برای مثال در بازار فرش‌فروش‌ها می‌گویند؛ «فرش را پدر می‌خرد، پسر می‌فروشد» یا زمین‌بازهای حرفه‌ای مثلی دارند که می‌گویند؛ «زمین را پدربزرگ می‌خرد، نوه می‌فروشد» و... این‌ها اصطلاحاتی است که در بازارها رایج است و نشان می‌دهد که بهینه‌بودن سرمایه‌گذاری بلندمدت ریشه در تاریخ و ادبیات ایران دارد.

در این میان بازار سرمایه نسبت به سایر بازارها عملکرد بلندمدت بهتری نیز دارد و در رجوع به آمارهای تاریخی نیز این موضوع تصدیق می‌شود. در بررسی یک دوره ۱۰‌ساله بدون‌توجه به اینکه سال‌مبدا چه تاریخی باشد، همواره و بدون‌استثنا بازار سرمایه بازدهی بیشتری از تمام بازارهای دیگر داشته و این نشان می‌دهد بازار سرمایه در بلندمدت همیشه توانسته حتی ریسک‌های موجود در خود را برخلاف سایر بازارها پوشش دهد.

البته این موضوع به این معنا نیست که می‌توان چشم‌بسته وارد بازار سرمایه شد؛ کشورهایی نیز داشته‌ایم و حتی کشورهای پیشرفته‌ای مانند فرانسه چند دهه‌اخیر یا ژاپن بعد از بحران فروپاشی اوراق مسکن در اواخر قرن بیستم یا حتی چین ۱۰سال‌اخیر که عملا بازدهی بازارها حتی در دوره بلندمدت ۱۰‌ساله منفی بوده‌است، لذا نیاز است مقداری هوشمندی در کنار دید بلندمدت در سرمایه‌گذاری باشد؛ چراکه اگرچه دید بلندمدت در خیلی از موارد بدون هوشمندی کافی می‌تواند بازدهی را تضمین کند، اما اگر هوشمندی نیز در کار باشد و سرمایه‌گذاری در سهم‌هایی باشد که مزیت‌های نسبی دارند و جذابیت‌های بنیادی در آنها کاملا واضح است و فضای توسعه نیز دارد، این مورد در کنار مزیت‌های عمومی سرمایه‌گذاری بلندمدت که همیشه نشان‌داده بازار سرمایه پیشتاز همه بازارهاست، عملا می‌توان با خیال راحت سرمایه‌گذاری خوبی در این بازار داشت و با کمترین انرژی مصرفی سود خوبی کسب کرد. فقط لازم است هرچند وقت یک‌بار به مرور، پرتفو را متعادل‌سازی کنیم و با توجه به وقایع آن را بررسی کنیم؛ چراکه ممکن است اتفاقی بیفتد که نیاز باشد یک سهم را از سبد حذف و سهم دیگری را جایگزین آن کرد.

سرمایه‌گذاری بلندمدت با این شرایط نه‌تنها در بورس ایران هم جواب می‌دهد، بلکه با وجود شرایط فعلی در اقتصاد کشور که شرایط هر سال ‌ریسکی‌تر از سال‌گذشته است، می‌توان با خیال راحت‌تری سرمایه‌گذاری کرد.

در این میان برخی، از ریسک‌هایی مانند جنگ یا شرایط ناپایدار سیاسی سنگین یاد می‌کنند، اما باید به‌خاطر داشت که اگر اتفاقات بزرگی از این دست رخ دهد، مسکن و ملک هم سرمایه ازدست رفته محسوب می‌شوند و سایر سرمایه‌گذاری‌ها را نیز به‌خطر می‌اندازد و این تنها بورس نیست که به دلیل چنین مخاطراتی از آن صرف‌نظر کنیم. بنابراین با دید بلندمدت در بازار سرمایه ریسک‌ها بیشتر از بازار مسکن، خودرو و... نیست؛ البته در دید کوتاه‌مدت و برای دو تا سه سال ‌سرمایه‌گذاری در سایر بازارها ایمن‌تر است اما وقتی فضا ۱۰‌ساله باشد، بازار سرمایه حتی کم‌ریسک‌تر از بازار ملک است، مخصوصا اگر سهام کاملا بنیادی انتخاب و روی آن سرمایه‌گذاری شود.