اخبار توسعه - روزنامه شماره ۵۹۶۳

• دموکراسی حاصل اشتباه حاکمان

  نوشته: دانیل تریزمن / ترجمه: جعفر خیرخواهان

  دانیل تریزمن؛ استاد علوم سیاسی دانشگاه کالیفرنیا، لس آنجلس و نویسنده کتاب «دیکتاتورهای چرخشی: چهره در حال تغییر استبداد در قرن بیست و یکم» است. او می‌گوید بیشتر دانشمندان علوم سیاسی، دموکراسی را نتیجه طبیعی توسعه اقتصادی یا انتخاب استراتژیک و عقلانی حاکمان می‌دانند، اما نگاه دقیق به تاریخ نشان می‌دهد پیدایش دموکراسی اغلب از مسیر دیگری بوده است: اشتباه انسانی. گسترش دموکراسی در سراسر جهان یکی از برجسته‌ترین داستان‌های دو قرن اخیر است. باتوجه به عقب‌نشینی اخیر دموکراسی‌ها، خیلی راحت است این نکته را نادیده بگیریم. روسیه و چین هرروز سرکوبگرتر می‌شوند، هند گرفتار اکثریت‌گرایی قومی نارندرا مودی شده، و به‌نظر می‌رسد پوپولیست‌های راست‌گرا در سراسر اروپا و آمریکا نهادهای سیاسی را از بین می‌برند. اما از منظر بلندمدت، ردپای گسترده حکومت‌های آزاد چشمگیرتر است. تا همین اواخر یعنی سال ۱۹۰۰، جهان فقط پنج دموکراسی انتخاباتی داشت، اما در سال ۲۰۲۲ این تعداد به ۹۰ کشور رسید. از ارمنستان تا زامبیا، پادشاهان، حکومت‌های نظامی و دیکتاتورها در برابر دولت‌هایی که حداقل مقداری پاسخگویی به رأی‌دهندگان داشته باشند، جایگاه خود را از دست داده‌اند.