بود کمپانی: تحول‌‌‌آفرینی در کشاورزی غنا

مترجم: مریم مرادخانی منبع : World Food Forum در کشور غنا، دسترسی به منابعی مثل بذر و کود بسیار سخت است و کشاورزانی که مزارع کوچک دارند، آنقدری پول ندارند که بتوانند همان ابتدا همه را خریداری کنند. از سوی دیگر، زمین‌‌‌های حاصلخیز برای کشاورزی، فراوانند. اما بسیاری از آنها بلااستفاده مانده‌‌‌اند. پتانسیل کشاورزی بسیار بالاست ولی به دلیل مشکلات دسترسی به منابع، به درستی از آنها استفاده نمی‌شود. این مشکلی‌‌‌ است که ذهن «تریسی باوا» را درگیر کرده بود. او که به تازگی از دانشگاه غنا فارغ‌‌‌التحصیل شده بود، دوست داشت راهی برای رفع این شکاف پیدا کند. او پس از تحقیقات و ارزیابی زنجیره تامین محصولات کشاورزی در کشورش، در سال ۲۰۱۹ مدلی طراحی کرد تا منابع به راحتی در دسترس کشاورزان مناطق روستایی قرار بگیرد؛ با هدف بهبود بازدهی و کیفیت محصولات و ارتقای معیشت کشاورزان به شکلی پایدارتر.

او نام شرکتش را «بود» گذاشت. او می‌‌‌گوید: «ما پس از ارائه منابع به کشاورزان، مرتب با آنها در تماسیم، دست کم سه بار در هفته به آنها سر می‌‌‌زنیم و فعالیت‌‌‌هایشان را نظارت می‌‌‌کنیم تا مطمئن شویم که کارشان را درست انجام می‌دهند و در پایان، به محصولات با‌کیفیت دست پیدا می‌کنند. ما در حال حاضر در سه منطقه فعالیت داریم و با حدود ۴۰۰ کشاورز کار می‌‌‌کنیم که از آموزش‌‌‌ها، نظارت و رسیدگی‌‌‌های ما بهره‌‌‌مندند. ما افراد کمی را می‌توانیم ساپورت کنیم چون فعلا ظرفیت حمایت از همه را نداریم.» یکی از فعالیت‌‌‌‌‌‌های آن منطقه که به‌خصوص میان زنان رایج است، فرآوری «شی باتر» است (کره شی که از دانه یکی از درختان بومی آفریقا به دست می‌‌‌آید). تریسی می‌‌‌گوید: «ما کمک می‌‌‌کنیم زنان منطقه به صورت گروهی سازماندهی شوند و سپس آنها را با NGOها ارتباط می‌‌‌دهیم. گروه‌‌‌های حمایتی، ابزارهای فرآوری از جمله پارچه‌‌‌های مخصوص را در اختیار زنان قرار می‌دهند تا زحمت کار یدی آنها کاهش یابد.»

تریسی که در دانشگاه غنا درس خوانده بود، تحقیقاتش را در همان منطقه آغاز کرد. او منطقه را به خوبی می‌‌‌شناسد. مهم‌ترین چالشی که او پس از تحقیقات کشف کرد، مشکل زنجیره تامین بود که دسترسی کشاورزان به منابع برای شروع به کشت را محدود می‌‌‌کرد. بازاریابی هم یک معضل دیگر بود. چیزی که نهایتا پس از فروش محصولات، عاید کشاورزها می‌‌‌شد بسیار کمتر از ارزش واقعی زحمتشان بود. مدلی که شرکت «بود» ارائه می‌کند، کارآیی زنجیره تامین را بهبود می‌‌‌بخشد. تمرکز اصلی تریسی در تحقیقاتش، روی بادام هندی بوده اما می‌‌‌گوید که این مدل، برای سایر محصولات از جمله ذرت نیز جواب می‌دهد. او درباره پروسه کارشان و نحوه عملکرد مدلش می‌‌‌گوید: «ما ابتدا کشاورزان را انتخاب می‌‌‌کنیم. بیشتر به دنبال افراد سختکوش هستیم و معمولا این افراد به ما معرفی می‌‌‌شوند. از آنجا که من در این جامعه زندگی می‌‌‌کنم، حتی قبل از تاسیس شرکتم، کلی آشنا در روستاها داشتم و دارم و همه را تقریبا می‌‌‌شناسم. ما همچنین بعد از انتخاب رندوم، یک فرآیند غربالگری را طی و فعالیت‌‌‌هایشان را مشاهده می‌‌‌کنیم. پس از انتخاب کشاورزان، نوبت به آموزش آنها می‌‌‌رسد. کی بکارند، چطور PH خاک را تست کنند، حساب‌‌‌ها را ثبت کنند و مواردی از این قبیل. این به ما این امکان را می‌دهد که ببینیم آیا زیان می‌کنند یا سود و نهایتا، بر روند بهبود زندگی‌‌‌شان نظارت کنیم.» در حال حاضر، جوانان بسیاری هستند که در تلاشند تکنولوژی‌‌‌های مقرون به صرفه برای ارتقای کشاورزی در غنا تولید کنند. مثل کیت‌‌‌های تست خاک. شرکت «بود» با این جوانان در ارتباط است و تکنولوژی‌هایشان را به کشاورزان معرفی می‌کند و آموزششان را هم در اختیار آنها قرار می‌دهد. مرحله بعدی، بازاریابی و فروش است.

