انتقادی جالبی پیرامون عملکرد استانداردهای حسابداری از طرف دوستان صاحب‌نظر در حسابدار چاپ شود که حریم کاذب تقدیس در حرفه را شکست زیرا در علم و اندیشه، تقدیس جایی ندارد. رفتار استاد علیمدد در این رابطه باید درس بزرگی برای کسانی باشد که از مسند قانون خود را صاحب اختیار استاندارد و حرفه می‌دانند و با هر نقد و انتقادی با کینه برخورد می‌کنند، در حالی که جایگاه آنان عاریتی و جایگاه استاد علیمدد و امثال ایشان به ذات و واقعی بود. باشد که در جامعه‌ای که برخوردهای حذفی نهادینه شده، در پایداری حرفه از طریق پاسداری از اهل حرفه و کسانی که در این وادی نقش حافظ حرفه را دارند بکوشیم. بکوشیم به سلک رهروان این بزرگ‌مردان عالم علم و اندیشه در‌آییم و بر نامشان درود فرستیم و یادشان را ماندگار سازیم.
* عضو انجمن حسابداران خبره ایران
ارسال نظر