نقش انکارناپذیر یک مترجم در زبان فارسی

در شب م.ا. به‌آذین از نقش انکارناپذیر ترجمه‌های این مترجم در زبان فارسی سخن گفته شد. به گزارش «ایسنا»، در ابتدای شب محمود اعتمادزاده (م.ا. به‌آذین) که به مناسبت یکصدمین سالروز تولد این مترجم در روز سه‌شنبه ۲۳ دی‌ماه شب برگزار شد و صد و هشتاد و پنجمین شب از شب‌های مجله بخارا بود، محمود دولت‌آبادی بخش‎هایی از کتاب «فاوست» گوته ترجمه به‌آذین را خواند و همچنین پیام ویدئویی پوری سلطانی پخش شد و در ادامه شمس لنگرودی از اولین دیدارش با به‌آذین حکایت کرد و از اشراف او برمسائل عرصه اجتماع و فرهنگ سخن گفت. مهدی غبرایی نیز به برخی از ترجمه‎های به‌آذین از جمله «جان شیفته» و « ژان کریستف» همچنین «دن آرام» و «زمین نوآبادِ» شولوخف اشاره کرد و گفت: نثری که به‌آذین برگزید نثر معیار و بی‎ممیز است. سخنران بعدی این مراسم کاوه اعتمادزاده بود که درباره پدرش گفت: امسال، سال ۱۳۹۳، امروز ۲۳ دی‌ماه، یکصدمین زادروز محمود اعتمادزاده م.ا. به‌آذین، نویسنده، مترجم، هنرمند و مرد مطبوعات، مرد سیاست، اندیشمند و مصلح اجتماعی است. او به همه مردم ایران تعلق دارد. به‌آذین را نمی‎توان ندید. در پایان این مراسم، سیاوش کامکار قطعه‎ای را که با سنتور ساخته خود بود و در مایه دشتی نواخت. در شب م.ا. به‌آذین از نقش انکارناپذیر ترجمه‌های این مترجم در زبان فارسی سخن گفته شد. به گزارش «ایسنا»، در ابتدای شب محمود اعتمادزاده (م.ا. به‌آذین) که به مناسبت یکصدمین سالروز تولد این مترجم در روز سه‌شنبه ۲۳ دی‌ماه شب برگزار شد و صد و هشتاد و پنجمین شب از شب‌های مجله بخارا بود، محمود دولت‌آبادی بخش‎هایی از کتاب «فاوست» گوته ترجمه به‌آذین را خواند و همچنین پیام ویدئویی پوری سلطانی پخش شد و در ادامه شمس لنگرودی از اولین دیدارش با به‌آذین حکایت کرد و از اشراف او برمسائل عرصه اجتماع و فرهنگ سخن گفت. مهدی غبرایی نیز به برخی از ترجمه‎های به‌آذین از جمله «جان شیفته» و « ژان کریستف» همچنین «دن آرام» و «زمین نوآبادِ» شولوخف اشاره کرد و گفت: نثری که به‌آذین برگزید نثر معیار و بی‎ممیز است. سخنران بعدی این مراسم کاوه اعتمادزاده بود که درباره پدرش گفت: امسال، سال ۱۳۹۳، امروز ۲۳ دی‌ماه، یکصدمین زادروز محمود اعتمادزاده م.ا. به‌آذین، نویسنده، مترجم، هنرمند و مرد مطبوعات، مرد سیاست، اندیشمند و مصلح اجتماعی است. او به همه مردم ایران تعلق دارد. به‌آذین را نمی‎توان ندید. در پایان این مراسم، سیاوش کامکار قطعه‎ای را که با سنتور ساخته خود بود و در مایه دشتی نواخت.