انتقاد فرزند زنده‌یاد غلامعلی پورعطایی:

پورعطایی باید در توس دفن می‌شد

«نوایی نوایی» از آن قطعه‌هایی است که بی‌شک در ضمیر موسیقایی مردمان سرزمین ما خواهد ماند. قطعه‌ای که زنده‌یاد غلامعلی پورعطایی آن را جاودان کرد. پورعطایی مهر سال ۱۳۹۳ دیده از جهان فرو بست. به گزارش خبرگزاری تسنیم هادی پورعطایی فرزندِ زنده‌یاد غلامعلی پورعطایی درباره اوضاع کنونی خود و خانواده‌اش می‌گوید: زمانی که پدرم در قید حیات بود، مسوولان نه تنها کاری برایش نکردند که به جایگاه هنرمندی‌اش ظلم بسیار کردند. وی ادامه داد: نهاد ریاست جمهوری تنها ارگانی بود که به وضعیت پدرم رسیدگی کرد و در پرداخت هزینه‌های درمان، ما را یاری کرد.

«نوایی نوایی» از آن قطعه‌هایی است که بی‌شک در ضمیر موسیقایی مردمان سرزمین ما خواهد ماند. قطعه‌ای که زنده‌یاد غلامعلی پورعطایی آن را جاودان کرد. پورعطایی مهر سال ۱۳۹۳ دیده از جهان فرو بست. به گزارش خبرگزاری تسنیم هادی پورعطایی فرزندِ زنده‌یاد غلامعلی پورعطایی درباره اوضاع کنونی خود و خانواده‌اش می‌گوید: زمانی که پدرم در قید حیات بود، مسوولان نه تنها کاری برایش نکردند که به جایگاه هنرمندی‌اش ظلم بسیار کردند. وی ادامه داد: نهاد ریاست جمهوری تنها ارگانی بود که به وضعیت پدرم رسیدگی کرد و در پرداخت هزینه‌های درمان، ما را یاری کرد. خانه موسیقی و وزارت ارشاد هیچ کاری برای ما نکردند. کسی که ۵۰ سال عمرش را برای موسیقی و فرهنگ ایران گذاشته بود دست آخر فدای باندبازی شد.

وی با اشاره به مشکلاتی که برای دفن پدرش در تربت جام به وجود آمده بود، گفت: وقتی پدرم درگذشت، نهادریاست جمهوری گفته بود که پدرم را در مقبره فردوسی دفن کنند ولی شهردار و فرماندارِ تربت‌جام با این کار مخالفت کردند. آنها به ما وعده دادند که برای پدرم مقبره می‌سازند و تندیسش را در شهر نصب می‌کنند و با همین وعده‌ها ما را متقاعد کردند که پدرم در مقبره فردوسی دفن نشود. اما امروز مزار پدرم حتی یک سنگ قبر هم ندارد. پورعطایی تاکید کرد: شهرداری بودجه ساخت مقبره و آرامگاه پدرم را دریافت کرده است اما نمی‌دانم چرا تا کنون هیچ اقدامی در این باره انجام نداده است. هادی پورعطایی گفت: در حال حاضر از این وضعیت بسیار اندوهگینم و می‌خواهم پدرم در همان مقبره فردوسی دفن شود.