تاثیر تعیین‌کننده نوع نگاهتان بر آینده اقتصادی خود و فرزندانتان
شادی آذری آیا در شرایط فعلی باید نسبت به آینده اقتصادی خود و فرزندانمان خوش‌بین باشیم یا بدبین؟ آیا نسل بعدی شرایط مالی سخت‌تری را تجربه خواهند کرد؟ در شرایط اقتصادی فعلی جهان مردم نقاط مختلف دنیا چه احساسی نسبت به آینده مالی خود دارند و این احساس چه تاثیری بر واقعیت‌های آینده خواهد داشت؟با پایان جشن‌های سال نو میلادی، اکنون به‌نظر می‌رسد خوش‌بینی آمریکایی‌ها کوتاه‌مدت بوده است. به‌رغم آنکه رشد اقتصادی آمریکا خوب است و نرخ بیکاری رو به کاهش گذارده است، بدبینی نسبت به آینده درازمدت این اقتصاد همچنان وجود دارد.
شادی آذری آیا در شرایط فعلی باید نسبت به آینده اقتصادی خود و فرزندانمان خوش‌بین باشیم یا بدبین؟ آیا نسل بعدی شرایط مالی سخت‌تری را تجربه خواهند کرد؟ در شرایط اقتصادی فعلی جهان مردم نقاط مختلف دنیا چه احساسی نسبت به آینده مالی خود دارند و این احساس چه تاثیری بر واقعیت‌های آینده خواهد داشت؟با پایان جشن‌های سال نو میلادی، اکنون به‌نظر می‌رسد خوش‌بینی آمریکایی‌ها کوتاه‌مدت بوده است. به‌رغم آنکه رشد اقتصادی آمریکا خوب است و نرخ بیکاری رو به کاهش گذارده است، بدبینی نسبت به آینده درازمدت این اقتصاد همچنان وجود دارد. به‌ویژه امید برای نسل بعدی در شرایط شکننده‌ای قرار دارد. یک نظرسنجی که توسط سندیکای تحقیقات هارت انجام شده، نشان داده است که 76 درصد از آمریکایی‌ها مطمئن نیستند که زندگی فرزندانشان بهتر از زندگی خودشان باشد. این رقم در دسامبر سال 2001 تنها 42 درصد بود.اروپایی‌ها هم تقریبا بدبین هستند. نظرسنجی موسسه پوو در سال 2014 نشان داد که در 10 کشور آمریکای شمالی و اروپایی، 65 درصد از پاسخ‌دهندگان گفته‌اند که کودکان امروز نسبت به والدینشان از وضعیت مالی بدتری برخوردار خواهند بود.
با توجه به آنکه خاطرات رکود بزرگ هنوز در یادها تازه است، چنین بدبینی‌هایی تا حدودی قابل درکند. اما اغلب آنها از پایه و اساس قدرتمندی برخوردار نیستند و بر اساس تحقیق اقتصادی جدیدی که انجام شده است، این رویکردها خود، تعیین‌کننده واقعیت‌ها خواهند بود. حتی اگر بدبینی ما ریشه در واقعیت داشته باشد، اما وانمود کنیم که خوش‌بین هستیم، شانس بیشتری برای بهبود وضعیت اقتصادی‌مان خواهیم داشت. در مورد فرزندانمان هم باید به دلهره‌هایمان نسبت به آینده آنها پایان دهیم. البته مردم کشورهای ثروتمند، دلایل درستی برای نگرانی دارند. متوسط درآمد خانوارهای آمریکایی تا حدود زیادی در سطح درآمد خانوارها در سال ۱۹۸۹ است و سال‌های اخیر برای اقتصاد اروپا هم سال‌های خوبی نبوده است. اما کوته‌بینی خواهد بود اگر انتظاراتمان از آینده فرزندانمان را بر اساس رخدادهای پنج سال پیش پایه‌ریزی کنیم. از آغاز انقلاب صنعتی تاکنون چندان این موضوع رخ نداده است که کل یک نسل وقتی به سن والدینشان می‌رسند میانگین درآمدی کمتر از آغاز به‌کار والدینشان داشته باشند. اگر به درآمدهای گذشته نگاه کنیم تقریبا در همه جا آنقدر نسبت به نسل گذشته پیشرفت وجود داشته است که بتوانیم اکنون ابراز خوش‌بینی کنیم. نرخ جرم و جنایت به یک چهارم دهه ۱۹۹۰ رسیده است. ظرف سه دهه اخیر، امید به آینده در کشورهای ثروتمند سرتاسر جهان تا ۶ سال افزایش یافته است. تعداد دموکراسی‌ها در جهان رو به فزونی است و کشورها کمتر از گذشته با یکدیگر وارد جنگ می‌شوند و اکنون احتمال وقوع یک جنگ هسته‌ای کسری از احتمال وقوع آن در یک دهه پیش است. خلاصه اینکه خبرهای خوب، زیاد هستند اگر بخواهیم دنبالشان باشیم.
