گروه جهان: بی تردید بدترین جا برای زیستن روی کره زمین یک «مکان ذهنی» است. اما از آنجا که برخی کشورها از آزادی برخی باندهای مواد مخدر رنج می‌برند و برخی دیگر از جنگ‌های داخلی و مذهبی دچار گرفتاری‌اند، برخی کشورها هم مانند کره‌شمالی منزوی، فقیر و «یخ زده» هستند. روابط میان کره‌شمالی و ایالات‌متحده - و بیشتر کشورهای دنیا- دهه‌ها است حالت انجماد دارد که قدمت آن به پایان جنگ جهانی دوم می‌رسد. در اکتبر ۲۰۰۶، آزمایش هسته‌ای باعث شد شورای امنیت به اتفاق آرا، رای به تحریم اقتصادی گسترده این کشور دهد که وقتی با ناکارآمدی تمام عیار اقتصادی از سوی دولت آمیخته شود، تاثیراتی ویرانگر دارد. در سال ۲۰۱۳، کره‌جنوبی تجارتی بیش از یک تریلیون دلار با سایر کشورهای جهان داشت در حالی که کل تجارت کره‌شمالی به سختی به ۴۳/۷ میلیارد دلار می‌رسد، رقمی که حتی به نصف ۸/۱۵ میلیارد دلاری که در همین بازه زمانی بیل گیتس به ثروت خود افزود، نمی‌رسد. محدودیت‌های سفت و سخت تحمیل شده از سوی «دفتر کنترل امور خارجی» به این معنا است که کل تجارت میان آمریکا و کره‌شمالی به‌زور به ۴/۲۳ میلیون دلار می‌رسد. نتیجه این می‌شود که درآمد اسمی ناخالص ملی کره‌شمالی ۸/۳۳ تریلیون وونِ کره‌جنوبی است (تقریبا ۳ میلیارد دلار)؛ در حالی که درآمد ناخالص ملی کره‌جنوبی ۴۲ برابر همسایه شمالی است و بیش از ۴/۱ کوادریلیون است. در حالی که جمعیت کره‌جنوبی فقط دو برابر جمعیت ۹/۲۴ میلیونی کره‌شمالی است اما جنوبی‌ها ۲۶ برابر شمالی‌ها برق تولید می‌کنند. این به درک حقیقتی سخت کمک می‌کند که وضعیت انسانی و صنعتی در کره‌شمالی چقدر فلاکت بار است. جنجال اخیر بر سر فیلم «مصاحبه» و هک کردن سونی پیکچرز نشان می‌دهد که کره‌شمالی تهدیدی است که باید جدی گرفته شود. با این حال، مردم کره‌شمالی همچنان فقیرند و در بسیاری موارد دچار فقر غذایی هستند.

فقر در اقتصاد «یخ زده»