تریسی می‌‌‌گوید: «ما محصولات را از کشاورزان می‌‌‌خریم و آنها را به بازار متصل می‌‌‌کنیم تا ارزش واقعی محصولی را که فروخته‌‌‌اند دریافت کنند. قبل از عرضه محصول به مشتری‌‌‌ها، آنها را تمیز و از کیفیتشان اطمینان حاصل می‌‌‌کنیم.» تریسی و تیمش برای همکاری با خریداران، در ابتدای فصل کشاورزی، اطلاعاتی درباره نیازهای این افراد جمع‌‌‌آوری می‌کنند. این کمک می‌کند محصولاتی  را که تقاضا برایشان زیاد است در اولویت قرار دهند. بهای تمام‌‌‌شده را هزینه کود و بذر و نیروی کار تعیین می‌کنند. تیم آنها، همه این موارد را در نظر می‌‌‌گیرند و حواسشان هست که قیمت محصولات کشاورزی، پایین‌‌‌تر از قیمت بازار نباشد. به لطف مدل این شرکت، حالا زندگی بسیاری از کشاورزان در منطقه شمال غنا دگرگون شده. تریسی امیدوار است که این تحول ادامه داشته باشد: «جوانان، کارهای خارق‌‌‌العاده‌ای می‌توانند انجام دهند. و نگاه به فعالیت‌‌‌هایشان، واقعا مفید است. آگاهی‌‌‌رسانی درباره آنها بسیار مهم است تا فعالان بخش کشاورزی، از وجود آنها و کارشان باخبر شوند و بتوانند از کمک‌‌‌هایشان بهره بگیرند.»

نوآوری جوانان غنا در حوزه کشاورزی، به‌خصوص توسعه نرم‌‌‌افزارهایی جهت بهبود این صنعت، هر روز افزایش می‌‌‌یابد. تریسی مشتاق است که از ابتکارات آنها به عنوان اهرمی جهت بهبود فعالیت‌‌‌های شرکتش استفاده کند و همچنین، دانش و تکنولوژی این جوانان را به کشاورزان انتقال دهد تا جوامع روستایی نیز با تحولات همگام شوند. تریسی معتقد است که باید باور عمومی تغییر کند. او می‌‌‌گوید: «کشاورزی فقط برای افراد مسن و روستایی نیست. ما که جوانیم و این امتیاز را داشته‌‌‌ایم که آموزش ببینیم نیز باید این حوزه را امتحان کنیم و ببینیم چطور می‌شود از این دانش استفاده کرد.» فرصت‌‌‌ها و پتانسیل‌‌‌های بی‌شماری در غنا وجود دارد که به باور تریسی، متاسفانه هنوز شکوفا نشده یا دست‌نخورده باقی مانده‌‌‌اند. زمین به وفور یافت می‌شود. کشاورزی یکی از اصلی‌‌‌ترین بخش‌‌‌های تولید ناخالص داخلی این کشور است و همه اینها فرصتی برای جوانان است که وارد این حوزه شوند و گوشه و کنارش را اکتشاف کنند و از این طریق، امرار معاش خود را تضمین کنند.