پایان مدیریت سنتی در اتاق

مجتبی خسروتاج

دوره مدیریت سنتی با افراد قدیمی در اتاق‌های بازرگانی به سر آمده است. نیروهای جوان، روشنفکر و آشنا به رموز تولیدی و تجاری می‌بایست در هیات‌رییسه اتاق‌ها جای گیرند. این رسالتی است که افراد قدیمی و با سابقه اتاق می‌بایست دنبال کنند. هر وقت صدای اتاق‌ها را بالاتر از صدای وزارتخانه‌های اقتصادی شنیدیم، می‌توان امیدوار بود که اصل ۴۴ قانون اساسی و خصوصی‌سازی در کشور در حال پیاده‌سازی است و در غیر این صورت خیر.

اتاق‌های بازرگانی موظف به شنیدن خواسته‌های اعضا خود می‌باشند و می‌بایست در راستای پاسخگویی به آنها تلاش نمایند. برپایی نشست‌های مستمر با اعضا و رسیدگی به مشکلات اعضای اتاق‌ها، یک امر ضروری و حیاتی است.

تقویت بنگاه‌های تولیدی و تجاری برای پاسخگویی به نیاز امروز بازار داخلی و خارجی از اهم وظایف اتاق‌ها می‌باشد. جهانی شدن اقتصاد و فراگیر شدن شبکه‌های اینترنتی، این رسالت را بیش از گذشته الزامی ساخته است.

صدای تجارت و صنعت ایران می‌بایست از اتاق‌های بازرگانی شنیده شود. این صدا امروز بسیار ضعیف است.

باید دید اتاق‌های بازرگانی تا چه اندازه توانسته‌اند فرصت‌های تجاری و کاری برای بنگاه‌های ایرانی در عرصه بین‌المللی فراهم کنند. از اهم وظایف اتاق‌ها ایجاد فرصت‌های کاری برای بنگاه‌ها است. اتاق‌های بازرگانی می‌بایست همانند برنامه‌ریزی برای یک مسابقه اسب دوانی، بستر حرکت مناسبی را برای اعضای خود آماده نمایند که در این مسابقه اسب سوارها (دارندگان کارت عضویت) با موانع و چالش‌های کمتری روبه‌رو شوند. آیا میدان مسابقه امروز برای تولیدکنندگان و بازرگانان فراهم است؟

اگر اقتصاد کشوری به سمت خصوصی‌سازی میل کرده باشد در این صورت کلید اشتغال در دست بنگاه‌های تولیدی تجاری است نه دولت.

اتاق‌های بازرگانی نیازمند هسته های فکری و اتاق‌های فکر با حضور افراد آکادمیک و اجرایی است تا بتوانند نقش کلیدی خود را در تنظیم سیستم‌های اقتصادی ایفا نمایند.