ثروتمندتر شدن جهان در حال توسعه نیز دلیل دیگری برای خوش‌بینی است. کشورهای دارای درآمد کم و متوسط جو بحران مالی جهان را در سطحی مناسب حفظ کردند. طی سال‌های 2008 تا 2013، سرانه تولید ناخالص داخلی این کشورها با متوسط نرخ سالانه 4 درصد رشد کرد. کشورهای ثروتمندتر در حال توسعه برای غرب خوب هستند؛ چون پایه‌های ابداعات جهان را مستحکم می‌کنند و این برای بهبود فناوری‌های ارتباطات، پیشرفت‌های بخش بهداشت و درمان، و انرژی‌های تجدیدپذیر بسیار مفید است. سریع‌تر شدن رشد اقتصادی سایر نقاط جهان به سرعت بخشیدن به رشد اقتصادی کشورهای ثروتمند کمک می‌کند. وقتی که کشورها سریع‌تر رشد می‌کنند، کالاهای بیشتری وارد می‌کنند و بیشتر به سرمایه‌گذاری در خارج اقدام می‌کنند. اکنون جهان در حال توسعه سهم روزافزونی در تولید ناخالص جهان دارد. (بیش از سه پنجم صادرات آمریکا). اگر این رشد همچنان ادامه یابد، کشورهای دارای درآمد کم و متوسط، از اقتصادهای جهان ثروتمند حمایت خواهد کرد. نظرسنجی موسسه «پوو »هم نشان می‌دهد که سریع‌تر شدن رشد اقتصادهای جهان در حال توسعه طی چند سال خیر، دلیل خوش‌بین‌تر شدن نسبی افراد است و در چین 86 درصد از مردم بر این باورند که فرزندانشان از شرایط بهتری نسبت به والدین خود برخوردار خواهند بود. در هندوستان و نیجریه این رقم بیش از 60 درصد است. در 25 بازار نوظهور جهان، فقط 25 درصد از افراد نسبت به آینده مالی فرزندان خود بدبین هستند.
تحقیقی که در دانشگاه دوک انجام شده، نشان داده است که افراد خوش‌بین نسبت به دیگران سختکوش‌تر هستند، درآمد بیشتری دارند، اغلب برای تصدی پست‌ها انتخاب می‌شوند و حتی در رقابت‌های ورزشی پیروز میدان هستند. این افراد طول عمر بیشتری هم دارند. تاثیر خوش‌بینی در تصمیمات مربوط به کسب و کار هم مشهود است. تحقیق‌هایی که در این مقاله از آنها یاد شد تنها تعدادی از کل تحقیق‌هایی هستند که در آنها این نتیجه یافت شده است: افرادی که شادتر هستند و نسبت به آینده خوش‌بین‌تر، به لحاظ سلامت و درآمد از وضعیت بهتری برخوردارند و بدبینی تنها شرایط را بدتر می‌کند.
به‌طور خلاصه در کوتاه مدت تعجبی ندارد که رشد سریع اقتصادی افراد را خوش‌بین‌تر می‌کند. اما در دراز مدت- زمانی در حدود 15 سال- به‌نظر می‌رسد که خوش‌بینی و شادی، نیروهای محرکه‌ای برای بهبود عملکرد اقتصادی، پذیرفتن موثر خطر، تجربه و سخت‌کوشی هستند. اینها جملاتی است که در پایان یک مقاله تحقیقی علمی در دانشگاه سینا منتشر شده است.
