دیپلماسی ایرانی- دولت باراک اوباما تحت فشار کنگره با صدور ویزا برای سفیر جدید ایران در سازمان ملل مخالفت کرد. این اقدام کاخ سفید مغایر با پروتکل دیپلماتیک متداول بود و پرسش‎هایی را در مورد توانایی واشنگتن راجع به اینکه به‌طور یکجانبه برای نماینده کشور دیگری ویزا صادر نکند، مطرح کرد. کاخ سفید مدعی شد با توجه به سابقه حضور حمید ابوطالبی در ماجرای گروگانگیری اعضای سفارت آمریکا در تهران، واشنگتن به او ویزا نمی‎دهد. البته ابوطالبی می‎گوید در زمان این گروگانگیری در تهران نبوده و بعدا نقش مترجم داشته است. یک کارشناس امور ایران در روابط خارجی شورای اروپا می‎گوید: «هرچند تصمیم ایران به لحاظ سیاسی هوشمندانه نبود، اما به نظر نمی‎رسد ایران قصدش این بوده باشد که با این انتخاب، آمریکا را تحریک کند.» او در گفت‌وگو با دویچه وله تاکید کرد: «ایران پیش‌تر این شخص را به اتحادیه اروپا فرستاده بود و او در دیگر کشورها نیز سفیر بود، اما هیچ‌گاه سابقه او در ماجرای گروگانگیری مانند امروز مورد توجه قرار نگرفته بود.» او ادامه داد، آنها نمی‎خواستند حساسیت آمریکا را برانگیزند؛ زیرا اگر می‎خواستند می‎توانستند فرد دیگری را معرفی کنند که سابقه روشن‌تر و پررنگ‌تری در گروگانگیری داشته است. گری سیک بر این باور است که سیاست‎های داخلی در ایران و ایالات متحده اغلب اهمیت بیشتری از سیاست‎های خارجی دارد. به گفته او در سیاست‌های آمریکا میراث بحران گروگانگیری همچنان یک فاکتور مهم به شمار می‎رود. سیک که در دوران گروگانگیری دستیار کاخ سفید در امور ایران بوده است، می‏گوید: «در آمریکا این به یک فوتبال سیاسی تبدیل شده است و عقیده من بر این است که در شرایط جاری، دولت نمی‎خواهد سرمایه سیاسی زیادی را برای مبارزه بر سر ابوطالبی صرف کند.»

سیک که در دانشگاه کلمبیا روابط بین‌المللی تدریس می‏کند، ادامه داد: «اکنون که این مشکل به‌طور کامل ظهور کرده، روشن است که سفیر جدید برای انجام فعالیت‏هایش در نمایندگی ایران در سازمان ملل دشواری‎های زیادی پیش رو دارد.

اما مجادله دیپلماتیک بین ایران و آمریکا در شرایطی اتفاق افتاده است که مذاکرات هسته‎ای برای دستیابی به توافق هسته‎ای نهایی ادامه دارد.

سر ریچارد دالتون، سفیر سابق انگلیس در ایران نیز در این زمینه می‎گوید: «هم جمهوری اسلامی و هم آمریکا منافع زیادی در به نتیجه رسیدن و موفقیت مذاکرات هسته‎ای دارند.» دالتون تاکید می‏کند: «آنها می‏کوشند مذاکرات را از موضوعات حاشیه‏‎ای ایزوله کنند.» به گفته او، ایران و آمریکا به‌طور بنیادین در زمینه پاره‏ای از موضوعات به‌خصوص بحران سوریه دچار اختلاف نظر هستند، اما تاکنون اجازه نداده‏اند این اختلاف نظرها در دیگر موضوعات بر روند مذاکرات دوجانبه و چندجانبه برای حل مساله هسته‎ای تاثیر بگذارد.