کناره‌گیری چرچیل از نخست‌وزیری

وینستون چرچیل، نخست‌وزیر انگلیس روز ۵ آوریل ۱۹۵۵ از قدرت برکنار شد و جای خود را به «آنتونی ایدن» داد. کودتا علیه دولت مصدق در زمان نخست‌وزیری او انجام شد. وینستون چرچیل در سال ۱۹۰۰ به‌عنوان عضو حزب محافظه‌کار وارد پارلمان اولدهام شد ولی بعد از مدتی از این حزب جدا شد و در سال ۱۹۰۴ به حزب لیبرال پیوست. چرچیل از مخالفان سیاست‌های خلع سلاح داوطلبانه بود و همچنین از سیاست مماشات بریتانیا و فرانسه در مقابل زیاده‌خواهی‌های هیتلر انتقاد می‌کرد. با شکست سیاست مماشات، زیر پا گذاشته شدن توافق‌نامه مونیخ، شروع جنگ جهانی دوم و حمله آلمان به بلژیک و هلند و فرانسه، در ماه مه‌۱۹۴۰ نویل چمبرلن از سمت نخست‌وزیری کناره گرفت و چرچیل ۶۵ ساله به‌عنوان نخست‌وزیر و وزیر دفاع کار خود را آغاز کرد.

در زمان جنگ جهانی دوم همزمان با پادشاهی جرج ششم، نخست‌وزیری بریتانیا در دست وینستون چرچیل بود. چرچیل در طول جنگ به برقراری روابط قوی با رئیس‌جمهوری آمریکا، فرانکلین روزولت پرداخت. چرچیل قدرت را در انتخابات بعد از جنگ در سال ۱۹۴۵ از دست داد، با این حال رهبر اپوزیسیون باقی ماند. چرچیل اروپا و آمریکا را به اتحاد در مقابل کمونیسم تشویق کرد. اصطلاح «پرده آهنین» نیز ساخته اوست. چرچیل در سال ۱۹۵۱ بار دیگر به‌عنوان نخست‌وزیر انتخاب شد. او پس از برکناری در سال ۱۹۵۵ تا اواخر عمر عضو پارلمان بریتانیا باقی ماند و همچنین عنوان پدر مجلس را در اختیار داشت. از گرایش‌های سیاسی او می‌توان به مخالفتش با اعطای استقلال به هند و سیاست ضد مصدقی در ایران اشاره کرد. چرچیل در دنیای سیاست بریتانیا نقش بزرگی به عهده داشت چراکه نقش و دخالت سلطنت را در سیاست بریتانیا به تدریج تقلیل داد که تاثیرات این عملکرد از دوران ملکه ویکتوریا تا ملکه الیزابت دوم به چشم می‌خورد. مجله تایم در سال ۱۹۴۹ وینستون چرچیل را به‌عنوان «مرد نیمه اول قرن بیستم» انتخاب کرد. او در سال ۱۹۴۰ نیز به‌عنوان مرد سال تایم انتخاب شده بود. چرچیل نویسنده و خاطره‌نویس قهاری بود و به‌دلیل نوشته‌هایش جایزه نوبل ادبی سال ۱۹۵۳ را دریافت کرد که در نوع خود بی‌سابقه بود که یک سیاست‌مدار این جایزه را به‌دست آورد.