دو کتاب به نام «ما مردم»
کتاب ما مردم... به‌عنوان تاریخچه کارگری و جنبش کارگری در ایالات‌متحده آمریکا در دهه 1930 منتشر شد.
این اثر روایتی است هیجان‌انگیز، سرگرم‌کننده و اغلب غم‌انگیز از یک ملت و مبارزات کسانی که در فرآیندهای تبدیل آن نابودشده‌اند. کتاب ما مردم... توسط نوشته‌شده توسط لئو هوبرمن است. زحمتکشان ناشناس که اغلب آن‌ها نادیده گرفته می‌شوند در این کتاب نقشی محوری را ایفا می‌کنند. تاریخچه‌های مرسوم این مردان، زنان و کودکانی هستند که زمین را پاک‌سازی کردند و در مزارع کارکردند، کارخانه‌ها را ساختند و در آن ساکن شدند، کالاها را در امتداد راه‌آهن و کانال‌ها و بزرگراه‌ها جابجا کردند و نسل بعدی کارگرانی را پرورش دادند که نیروی کار استثمارشده آن‌ها توسعه کشور را به‌پیش می‌برد.
هوبرمن با استعمار اروپای آمریکای شمالی شروع می‌کند و داستان را از طریق رکود بزرگ و شروع نیو دیل دنبال می‌کند. ما مردم... که در ابتدا برای مخاطبان جوان‌تر طراحی‌شده بود، اما بعدا برای بزرگ‌سالان دوباره نوشته شد، توجه ویژه‌ای به توسعه اقتصادی ایالات‌متحده و روندهای تاریخی بلندمدت آن به شیوه‌ای واضح و قابل‌دسترس دارد.
قسمت‌هایی از کتاب ما مردم... (لذت متن)
«مردم عادی نباید برنامه راه نو را فراموش کنند. راه نو تجربه گران‌بهایی بود، زیرا کارگران و کشاورزان را به قدرت خودآگاه ساخت، به آن‌ها آموخت که اگر در پی آن‌اند که آنچه را می‌خواهند به دست آورند، می‌بایست از حیث سیاسی و اقتصادی سازمان یابند و امروز که راه نو به‌سرعت جز خاطرات می‌شود، باید این درس را به یادآورند. باید بر میزان فعالیت‌های اقتصادی و سیاسی خود بیفزایند. اگر می‌خواهند کار کنند و از صلح برخوردار باشند، باید قدم پیش گذارند و کار و صلح را به دست آورند و فعالیت‌های آن‌ها به آن‌ها نشان خواهد داد که کار و صلح فقط در نظام تولید برای مصرف حاصل می‌شود، نه در نظام تولید برای سود.»
ما مردم
تیموتی گارتون اش (زاده 12 ژوئیه 1955) مورخ، نویسنده و مفسران انگلیسی است. وی استاد مطالعات اروپایی در دانشگاه آکسفورد است. بخش عمده‌ای از آثار وی مربوط به اواخر تاریخ مدرن و معاصر اروپای مرکزی و شرقی بوده است.وی در مورد رژیم‌های کمونیست سابق آن منطقه، تجربه آن‌ها با پلیس مخفی، انقلاب‌ها در سال 1989 و تبدیل دولت‌های بلوک شرق سابق به کشورهای عضو اتحادیه اروپا نوشته است. وی نقش اروپا و چالش ترکیب آزادی و تنوع را به‌ویژه در رابطه با گفتار آزاد بررسی کرده است.
پس از جنگ جهانی اول و انقلاب اکتبر 1917، امپراتوری‌های بزرگ روسیه تزاری، عثمانی و اتریش _ مجارستان دچار فروپاشی شدند و کشورهایی زیادی از درون این امپراتوری‌ها بیرون آمدند و حاکمیت‌های ملی خودشان را به دست گرفتند. اما پس از جنگ جهانی دوم و بالا گرفتن تنش میان شوروی و کشورهای غربی، کشورهای بلوک شرق وابسته به شوروی، ازجمله آلمان شرقی، چکسلواکی، مجارستان و لهستان، اختناق و سرکوب را به سرحدات خودش رساندند. این حکومت‌ها که به تعبیر «واتسلاو هاول» باید پساتوتالیتر خوانده شوند، در ساختن حکومت‌هایی تماما امنیتی و پلیسی، از پدر معنوی‌شان شوروی هم پیش افتاده بودند. بااین‌همه، این حکومت‌های پلیسی - امنیتی با آن حجم از خشونت، شکنجه، تبعید و اعدام، از زمان شکل‌گیری تا فروپاشی، هیچ‌کدام بیش از چهل سال دوام نداشتند. «تیموتی گارتون اش»، مورخ، روزنامه‌نگار و نویسنده بریتانیایی، در کتاب «ما مردم...» روایت شخصی‌اش از فروپاشی این حکومت‌های پساتوتالیتر را شرح داده است؛ هنگامی‌که در سال 1989، حکومت‌های پلیسی کشورهای بلوک شرق، یکی پس از دیگری با انقلاب‌های مردمی در حال فروپاشی بودند، گارتون اش با سفر به ورشو، بوداپست، برلین و پراگ، حاصل مشاهدات خودش را شهر به شهر، روایت می‌کند. درست شش ماه پیش از فروریختن دیوار برلین، «اریش هونکر» از همیشگی بودن این دیوار حرف می‌زد و معتقد بود که وجود این دیوار الزامی است! اما سرعت انقلاب‌های مردمی چنان بود که هیچ سیاستمداری فکرش را نمی‌کرد. کتاب «ما مردم...» درباره مردمی ست که این انقلاب‌ها را شکل دادند و به بهترین نحو ممکن از نظریات روشنفکرانی همچون «واتسلاو هاول» و ... بهره بردند تا انقلاب‌هایی بزرگ و با کمترین خشونت را تحقق بخشند و درنهایت موفق شوند کشورهایشان را از شر حکومت‌های پساتوتالیتر نجات دهند.