با توجه به آنکه خاطرات رکود بزرگ هنوز در یادها تازه است، چنین بدبینی‌هایی تا حدودی قابل درکند. اما اغلب آنها از پایه و اساس قدرتمندی برخوردار نیستند و بر اساس تحقیق اقتصادی جدیدی که انجام شده است، این رویکردها خود، تعیین‌کننده واقعیت‌ها خواهند بود. حتی اگر بدبینی ما ریشه در واقعیت داشته باشد، اما وانمود کنیم که خوش‌بین هستیم، شانس بیشتری برای بهبود وضعیت اقتصادی‌مان خواهیم داشت. در مورد فرزندانمان هم باید به دلهره‌هایمان نسبت به آینده آنها پایان دهیم. البته مردم کشورهای ثروتمند، دلایل درستی برای نگرانی دارند. متوسط درآمد خانوارهای آمریکایی تا حدود زیادی در سطح درآمد خانوارها در سال ۱۹۸۹ است و سال‌های اخیر برای اقتصاد اروپا هم سال‌های خوبی نبوده است. اما کوته‌بینی خواهد بود اگر انتظاراتمان از آینده فرزندانمان را بر اساس رخدادهای پنج سال پیش پایه‌ریزی کنیم. از آغاز انقلاب صنعتی تاکنون چندان این موضوع رخ نداده است که کل یک نسل وقتی به سن والدینشان می‌رسند میانگین درآمدی کمتر از آغاز به‌کار والدینشان داشته باشند. اگر به درآمدهای گذشته نگاه کنیم تقریبا در همه جا آنقدر نسبت به نسل گذشته پیشرفت وجود داشته است که بتوانیم اکنون ابراز خوش‌بینی کنیم. نرخ جرم و جنایت به یک چهارم دهه ۱۹۹۰ رسیده است. ظرف سه دهه اخیر، امید به آینده در کشورهای ثروتمند سرتاسر جهان تا ۶ سال افزایش یافته است. تعداد دموکراسی‌ها در جهان رو به فزونی است و کشورها کمتر از گذشته با یکدیگر وارد جنگ می‌شوند و اکنون احتمال وقوع یک جنگ هسته‌ای کسری از احتمال وقوع آن در یک دهه پیش است. خلاصه اینکه خبرهای خوب، زیاد هستند اگر بخواهیم دنبالشان باشیم.
ثروتمندتر شدن جهان در حال توسعه نیز دلیل دیگری برای خوش‌بینی است. کشورهای دارای درآمد کم و متوسط جو بحران مالی جهان را در سطحی مناسب حفظ کردند. طی سال‌های 2008 تا 2013، سرانه تولید ناخالص داخلی این کشورها با متوسط نرخ سالانه 4 درصد رشد کرد. کشورهای ثروتمندتر در حال توسعه برای غرب خوب هستند؛ چون پایه‌های ابداعات جهان را مستحکم می‌کنند و این برای بهبود فناوری‌های ارتباطات، پیشرفت‌های بخش بهداشت و درمان، و انرژی‌های تجدیدپذیر بسیار مفید است. سریع‌تر شدن رشد اقتصادی سایر نقاط جهان به سرعت بخشیدن به رشد اقتصادی کشورهای ثروتمند کمک می‌کند. وقتی که کشورها سریع‌تر رشد می‌کنند، کالاهای بیشتری وارد می‌کنند و بیشتر به سرمایه‌گذاری در خارج اقدام می‌کنند. اکنون جهان در حال توسعه سهم روزافزونی در تولید ناخالص جهان دارد. (بیش از سه پنجم صادرات آمریکا). اگر این رشد همچنان ادامه یابد، کشورهای دارای درآمد کم و متوسط، از اقتصادهای جهان ثروتمند حمایت خواهد کرد. نظرسنجی موسسه «پوو »هم نشان می‌دهد که سریع‌تر شدن رشد اقتصادهای جهان در حال توسعه طی چند سال خیر، دلیل خوش‌بین‌تر شدن نسبی افراد است و در چین 86 درصد از مردم بر این باورند که فرزندانشان از شرایط بهتری نسبت به والدین خود برخوردار خواهند بود. در هندوستان و نیجریه این رقم بیش از 60 درصد است. در 25 بازار نوظهور جهان، فقط 25 درصد از افراد نسبت به آینده مالی فرزندان خود بدبین هستند.
تحقیقی که در دانشگاه دوک انجام شده، نشان داده است که افراد خوش‌بین نسبت به دیگران سختکوش‌تر هستند، درآمد بیشتری دارند، اغلب برای تصدی پست‌ها انتخاب می‌شوند و حتی در رقابت‌های ورزشی پیروز میدان هستند. این افراد طول عمر بیشتری هم دارند. تاثیر خوش‌بینی در تصمیمات مربوط به کسب و کار هم مشهود است. تحقیق‌هایی که در این مقاله از آنها یاد شد تنها تعدادی از کل تحقیق‌هایی هستند که در آنها این نتیجه یافت شده است: افرادی که شادتر هستند و نسبت به آینده خوش‌بین‌تر، به لحاظ سلامت و درآمد از وضعیت بهتری برخوردارند و بدبینی تنها شرایط را بدتر می‌کند.
به‌طور خلاصه در کوتاه مدت تعجبی ندارد که رشد سریع اقتصادی افراد را خوش‌بین‌تر می‌کند. اما در دراز مدت- زمانی در حدود 15 سال- به‌نظر می‌رسد که خوش‌بینی و شادی، نیروهای محرکه‌ای برای بهبود عملکرد اقتصادی، پذیرفتن موثر خطر، تجربه و سخت‌کوشی هستند. اینها جملاتی است که در پایان یک مقاله تحقیقی علمی در دانشگاه سینا منتشر شده است.
ارسال نظر